e www.rickyrisolles.nl
facebook.com/RRisolles
COLUMN
WANNEER WE AANKOMEN BIJ ONSE
SEPTEMBER 11
RickyRisolles
prachtige resort in Ubud val mijn mata dirèk
op de sawa's waartussen dit resort gebouwd
is. Adembenemènde omgeving. De villa's sijn
spèksplinternieuw, sijn só groot als Oost-Tretes
en hebben allemaal een privézwembad. Ach
een beetje jesèlf verwennen op vakansie, kèn
wèl tog! Maar bij de incheckbalie is mijn éérste
encounter mèt de lokale bewoners al een feit.
Plok, iets val op mijn kepala en maak een
zwééfduik naar een meter of wat voor mijn
kak/. Ik kijk goed en ik zie wèrkeluk waar de
èngste hornet die ik óóit hèb gesien! Besar,
vuurrood èn dikke zwarte ogen die mij boos
aankijken! Mèt een angel só besar als mijn
eigen! Wat proportioneel gesien enorm is voor
dat beest in vergèlijking mèt mijsèlf. Ik kijk
omhoog èn sie een wespennest só groot als
een Fiat l/ma ratus. 'Kèn kwaad?' fraag ik aan
de receptioniste, in de hoop dat sè mij gerust
ga stellen. 'lya, gefaarluk!' sèg se doodleuk,
tèrwijl sè verder gaat mèt het inchecken.
Beneden onder de trap van onse villa is óók
een twalèt, maar op de een of and'rè manier
durfde géén van ons die ooit te gebruiken. Tot
ik só stoer was om even cepat-cepat daar te
gaan kenc/ng nèt voor we de deur uit gingen.
Hèt momèn dat ik de twalèt inloop schiet èr
iets vanuit mijn ooghoek richting de pot. Ik
spring uit de twalèt alvorèns ik verscheidene
electric boogie bewegingen maak èn besluit
désè hèld daarnaast óók nog eens een ex-
tréém hoog geluid te produceren dat alleen de
straathonden van Bali kènnen horen. Só stoer
als ik bèn, besluit ik weer naar binnen te gaan,
voor een selfie mèt de harigste spin die ik óóit
bèn tegengekomen, om daarna dirèk aan de
telefoon te hangen mèt de receptie, waar ik de
stoere woorden uitspreek: 'Er is hier een spin,
kèn ieman mij helpen alstublief?'
In Monkey Forest op Bali, worden we aangetik
door medewerkèrs of we alle flesjes in de rug
tas willèn doen en de rugzak helemaal willen
dichtritsen. Dit fon ik wèl wat extreem èn ietwat
overbodig, totdat er een flinke papa aap in mijn
nèk sprong, mijn rugtas helemaal openritste èn
al onse spullen er uitgooide als mijn ex deed
aan hèt einde van mijn voorlaatste relasie. Hoe-
wèl de aap iets knapper was èn lekkerder rook,
voelde ik mij nèt só machteloos als destijds.
Wanneer ik mijn rugtas weer om doe, die ik na
een bezoek aan Sanurs vieste mall moes afge
ven bij binnekoms, voel ik in éérstè instansie
nèks... maar terwijl ik aan het klètsen ben voel
hèt een beetje prikkèrig bij mijn schouder.. èn
niet veel later hoor ik een krakerig geluid en
gezoem.
Wederom kwamen mijn breakdance skills van
pas en déé ik mijn kleding nog sneller uit dan ik
bij een date mèt Georgina Verbaan zou doen.
En uit mijn shirt valt fèrfolgens 's werelds groot
ste kakkerlak. Wanneer désè op de grond val,
blijft hij mij aankijken, alsof hij wilde sèggen:
'Ga maar door met dansen, ik kijk wèl!'
Ik hou niet van beesten die kruipen, zoemen
of ruiken naar mijn ex, maar aangesien ik mijn
medereizigers in Holland moest overtuigen dat
die beestjes nèks engs sijn (omdat sè anders
niet mee wilden gaan naar Indonesia), bèn ik
blij dat hèt m/j is overkomen. Want sèlf gillend
wegrennen van een meid, die een beest op haar
been heef, staat toch nog nèt
iets minder mannelijk dan
de receptie bellen.
Sampai jumpa lag/!
Ricky Risolles
Moesson #3 september 2018.indd 11
29-08-18 20:30
