LIFESTYLE
'EEN WEEMOED DIE
ZICH NIET VERKLAREN
LAAT - VRIJ NAAR
NIJHOFF - MAAR ER
ALTIJD IS. DAT IS OOK
INDISCH VOOR MIJ'
DE DRIE
MISSIES VAN
SAVANNAH BAY
er letterlijk tussen voor mijn gevoel, los van
hoe anderen dat zien natuurlijk. Dat kwam ook
omdat ik toen inmiddels wist dat ik biseksu
eel was. Daardoor heb ik altijd een fascinatie
gehad voor mensen die zich bevinden in een
tussenpositie. Die tussenmens speelt in de filo
sofie en literatuur een ongelooflijk belangrijke
rol.
Indisch, daar zit ook altijd weemoed in. Rudy
Kousbroek zei het mooi "de weg weten in een
huis dat niet meer bestaat", een zin die ik altijd
onthouden heb. Ook Bloem beschrijft dat: we
erven een land dat niet meer bestaat, het is
er gewoon niet meer. Dat is iets wat we met
andere migranten delen, want het Marokko
van de jaren zeventig bestaat ook niet meer.
Een weemoed die zich niet verklaren laat -
vrij naar Nijhoff - maar er altijd is, dat is ook
Indisch voor mij. Die weemoed zie je ook terug
bij joodse mensen.
Geen Gewoon Indisch Meisje is zo'n belang
rijk boek maar wordt slechts beoordeeld op
identiteitskwesties. Je ziet het nu ook weer
gebeuren met Mounir Samuel. Zijn boek
Liefde is een rebelse vogel wordt alleen maar
gerecenseerd op kleur en gender terwijl het
ook literair vernieuwend is. Wat doen zij met
taal, met narrativiteit, waarom schrijven ze op
deze manier, deze volgorde? Dat soort vragen
worden nauwelijks gesteld, het gaat om
het exotische. Zoiets gebeurt niet bij Conny
Palmen of Franca Treur. Het blijft opvallend
gespleten in de receptie.'
Hoe ben je in het boekenvak gerold?
'Ik was altijd al een boekenwurm en ben afge
studeerd als literatuurwetenschapper. Ik leerde
Savannah Bay kennen omdat ik er voor mijn
studie boeken kocht en werd toen vrij snel vrij
williger. Savannah Bay ontstond als vrouwen
boekwinkel, het was een collectief en toen dat
uit elkaar viel, kon ik het niet verdragen dat de
winkel dicht moest. In 1997 heb ik als eigenaar
de winkel overgenomen en zo ben ik inmiddels
21 jaar zelfstandig ondernemer. De winkel drijft
nog steeds op de inzet van vrijwilligers. Mijn
moeder is vanaf het prille begin vrijwilliger
bij mij geweest. Ze kwam 'even helpen' en is
15 jaar gebleven, ik heb haar met verplicht
pensioen moeten sturen, haha! Het was heel
bijzonder om op die manier met mijn moeder
samen te werken en er zijn nog steeds klanten
die naar haar vragen. Ze praatte met ieder
een, oordeelde nooit, klanten vonden haar
geweldig. In Savannah Bay voelen alle soorten
klanten zich thuis en mijn moeder vond dat
schitterend. Ze trok ook Indische mensen, hele
vriendschappen ontstonden er, dat was wel
bijzonder.'
Werk je als boekhandelaar vanuit Indische
waarden, denk je?
'Het eerste wat ik heb gedaan toen ik eigenaar
werd, is het woord vrouwen van de winkel
afhalen, het stond letterlijk op het logo. Ik
heb een allergie voor hokjes. Ik ben out
proud feminist en ik sta voor alles wat we
hier verkopen, maar ik wil geen hokjes. De
winkel verkoopt zowel literatuur als boeken op
gebied van gender en seksualiteit. Iedereen
verklaarde me voor gek dat ik die combinatie
wilde, maar voor mij is dat juist Indisch. En
volgens mij heeft de winkel het door dingen
te combineren ook gered. Indo's weten zich
altijd goed te handhaven omdat ze meerdere
werelden in zich verenigen. Je kan me zo naar
de Rotary sturen, maar ook naar de queer
praatgroep en alles ertussen.'
1. sharing stories: verhalen staan
centraal en zijn er om gedeeld
te worden
2. social space: de buurthuis functie
3. specialised support:
gespecialiseerde kennis
Marischka: 'Ik ben niet van uitgespro
ken meningen geven, maar vind het
wel heel belangrijk dat ze gehoord
worden en dat er ook echt geluis
terd wordt. Dat is mijn persoonlijke
missie.'
MAART 31
Moesson #9 maart 2018 V2.indd 31
22-02-18 12:29
