IN DE WIJK KRAMAT IN JAKARTA, ENKELE STRATEN VERWIJDERT VAN HET BEFAAMDE SINT CAROLUS ZIEKENHUIS, LIGT DE OEFENRUIMTE VAN ORCHEST STAMBOEL. Stamboel zal menigeen vooral doen denken aan Komedie Stamboel; de mix van volksto neel, muziek en dans die aan het begin van de twintigste eeuw in Nederlands-Indië zijn intrede deed en door Indonesiërs, Chinezen en 'gewone' Indo's werd omarmd. Maar om verwarring snel uit de lucht te halen: daar heeft Orchest Stamboel niets mee van doen. Orchest Stamboel is een Indorock-band die het afgelopen jaar de schijnwerpers op zich wist te richten. Dat is best een kunst in een land waar duizenden bandjes bestaan, in alle mogelijke muziekstromingen. Adnan Nanda (34), Edwin Harahap (31) en Hanafi Imamusu (31) maakten tien jaar geleden voor het eerst kennis met Indorock. 'Eigenlijk bij toeval', begint Adnan, de sologitarist. 'Ik had van vrienden die de Jakarta Rock Parade in 2008 hadden bezocht, gehoord over het optreden van Andy Tielman en Indorock. Via YouTube beluisterde ik de muziek en door de jaren heen kwamen er steeds meer bewegende beelden beschikbaar. Van de Tielman Brothers natuurlijk, maar ook van The Crazy Rockers en The Black Dynamites. Ik raakte gefasci neerd door de muziek en de showelementen en hetzelfde gold voor Edwin en Hanafi. We speelden alle drie in verschillende bandjes, maar in onze vrije uurtjes bestudeerden we de Indorock. Het is niet makkelijk om tot een Indorock sound te komen', vervolgt Adnan. 'Indorock kent immers een aantal bijzondere eigenschappen. Er moet sprake zijn van de juiste hoeveelheid echo op de gitaren, een strak klinkende begeleiding van de basgitaar en drums, en de sologitaar die zijn eigen partij speelt moet de ene keer spetteren om dan weer subtiele klanken voort te brengen.' Ook de apparatuur komt uitgebreid ter sprake. 'Daar hebben we zeker mee geworsteld. De vroegere muzikanten speelden met gitaren, versterkers en zanginstallaties die begin jaren zestig gangbaar waren. Het is moeilijk om met de huidige apparatuur het geluid uit die tijd te benaderen', geeft Hanifa, de basgitarist, wat meewarig kijkend toe. De heldere, krachtige klanken van een Fender Jazzmaster gitaar, het liefst in combinatie met de Fender Dual Showman versterker, of de Gibson Les Paul gitaar stonden hoog op het verlanglijstje van de Indorockers. Maar het waren ook prijzige, niet altijd makkelijk verkrijgbare artikelen, zodat de meeste muzi kanten met een goedkopere Egmond gitaar, van Nederlandse bodem, een start maakten. Vooral de Miller en de Wilson, sub-merken van Egmond, waren voor beginnende bands een alternatief. Had je wat meer te besteden dan ging je over op de Duitse Höfner of Framus uit het middensegment. Maar vele muzikanten zijn gewoon gestart met zelfgemaakte appa ratuur, bestaande uit omgebouwde gitaren en radioversterkers. Duidelijk mag zijn dat een goede installatie in combinatie met de juiste aankleding (vetkuif, showkostuum, puntschoe nen) en natuurlijk een flitsende podiumact, een belangrijk deel van het succes bepaalde. In Nederland hebben vele tientallen Indorock bands bestaan. Den Haag kende in de hoogtij dagen, tussen eind jaren vijftig en 1965, zeker tien formaties. Er werd toen niet gesproken over Indorock. Die benaming zou pas hal verwege de jaren zeventig worden gebruikt, toen er door liefhebbers van het genre werd verlangd naar een revival... en om erkenning van de Indorock als gangmaker van de Neder landse rock-'n-roll en Nederpop. Hoe zat het ook alweer met Indorock? Halver wege jaren vijftig krijgt Nederland voor het eerst met rock-'n-roll te maken. Mondjesmaat, want de Nederlandse radio moet duidelijk wennen aan het nieuw overgewaaide feno meen uit Amerika. Daarnaast is er de nodige weerstand van zedenprekers die rock-'n-roll als vulgair, luidruchtig en ontwrichtend voor de samenleving betitelen. Zo zorgde de film Rock around the clock uit 1956 voor een hoop commotie, er waren zelfs gemeenten die ver toning van de film verboden. Nederland was nog niet klaar voor Bill Haley, Little Richard en Buddy Holly. Maar toen in hetzelfde jaar Heart break Hotel met Elvis Presley uitkwam, was er geen houden meer aan. Via de radio viel steeds meer rock-'n-roll te be luisteren. Vooral via de Amerikaanse legerzen- der die nieuws en muziek naar de in Duitsland gelegerde Amerikaanse militairen bracht. Ook Radio Luxemburg besteedde een paar uur in de week aandacht aan de nieuwste muziekstroom. Steeds meer gelegenheden boden de mogelijk heid voor optredens, zoals La Gaité in Den Haag en Palais de Danse in Scheveningen en de San Franciscobar en Casablanca op de Zeedijk in Amsterdam. De Indische rockmuzikanten lieten zich vooral inspireren door de instrumentale muziek van The Ventures en The Drifters (later The Shadows). Ook wat betreft de bandbezet ting: een solo-, slag- en basgitaar en drums. 'In Indonesië bestaan veel invloeden; vanuit de westerse-, Arabische-, Chinese- en India se muziek. Dat hoor je bijvoorbeeld terug in de dangdut, een combinatie van oosterse en westerse melodieën. Ik denk dat de meeste Indische en Molukse jongens die Indonesië als hun geboortegrond hadden, sterk beïnvloed waren door country, hawaiian en krontjong. Zij stonden open voor rock-'n-roll en zagen moge lijkheden om er een eigen sound op plakken', stelt Adnan. Het was voor de leden van Orchest Stamboel absoluut niet vreemd toen ze over de ontstaansgeschiedenis van de Indorock hoorden. 'In elke wijk hier in Jakarta komen wel groepjes muzikanten samen. Je kunt zeggen dat er heel veel geëxperimenteerd wordt met muziek. Als je hier geboren bent, dan zit dat in je', vult Adnan aan. 'Waar we zeker nog van kunnen leren, zijn de showonderdelen uit de jaren zestig. Een gitaar op de rug bespelen, een drumsolo op de hals van een gitaar of wat opzwepende danspassen', vertelt Hanafi. 'Dat is natuurlijk niet echt nood zakelijk, maar het hoort naar ons idee wel bij de Indorock. Maar daar zijn we nog niet aan toe. We moeten ons op de muziek concentreren.' Tijdens optredens maakt Orchest Stamboel ge bruik van extra muzikanten in de vorm van een tweede solo- en slaggitarist. Het is een nogal technisch verhaal, maar die tweede set gitaren wordt veelal lager gestemd, zodat er een meer- 22 MOESSON Moesson #11 juni 2018 V2.indd 22 25-05-18 13:58

Moesson Digitaal Tijdschriftenarchief

Moesson | 2018 | | pagina 22