mm
COLUMN
*1ensjeSSgV&n i
CHOCOLADEFLENSJES MET RUMVLA
o t
zweven naar een spierwit ptra
éven onder piA, CO&daV
oen
nsten en me
Patricia Jacob
Na een klamme nacht onder een aangevreten
klamboe en met de sound van onze ruftende
Argentijnse buurmannen nog na zoemend
in mijn oor, liep ik naar de ontbijttafel van
ons drijvende hotel in de Amazone. Hoewel
ik mega chagrijnig was, werd ik weer mezelf
nadat ik de pannenkoeken had gespot. Rakus
begon ik te stapelen en stopte ik pas nadat ik
er vier had gehamsterd. Helaas wist ik al bij
de eerste hap dat ik een probleem had: die
dingen bleken van cassavemeel gemaakt te
zijn; droger dan karton en niet zoet, zout of
wat dan ook. Non-descripte meuk, die ik nog
moest opeten ook. Van mezelf, maar vooral van
mijn moeder. Zelfs in Brazilië wist ze me nog
te bereiken met zinnen waarin ze jappenkamp,
verwend, en Birma-spoorlijn aan elkaar reeg.
Anyway, ook met jam erop kleefden die plakka
ten als Bison Kit aan mijn gehemelte. Zelfs van
pannenkoeken hadden die Latino's dus geen
kaas gegeten. Terwijl, hoe moeilijk kan het zijn?
Mijn moeder maakte altijd de dunste pannen
koeken, die we aten met suiker en kaneel. Toen
ik tiener was, maakte ze soms chocoladeflens
jes; van die crêpes met klodders custard met
rum. Zó exotisch dat ik weg leek te zweven
APRIL I 45
naar een spierwit strand met spierbundels die de
limbo dansten en me bedolven onder pina colada's.
Tegenwoordig houd ik het dichter bij huis en associ
eer ik pannenkoeken vooral met, eh, Lilian Ducelle.
Dat komt door een uitje van vijf jaar terug. Samen
met mijn moeder ging ik toen naar café-restaurant
Amsterdam bij mij om de hoek. Eén tel nadat ik
haar naar onze tafel had gerold, waren we omringd
door personeel. De kleine generaal liet crêpes met
jam aanrukken. Ze kreeg er gratis slagroom bij.
Even later kwam Milène Hoving, de eigenaar van de
zaak, haar begroeten. Ze vertelde dat haar vriend
de zoon was van Lilian Ducelle. Of mijn moeder
haar kende? 'Jazeker! Sterke vrouw, scherpe tong.'
Deze ontmoeting met iemand die deze iconische
vrouw had gekend, raakte haar. Ze propte daarna
haar flensjes naar binnen. Niets te koffie na, ze wil
de nü terug naar haar Indische tehuis. 'Wacht maar
tot mijn huisgenoten dit horen.'
Patricia Jacob is culinair journalist en blogger. o
Op www.amsterdambitestodiefor.com o
beschrijft zij de beste pittige, hartige en zoete
hapjes van haar woonplaats Amsterdam. o
