'OP VAKANTIE HEB
IK YANTI MOETEN
BELOVEN DAT IK
MIJN SMARTPHONE
IN DE KLUIS
WEGSTOPTE'
INTERVIEW
in moeten investeren als ze zich erin hebben
verdiept en ze weten wat het is.'
Wat is het?
'Cryptocurrency, ofwel digitale valuta. Als
alternatief voor de al bestaande geldsoor
ten. Bij zo'n tweehonderd bedrijven kun je er
al mee betalen. Maar betalen is slechts één
toepassing van het systeem. Je kunt er ook
mee sparen of erin beleggen, in die zin kun
je het vergelijken met aandelen of met goud.
Maar er kan in principe nog veel meer mee. Je
kunt het toepassen op alles waarvan je wil dat
het wordt vastgelegd. Van huizenbezit tot de
verkoop van concertkaartjes en de controle
daarop. Of alles wat je nu vastlegt bij de no
taris. Dat kan ook hiermee en het systeem kan
het bovendien ook uitvoeren.'
Een systeem dat iets uitvoert, dat klinkt
verontrustend.
'Aan de hand van wat jij wil dat het systeem
doet. Jij voert de gegevens eerst in. Het sys
teem gaat niet zelf nadenken.'
Vroeger was hij altijd al dingen aan het
bedenken. Toen zijn vader voor het eerst een
computer aanschafte en iets werkte niet, ging
hij altijd zitten uitvogelen hoe hij het program
ma weer aan de praat kon krijgen.
'Ik ben altijd bezig met gebruiksgemak. Iets
moet gebruiksvriendelijk zijn. En als dat niet
zo is, wil ik dat verbeteren.'
Een tijdlang werkte hij als UX designer, ont
werper van applicaties. 'Vanuit die achter
grond wil ik dingen makkelijk maken. Samen
met mijn ontwerpers ontwikkelen we software
voor de Gulden. Stap 1 is om die zo gebruiks
vriendelijk mogelijk te maken. Stap 2 is om dat
zo helder mogelijk te communiceren naar de
gebruikers. De laatste tijd ben ik vooral met
dat laatste bezig. Ik ben continu in gesprek
met de mensen die Gulden gebruiken.'
Laatst was hij met zijn vrouw op vakantie in
Thailand. Toen heeft hij haar moeten beloven
dat hij zijn smartphone in de kluis wegstopte,
anders was hij ook daar de godganse dag
alleen maar aan het appen over Gulden. 'Yanti
is Balinese, vorig jaar zijn we getrouwd.' In
2006 was hij voor het eerst op Bali, nadat zijn
Indische oma hem had verteld dat hij het daar
vast heel mooi zou vinden. Toen hij er voor
de eerste keer was, voelde dat meteen goed.
'De mensen waren vriendelijk en relaxed, ze
maakten zich niet zo druk om alles.' Het jaar
daarop ging hij weer. Hij voelde zich zo senang
dat hij besloot om er te gaan wonen. Aan
de Jalan Benasari, een zijstraat van de Jalan
Legian in Kuta begon hij een winkeltje waar hij
T-shirts aan toeristen verkocht. Daarvan kon hij
leven. Hij woonde boven het winkeltje. Uitein
delijk bleef hij vier jaar op Bali, waar hij Yanti
ontmoette. 'We gaan nu elk jaar naar Bali. Ook
om haar ouders te bezoeken.'
Het Indische heeft hij 'heel erg' van zijn familie
meegekregen. Hoe ze in de familie met elkaar
omgaan. Hoe ze bij elkaar kwamen op feestjes.
Oma Kilsdonk, zijn grootmoeder van moeders
kant had vroeger een toko in Etten-Leur. Met
haar ging hij ook weleens mee naar kumpu-
lans.
Ook de moeder van zijn vader - strafrecht
advocaat Peter Plasman - werd in Neder-
lands-Indië geboren. 'Zij was verzetsstrijder
Bep Stenger, die tijdens de oorlog in Indië
krijgsgevangen heeft gezeten. Daar heeft ze
nog een boek over geschreven. Toen ik nog
heel jong was heb ik met haar een krans ge
legd op de Dam. Toen heb ik de koningin ook
nog een handje geschud.'
Een Indo zal hij zichzelf nooit noemen, maar
als mensen het hem vragen, zal hij wel altijd
zeggen dat hij Indisch bloed heeft. 'Indische
mensen gaan op een bepaalde manier met
elkaar om. Er is een soort warmte, die je niet
bij gewone Nederlanders ziet.'
Van dat Indische gevoel is hij zich bewust,
maar hij voelt niet de behoefte om zich te ver
diepen in het Indische verleden. 'Mijn moeder
is heel erg bezig met het verleden, met het
uitzoeken van de familiestamboom. Dat heb ik
helemaal niet. Wat dat betreft lijk ik meer op
mijn vader, je leeft in het heden en ikzelf ben
liever nog bezig met de toekomst.'
Hetzelfde ziet hij bij zijn Balinese schoonfami
lie. Die weet heel goed wat er in het verleden
is gebeurd en wat de Nederlanders destijds
hebben gedaan. 'Haar ouders kennen de
geschiedenis. Maar dat hebben ze achter zich
gelaten. Dat is het verleden. Dat is geweest.
Ze kijken vooruit. Er is geen enkele wrok.'
Met Yanti bezoekt hij elk jaar de Tong Tong
Fair. 'Ze was nog maar net een paar maanden
hier en toen had ze al een heleboel Indische
en Indonesische vrienden. Elke week spreekt
ze af, en dan zijn ze wel met z'n twintigen.
Alles door elkaar. Indische mensen, Balinezen,
mensen van Java. Ik verdien mijn geld door
het ontwerpen van software en bij de start
heb ik een aantal Gulden betaald gekregen.
Daardoor ben ik onafhankelijk. Maar zonder
haar had ik dit nooit kunnen doen.'
SEPTEMBER 41
Moesson #3 september 2018.indd 41
29-08-18 20:31
