COLUMN
'RICK! BEN JE AL GEWEEST?' TANTE
RickyRisolles
Hetty zij fraag. 'Belum, tan! Nog niet!' anwoord ik.
'Hoe tog jij? Ayo, cepat dan, kèn je metéén
inspirasie opdoen voor jouw theatershow!'
Kijk, het is niet dat ik niet wilde, want ik wilde
hééél graag die nieuwe documentaire Klanken
van Oorsprong zien, tapi ik heb nog geen tijd
gehad. Terwijl ik dat sèg hoor ik de stem in
mijn kepala, hoofd, spreken: 'Hoe kènnen we
nou tijd hebben, als we nooit de tijd nemen?'
Betul!
Soals gewoonlijk heef die stem weer eens
gelijk en ik boek direk een ticket voor de docu
mentaire. Niet omdat tante Hetty mij anders
geef 'klappen van oorsprong' als ik niet heb
gesien (kèn fèl sijn, die tante van mij!), tapi
omdat ik (naas alle goede verhalen) ook sèlf
nou eens wil weten hoe het nou pèrsies sit
met het onstaan van de Indorock.
Sèlf ben ik nameluk nooit ècht met de harde
Indorock opgegroeid. Mijn moeder sij luisterde
désè music alléén op de kumpulans èn hoewèl
ik destijds niets liever zou willen dan lekker
makan, gemes in de wangen geknepen wor
den door mijn tantes èn afgewezen worden
door de weinig jonge aanwezige Indomeiden,
was ik destijds nog nèt iets tè kecil om mee
te gaan. Thuis daarentegen waren het alléén
de zoete klanken van Rudi van Dalm èn Piet
Veerman of de country klanken van Johnny
Cash en Tammy Wynette die non-stop van de
cassette of plaat werd gedraaid. Geen vanuit
de nèk gespeelde gitaarsolo's of muziek waar
je mèt drie knappe meiden tegelijkertijd exo
tisch getint op kon jiven. Je wil geloven of niet,
tapi bij mij thuis kuis lho!
Jujur, eerlijk, ken ik u seggen, een ieder die
van Indo's en muziek houdt, ga désè docu
mentaire zien! Selden heb ik mij so thuis en
trots gevoeld bij een onderdeel waar ik hele-
maal geen onderdeel van was. Wellicht dat ik
extra ontroerd was doordat ik sommige perso
nen zag, die ik lief heb en er helaas niet meer
sijn, tapi het hele verhaal ik werd meegesleep
als een schip dat haar onbekende thuishaven
in werd geloodst. Ik heb in één kata: genoten.
Overigens nèt als bij de boekpresentasie van
tante Wieteke haar nieuwe boek Kind van twee
culturen. Óók weer zo'n momèn waarvan ik
senang ben dat ik erbij bèn gewees. Het sijn
van die momenten dat ik weer denk, kenapa
ik doe niet vaker? Hèt is nou niet dat ik takut
hoef te sijn, om daar leeftijdstechnisch per on
geluk één van mijn exen tegen te komen. Dus
kenapa, waarom? Ik denk gewoon sibuk, ofwèl
druk. Hèt éérste wat je tegenwoordig hoor als
je fraag: 'Èn hoe jij?'
Dit is exact mijn probleem en ik denk die van
velen met mij, we kijken graag naar morgen
of folgende week, tapi vandaag en gister, we
hebben geen tijd voor.
Tenzij... ik er tijd voor maak, want laten we
eerluk sijn, één van de mooiste cadeaus die je
iemand kèn geven is tijd. Al ben jij orang kaya
en ik kantong kempes, platzak, een minuut
voor jou is een minuut voor mij. Nèks meer,
nèks minder. Dus ik sou seggen laten we ons
zelf en anderen op dit vlak dan ook maar eens
goed verwennen, tijdens de liefdesmaand én
daarna. Dus wat ik eigenluk probeer te sèggen
mijn liefste, elke keer weer als ik jam karet, kijk
dan alsjeblieft niet naar de minuten die ik niet
bij jou ben, maar naar de minuten die ik wèl bij
jou ben. Aku cinta padamu!
Sampai jumpa lagi!
Ricky Risolles
www.rickyrisolles.nl
facebook.com/RRisolles
FEBRUARI 11
