Pandanlikeur
in de maak!
TRACING
YOUR ROOTS
.M. JACK POIRRIÉ
BANDOENG'22
06 MOESSON
In het diepste geheim werd de afgelopen
anderhalf jaar gewerkt aan het recept
van een unieke pandanlikeur die de naam
Bandoeng'22 heeft gekregen. Om de
likeur op de markt te brengen zijn de drie
ondernemers Marc Pieplenbosch (bekend
van spekkoeklikeur Sayah), Fajar Ramadha-
ny en Mariska van Beek een crowdfunding
campagne gestart.
Meer weten?www.bandoeng22.com
In maart gaat het project Tracing Your Roots van
start: in 4 middagen kun je als Indische of Molukse
jongere (15-26 jaar) op zoek naar je wortels. Er zijn
gastlessen, er is toneel, muziek en je leert alles over
genealogie, stamboomonderzoek en interviewtech
nieken. De 4 middagen worden afgesloten met een
familiedag waarin je alle ontdekkingen kunt delen
met je eigen familie.
Eigen bijdrage: 50 euro. Locatie: Haarlem.
Meer info: www.zieraad.org
Afgelopen 2 januari is in zijn woonplaats Beek
bergen Moesson columnist en -cartoonist Jack
Poirrié overleden. Jack Poirrié was sinds 1975
aan Moesson verbonden; het was zijn moeder
die hem adviseerde om eens een cartoon in te
sturen naar (toen nog) Tong Tong. De rest is
geschiedenis, schrijven we dan. Terugbladerend
in zijn unieke collectie cartoons is het grote the
ma in Jacks werk hoe het is om als Indo in den
vreemde een nieuw leven op te bouwen. Om
Jack konden we lachen en door Jack konden we
al die jaren ook om onszelf lachen; zelfs als het
ging om iets bitters als de Backpay. Met zijn 92
jaar was hij de oudste columnist van Nederland;
en hij vond het prachtig om in het zonnetje te
worden gezet tijdens Moesson's feest rond ons
1.000ste nummer in 2012.
Naarmate de jaren vorderden, begon het verle
den Jack in te halen. Hij kon soms wakker liggen
van de dingen die hij had meegemaakt: oorlog
en bersiap, rampokpartijen, zijn ouders die
alles hadden verloren, het gemak waarmee de
Indonesische soldaten van het KNIL aan de kant
werden geschoven. Totaal ontdaan was hij toen
hij op tv de omstandigheden zag waarin bejaar
de Indo's in Indonesië moeten leven. Gelukkig
konden we hem dan telefonisch een peptalk
geven. De laatste jaren groeiden we steeds meer
naar elkaar toe. Die Jack, met in zijn ogen altijd
een mengeling van melancholie, van 'doe maar
gewoon', maar altijd een grijns verstopt achter
zijn snor. (MVA)
