e www.rickyrisolles.nl
facebook.com/RRisolles
COLUMN
BIJ AANKOMS IN SURABAYA GAAN WIJ
AUGUSTUS 11
Ricky Risolles
langsung, ofwèl dirèk, naar ons hotel. Hèt wèl-
bekende voormalige Oranjehotel, dat vandaag
de dag door het leven gaat als Hotel Majapa-
hit èn steevast door mijn zus 'het Majapitjit
hotel' wordt genoem. Op het dak van dit hotel
scheurden Indonesische jongeren de blauwe
baan van de Hollandsche vlag waardoor de
Indonesische vlag in top stond. Ik denk sèlf
dat hierdoor de Indo's voorheen vaak blauwe
genoemd werden... Althans door dit, of door
dat wij gewoon fervent fan sijn van de blauwe
Nivea-blikken.
'Pas op als je daar gaat Rick, hèb je niet
gehoord, het spook daar loh!' De dochter van
een vriend van mijn zus vertèl, dat bij haar
ieman aan haar tenen zat toen ze daar in bed
lag, terwijl een ander weer vertelde dat èr in
het midden van de nacht aan sijn deur geklop
wèrd èn daar fèrfolgens nieman stond. Als dan
óók nog de presidèn van de Indonesia Neder
land Youth Society sèg 'geniet van de spoken
daar', zitten ze niet alleen in mijn kamer, tapi
nu óók in mijn hoof.
Als je intik in google: Hotel-Majapahit-Ghost,
dan krijgt je 43.500 hits. Ja, wis ik veel! Tidak
pernah, nooit, al gaf je mij één miljoen rupiah,
zou ik daar met désè wetenschap weer tidur,
maar sudah we hadden al vooruit betaald met
boeking-dot-kom. Ben misschien Indo, maar
Belanda als het moet!
Weet niet of het de stories waren van de
and'rén, of mijn eigen gedachten die gingèn
malen, of omdat het er gewoon daadwèrk'luk
spookt, tapi als ik moes kencing, plassen, altijd
met deur open en licht aan èn alléén achter
blijven in de kamer ging mij niet gebeuren,
dus gaf ik de bellboy maar tienduizend rupiah
om even extra muggenspray te spuiten in
mijn kamer. In de hóóp dat hij als een soort
ghostbuster, naast de nyamuk óók de spoken
zou verjagen. En vergeet de badkamer niet:
'Djangan lupah kamer mandi mas!'
Hèt kèn de seal-plastic sijn van mijn koffèr die
langs mijn hand schoot en ik dit foelde als een
tik op mijn hand, of pure klunzigheid dat ik
mijn mes van de roomservice pèrsies op mijn
net aangetrokken nieuwe celana pendek (korte
broek) liet vallen, dat het licht in de kamer op
de raarste momènten ging flikkèren. Èn dat óók
mijn zus hèt niet goed kon hebben gesien dat
de la van haar kast open was, ook al was ze er
van overtuigd dat dese dicht was toen ze de
kamer verliet. Maar hèt ècht bizarre was, dat na
dat wij vertrokken uit het hotel: hoe verder weg
we waren hoe lekkerder ik mij ging voelen. Die
dag èrvoor moes ik nog een afspraak cancellen
door ziekte.
Terwijl ik u dese column in mijn kepala schrijf, lig
ik op de massagetafel van ons nieuwe hotel in
Pandaan voor een 2 uur durende pitjit. Even on
stressen dènk ik dan maar én hoewel ik duid'luk
aangaf de candle wax massage te willen (en
dese duidelijk niet krijg), ik 4 keer zoveel betaal
als bij een tukang pitjit aan de straat en de
dame van de pitjit helemaal géén contact met
mij wil maken, voel dese ongemakkelijkheid
nog altijd beter dan tidur in het Majapahit. In
Indonesia zul je géén betere service èn mooiere
historische kamers vinden als in Majapahit, èn
óók al gaan ze binnenkort groot verbouwen,
totdat ze de naam veranderen in het 'Majapitjit'
hotel, zullen ze mij daar niet snèl meer vinden.
Tenzij èr natuurlijk al vooruitbetaald is.
Sampai jumpa lagi!
Ricky Risolles
Moesson #2 augustus 2018.indd 11
25-07-18 15:19
