'Tot mijn zestiende, zeventiende werd ik nog wel uitgescholden vanwege mijn huidskleur.
Maar ik ben een optimistisch mens, ik ging daar niet echt onder gebukt. Wat wel altijd is
gebleven, is het gevoel dat je nergens echt thuishoort. Soms heb ik dat nog wel eens en het
zal wel nooit overgaan. Verder ben ik heel trots op mijn afkomst. Soms, in Frankrijk, waar
ik woon, zie ik de mensen denken: waar zou zij nou vandaan komen? Maar het is waar: als
ik hier in Nederland ben, mis ik iets van Indonesië en als ik in Indonesië ben, mis ik iets van
Nederland. Ik ben nooit helemaal honderd procent op m'n plek.'
- ANNEKE GRÖNLOH IN EEN INTERVIEW MET MOESSON IN 2002.
