Ik haatte de Nederlander echt.
Om alles wat ons is beloofd en
wat wij niet hebben gekregen'
INTERVIEW
'Het is niet gek dat wij als groep, in een ander land, het
ideaal van vrijheid lang hebben vastgehouden. Maar
toen ik er achter kwam dat het op de Molukken niet zo'n
groot goed meer was om onafhankelijk te zijn, heb ik het
vrij snel losgelaten.'
Hij kan als vader van drie kinderen, en met een vierde
kleindochter op komst, goed reflecteren op de verschil
lende fases in zijn leven, waarin zijn achtergrond hem
houvast bood. 'Ik heb mezelf de vraag gesteld: wat zegt
het over mijn identiteit als ik mijn ideaal loslaat? Maar
identiteit hoef je niet alleen maar te ontlenen aan de
historie. Je bent wie je bent en daar moet je trots op zijn,
dat moet je koesteren.'
Hij herkent zijn eigen strijd in zijn dochter: 'Salóme zat
met de vraag "Wie ben ik?". Ik zal het geen identiteits
crisis noemen, maar die vraag was belangrijk voor haar.'
Hij kijkt even naar zijn dochter. Salóme luistert aandach
tig en knikt op de momenten dat ze het verhaal van haar
vader wil bevestigen. Soms geeft ze een korte aanvul
ling, om haar vader te bewegen vooral meer te vertellen.
Over hun familie, waar ze vandaan komen, waarom hun
geschiedenis belangrijk is.
Hoewel ze de jongste is van
het gezin heeft ook zij gewor
steld met haar Molukse ach
tergrond. Als Salóme begint
te praten worden haar ogen
nog iets groter en beweegt ze
energiek met haar handen.
'Vroeger had ik een hekel aan Nederlanders. Ik zocht
Nederlanders ook niet op. Ik was er zo trots op dat ik
Moluks ben, dat ik daarom mijn andere kant heb weg
gestopt. Ik voelde mij nooit een Nederlands meisje, ook
al ben ik hier geboren. Mijn moeder is Indisch, maar ook
die kant van mezelf wilde ik niet erkennen. Als mensen
mij vroegen naar mijn afkomst, vertelde ik alleen dat ik
Moluks ben. Maar ik deed mijn moeder en haar familie
daarmee eigenlijk te kort. Ik heb mezelf een tijd verloren
in die zoektocht', vertelt ze openhartig. Juist omdat ze
er nu anders in staat durft ze uit te spreken hoe ze zich
jarenlang heeft gevoeld. Pas op haar 17e kwam het besef
dat ze een negatieve kijk had op Nederland en de rest
van de wereld.
'Het heeft helemaal geen zin om mensen af te wijzen.
Maar soms broeit het nog steeds in mij, bijvoorbeeld
wanneer mensen mij vragen naar de treinkaping. Of als
ik word aangekeken op het negatieve gedrag van Satu-
darah. Daar kan ik het wel moeilijk mee hebben. Vroeger
ging ik mezelf op die momenten verdedigen, maar nu
kan ik dat loslaten.'
Muziek
Salóme en haar vriend wonen sinds kort in het ouderlijk
huis, bij Salóme's ouders in Houten. Het is een tijdelijke
oplossing, omdat ze van Geleen terug wilden verhuizen
naar de Randstad. Maar nu er een baby op komst is
blijven ze er misschien iets langer wonen.
'Het is fijn om nu weer zo dicht bij mijn vader te zijn, nu
weet ik dat we altijd samen muziek kunnen maken als
we willen.'
Vader en dochter vinden elkaar altijd in muziek. Ze
treden samen op in de kerk, op bruiloften, Molukse eve
nementen, maar ook op Nederlandse festivals.
'In onze cultuur is zingen een manier van geschiedenis
vertellen. Amsterdammers hebben smartlappen, maar
wij kunnen er ook wat van hoor', zegt Humphrey met
een twinkeling in zijn ogen.
'Er zit zoveel emotie achter. Met zingen kun je ook
verdriet verwerken. Als wij met Molukkers bij elkaar zijn
en muziek maken, improviseren we ook, dat noemen we
pantung. Meestal begint het met grappige rijmwoordjes,
maar uiteindelijk worden die nummers toch emotioneel.
En het eindigt altijd met een lied dat gaat over je moe
der', zegt hij lachend.
De video waarin Humphrey en Salóme samen het
nummer 'Sio Mama' zingen ging viral met meer dan 260
duizend views. Salóme zingt met haar vader, die ook
begeleidt op zijn gitaar, zoals ze gewend zijn. Ze hoeven
elkaar alleen maar even aan te kijken en het spelen gaat
vanzelf. Humphrey pakt zijn gitaar erbij en legt zijn vin
gers over de hals van het instrument. Zachtjes glijdt hij
met de toppen over de snaren. De lagu lagu-melodie vult
de tuin. De zon is over het heetste punt van de dag heen
en er waait een koel briesje. Salóme's lange goudbruine
lokken dansen om haar gezicht. Ze kijkt haar vader aan,
voordat ze begint met zingen. Haar stem klinkt helder,
sereen en puur. Het is dezelfde stem die er in 2012 voor
zorgde dat de coaches Nick en Simon hun stoelen om
draaiden bij The Voice of Holland. Ze was 18 jaar toen ze
zich opgaf voor de talentenjacht en studeerde nog aan
de Herman Brood Academy.
'Het was een heel mooie ervaring, maar ook emotioneel,
omdat mijn moeder een hartinfarct had gekregen. Het
gaat nu gelukkig goed met haar.' Bij de eerste live show
moet Salóme zorgen dat haar eigen emoties niet de
overhand krijgen. Haar twee broers en vader moedigen
haar aan. Bij de laatste show voelt haar moeder zich
goed genoeg om er ook bij te zijn.
AUGUSTUS 15
Moesson #2 augustus 2018.indd 15
25-07-18 15:19
