JOLANDA HORMAN (LINKS): 'Voor mijn onderzoek is Erik Erikson erg belangrijk. Hij werd geboren in Duitsland uit Deense ouders. Hij werd beïnvloed door onder anderen Anna Fr eud en Margaret Mead. In 1938 vluchtte hij voor de nazi's naar de VS en werd Amerikaan. In zijn werk voegde Erikson de sociale dimensie aan de psychoana lytische theorie toe. Bij zijn cliënten probeerde hij de eigen identiteit te ver sterken, zodat zij in staat zouden zijn de vele tegenstellingen in de samenleving en zichzelf te integreren.' ik wel ergens, maar dat is vaak niet zo. Hoe gebruikt mijn cliënt - in mijn geval de mens met zijn Indische wortels - zijn woorden? En vooral: wat wordt er niet verteld, maar hangt wel als een soort van wolk bóven hetgeen hij of zij vertelt?' Uiterst boeiend; Jolanda Horman heeft een goed verhaal. Zij is dynamisch, op en top Nederlands, en al in 1989 voerde ze een eigen diëtistenpraktijk. Vanaf haar vierentwintigste is zij werkzaam in de zorg. In 2010 was ze medeauteur van een belangrijk artikel over de aanpak van ondervoeding in verpleeghuizen en sinds 2014 is ze werkzaam als adviseur Verzorging en Verpleging bij Nusantara Zorg. 'Ja, ik zie er Hollands uit. Maar hier [bij Nusan tara Zorg, red.] zeggen de mensen: "Jolanda, je hebt een Indisch hart." Ondertussen denk ik het zelf ook. Ik geloof in van alles en ik zie dingen die er niet zijn, ik hoor ze ook. "Jolanda leeft in een sprookjeswereld", zeggen ze in mijn familie, en het is ook zo, het mystieke, de stille kracht, heeft me altijd erg aangetrokken. En nu probeer ik vanuit Nusantara's kennis- en expertisecentrum op een wetenschappelijke manier die stroom te verklaren. Niet dat ik het nu allemaal weet, maar ik voel dat ik er begrip voor ontwikkel. En ik heb enorm de behoefte om iets te geven aan al deze mooie mensen, die zoveel doormaken, en hebben doorge maakt.' Trauma's Delen is helen is een project voor mantelzor- gers, en het is werkelijk bijzonder als je ziet hoe de deelnemers zich, na een wat aftastend begin, zo volledig durven geven. Uit onder zoek is gebleken dat als zij zich gehoord en begrepen voelen, de mensen waarvoor ze zorgen ook veel beter gaan.' 'Dus het is van groot belang dat zij zich kunnen uiten. Dat hun levensgeschiedenis, of bepaalde beladen episodes daaruit, gehoord worden. Zij cijferen zich weg in de zorg voor hun partner of ouder(s), die vaak erg demen terend zijn. Maar zij hebben ook een eigen leven, een identiteit die ertoe doet. Daar komt nog bij dat zij uiteindelijk straks ook deel onze doelgroep zijn.' 'En als zij zo bij zichzelf kunnen komen, kunnen zij vaak ook een andere betekenis aan hun verhaal geven. In bredere zin is dat bij traumaverwerking natuurlijk altijd wat je probeert te bereiken. Dat er wel een herbele ving is op een zekere manier, maar je wilt niet terug naar het trauma, want dat is te pijnlijk. Het bijzondere is dat als de betrokkene zichzelf toestaat het onder woorden te brengen, een en ander misschien een "lichtere" plek kan krijgen. De emoties die iemand innerlijk vaak bijna ver stikken, hoeven dan helemaal niet meer zo hoog te zijn. Ze worden handelbaar. Door het verhaal anders te interpreteren en er een andere bete kenis aan te geven kan de betrokkene misschien wel een transitie maken. En dat geeft dan weer ruimte voor een andere fase.' Transitie naar wijsheid 'In ons project Delen is helen werken we deels ook met de levenslooptheorie van Erik Erikson (1902-1994). Hij was specialist op het gebied van de sociaal-emotionele ontwikkeling. Zijn idee is dat een mens zich in iedere levensfase kan ontwikkelen tot een rijper mens, door de crisis die bij die fase hoort op een goede manier door te komen. De laatste fase in een mensenle ven is de fase waarin hij tot wijsheid komt.' Lukt dat niet, dan is er vaak bitterheid over het afgelopen leven. Juist de laatste levensfa se - zegt bijvoorbeeld ook Monica Bouman, die erg bij ons project betrokken is - werpt een bijzonder licht op het leven van oude mensen. Opnieuw: zeker bij Indische mensen, die door heel veel zijn heengegaan. SEPTEMBER 47 Moesson #3 september 2018.indd 47 29-08-18 20:31

Moesson Digitaal Tijdschriftenarchief

Moesson | 2018 | | pagina 47