5
EN MINDER MOOIE KANTEN AAN HET INDISCH-ZIJN, MAAR
INTERVIEW
Afgelopen maand verscheen de nieuwste roman van schrijver Reggie Baay: Het kind met de
Japanse ogen. Een knappe en aangrijpende familieroman waarin passages non-fictie en fictie elkaar
afwisselen. Een groot deel van het verhaal gaat in op het leven van Baays vader, bijna 20 jaar geleden
overleden, die als krijgsgevangene tewerk werd gesteld aan de Birmaspoorlijn. Meteen hierna, ernstig
verzwakt en getraumatiseerd, werd hij als KNIL-militair de Indonesische onafhankelijkheidsoorlog
ingestuurd. 'Ik wil de grote groep Indische, Indonesische en Molukse KNIL-militairen zichtbaar maken.
Onze vaders, onze grootvaders. Het is een poging tot erkenning.'
'Er zitten mooie
dit is,wie
je bent
DOOR DEWI DE NIJS BIK
FOTOGRAFIE AMKE
Je roman beschrijft zowel het leven van je vader als je
moeder tijdens de oorlog. Hoe ben je tot dit verhaal
gekomen?
Dit boek ben ik eigenlijk een jaar of zes, zeven gele
den begonnen. Het heeft natuurlijk een veel langere
aanloop. Het beschrijft in feite de geschiedenis van
mijn ouders, van mijn broer, maar ook van mijzelf.
Wat moeilijk was aan het schrijven van dit boek is dat
mijn ouders gedurende hun leven nauwelijks over hun
verleden gesproken hebben. Hierdoor had ik weinig
houvast.
Mijn moeder is zes jaar geleden overleden. Naar aan
leiding hiervan vond ik een doos fotonegatieven uit die
periode. Die fotonegatieven waren een soort wake up
callopeens kon ik de beelden verbinden met verhalen
die ik vroeger als kind hoorde tijdens de kumpulans. Ik
heb dus erg mijn geheugen moeten gebruiken. Ik kon
als kind heel goed luisteren en heb alles opgeslagen.
Dat is nu een zegen: dan weet je in elk geval hoe het
ongeveer is gebeurd. Als ik een foto tegenkwam, riep
dat weer een associatie op, en werd er iets in mijn
geheugen wakker gemaakt. Dit heb ik gecombineerd
12 MOESSON
