'HIJ GING OOK
ALTIJD VUURWERK
AFSTEKEN VOOR
ONS. EN DAN IN DE
HAND, NIET MET
DE FLES. WANT IN
DE HAND WAS DE
VEILIGSTE MANIER
OM VUURWERK
AF TE STEKEN
NATUURLIJK'
INTERVIEW
En hoe doe je dat nu?
Mijn vriendin kookt. Er zijn wel een paar ge
rechten die ik kan maken. Ik kan vijf gerech
ten maken en die maak ik altijd. Die maak ik
al mijn leven lang. Pasta, maar dat koop ik
gewoon in een zakje hoor. Chili sin carne, want
ik ben vegetariër tegenwoordig. Bami kan ik
maken. Patat. En wokgroenten.
Je zoekt altijd naar routines in je leven?
Ja, omdat ik mijn vriendin vertrouw is het
goed, maar als iemand anders die ik niet ken
mij iets voorschotelt, dan is dat een heel ander
verhaal. Ik vind het niet fijn om uit eten te
gaan. Ik ga soms wel uit eten, maar dan bestel
ik hetzelfde. En ik vind het niet fijn om met
iemand te gaan eten die ik niet ken.
Bami en wokgroenten. Komt dat door je Indi
sche roots?
Qua eten heb ik echt heel weinig geleerd van
mijn familie. Mijn vader is wel kok geweest,
maar hij kookte van alles, niet per se Indisch.
Tante Lies, de zus van mijn oma, kwam wel
altijd hele uitgebreide Indische maaltijden
maken. En die vond ik wel lekker hoor.
Je hebt een Indische vader?
In mijn theatershow zeg ik dat ik heel flam
boyant autistisch ben vanwege mijn vader
die in Indonesië is geboren. Hij was vier of vijf
toen hij naar Nederland kwam. Mijn vader is
een flamboyante man. En mijn moeder is een
nuchter boerinnetje. Ik ben zelf heel flamboy
ant autistisch. Ik ben 35. Maar iedereen schat
me altijd jonger in door mijn babyface.
Werden er in de familie ook verhalen over vroe
ger verteld?
Nee, ik herinner me niet dat mijn oma er
zoveel over vertelde. Ik heb mijn oma meege
maakt tot ik een jaar of vier was. Ik sliep daar
weleens. Mijn oma was echt zo'n troeteloma.
Dan kreeg ik spekkoek. Dat vond ik heel lekker.
En ze ging ons altijd snoepjes geven. Veel te
veel snoepjes. Onder de tafel. Of heel soms
deed ze snoep in een emmertje en dat liet ze
dan van het balkon zakken, terwijl mijn zus en
ik beneden stonden. Dat mochten we natuur
lijk niet van onze ouders, maar wij vonden dat
allemaal prima.
Een broer van mijn oma, oom Willy, heeft
langer geleefd. Die vertelde wel altijd verhalen.
Hij heeft vroeger met Dolf Brouwers op een
cruiseschip opgetreden. Hij werkte als stoker
op het schip. Ik weet niet hoe dat precies zat
maar dan mocht hij 's avonds samen met Dolf
Brouwers optreden. Hij heeft het niet meer
meegemaakt dat ik op een podium stond.
Maar in de familie wordt weleens gezegd: 'Zie
je, dat komt van oom Willy.'
Willy Brands heette hij. Ik weet wel dat hij
altijd feestjes gaf. In Enschede. Hij zat ook in
een bandje. Hij speelde Indorock. Hij was wel
een echt showmannetje. Hij ging ook altijd
vuurwerk afsteken voor ons. En dan in de
hand, niet met de fles. Want in de hand was
de veiligste manier om vuurwerk af te steken
natuurlijk. En dan werd mijn Nederlandse tante
ontzettend boos op hem. Oom Willy was een
heel klein mannetje. Een keer heeft mijn Hol
landse tante hem zo opgepakt en zei ze: 'Nu
ga je naar binnen!'
In je theaterprogramma doe jij iets wat ik ande
re cabaretiers niet zie doen.
Dat heb ik altijd gedaan in mijn leven, dat ik
mijn eigen weg zoek. Dat is mijn kracht. Dat ik
ook bij de meest simpele vragen in het leven
altijd mijn eigen antwoord ging zoeken. In mijn
show vertel ik dat ik mijn knuffels heel lang
eten en drinken heb gegeven, omdat ik dacht
dat ze echt bestonden, dat ze echt leefden. Ik
gaf ze elke week een doosje rozijntjes en een
busje met water en dan gooide ik het weg.
Zonder te kijken. Omdat ik dacht: ik weet dat
jullie niet willen dat ik weet dat jullie bestaan,
dus dan doe ik net alsof ik niet weet dat jullie
bestaan. Maar we weten van elkaar wel dat we
allebei bestaan. Jullie willen niet dat andere
mensen weten dat jullie leven, dus help ik jullie
daarbij. Ik dacht: zij leven als ik 's nachts slaap.
En je kunt ook niet bewijzen dat het niet zo is.
Jij wilt ons laten begrijpen hoe de denkwereld
van een autist in elkaar zit.
Het is voor mij een manier om mezelf uit te
leggen. Als mensen zien hoe ik zo'n boomstam
omhoog aan het duwen ben, denken ze: wat
een totale idioot. Als ik op het podium over
die boomstammen vertel, is het grappig. Dan
denken ze: 'Goh, wat een leuke gozer.' Dat is
natuurlijk ook fijn, dat je een beetje begrip
krijgt en dat de mensen een leuke tijd hebben.
Voor mij is dat een win-win situatie.
Fabian staat met zijn show VLAFEEST nu in de
theaters. Zie voor de speellijst: fabianfranciscus.nl
FEBRUARI 17
