COLUMN
INDO'S SIJN IN OPKOMS! TERUG VAN
MEI 11
V
.v
RickyRisolles
nooit weggewees en overal! De vlam was altijd,
selalu, aan, alleen seperti waakvlam. Maar nu
die waakvlam yang stéékvlam! Als een oom
die de waaier te pelan-pelan fin gaan en dus
maar spiritus op de bbq spuit, zodat de kolen
èn de saté nèt wat meer bakar. Soms je moet
de natuur een klein tangan-tje helpen. In ons
Indische geval beteken dit, al die Indische
jongelui die fol overgaven hun voorstellingen,
bloggen, boeken èn docu's maken over dat wat
ons verbindt.
So gingen wij van twee shows naar vijf en een
zesde in een zaal yang twee maal só besar en
fol lho! De stem van 'Ya, maar Indo's gaan tog
helemaal niet naar theater...' èn 'Weet je wel
zeker dat je dit wil doen só groot?' werd van
de mat geveeg door onse kaartverkoop. Van
alle hoeken dan wel gaten kwamen Indo's èn
Indo-lovers naar Zaltbommel èn Capelle aan
den IJssel. Bussen uit Zeeland, lui uit Gronin
gen (4 uur in de auto - bolak-balik (heen en
terug)!) èn kinderen van 6 tot aan 90 hebben
we in de toko gehad! En sfeer? AAA-duuuh...
seperti familiefees! Ie'dréén kwam binnen alsof
se allemaal ooms en tantes zagen, oma's en
opa's, neefjes èn nichtjes. En van overal hoor
je: 'Wat is dan pèrsies jouw achternaam?' of:
'Oh wat leuk èn met welke maatschappij vlieg
je?', dan wel: 'James, heet dat restaurant, Bali
James! God, de beste babi guling!'
Van Anak-anakkecil, kleine kinderen, die
tot laat mogen opblijven om onse twee uur
durende show (exclusief standaard uitloop) te
kunnen kijken, tot aan een hele lieve 90-jarige
oma die mèt haar twee dochters speciaal van
ver waren gekomen. Uit Surabaya geef sè aan.
'Ach niet!' Ik roep: 'Mijn familie juga! Mijn mama
dari RS Darmo!' Haar ogen lichten op: 'Darmo,
ohh dat kèn ik wel!'
Vol enthousiasme vertel se hoe sè daar op
groeide, mèt het besef dat die tijd lang achter
haar lig. Vereerd foel ik mij, dat se helemaal
hiernaartoe is gekomen èn dat ik even aan haar
tafel mocht sitten.
Of een dame die mij vertèl dat haar vader 89
is èn dat dit sijn éérste maal ooit is in theater.
'Mosso, gewèldig dat jij hem meeneem naar
mijn show', sèg ik haar! Met een verbaasde
blik die meid: 'Ik? Ik wist helemaal niet wie jij
was. Mijn vader zei tegen mij: "We moeten naar
Ricky Risolles!" Dus vandaar dat wij hier zijn!'
Dat wat ooit één van mijn gróótstè angsten
was, blijk te sorgen voor één van de mooiste
momenten uit mijn leven. Al die lui (bekenden
èn onbekenden) die ons in theater sijn komen
opzoeken. Natuurlijk sou mijn ego willen sèg-
gen, dat sè voor mijsèlf komen, tapi heel jujur
(eerlijk), daar geloof ik niet in. Sè komen niet
voor mij, sè komen voor hun eigen Indische
gevoel. Dat gevoel wat voor sommige sóó ver
achter hun lag, of wat juist heel dichtbij is en
nèt als die bbq even ongecontroleerd willen
laten knallen. Dat onse show daar een mogelijk
heid voor gaf, ben ik ongekend dankbaar voor.
Maar ondanks al mijn heerlijke en bijzondere
ervaringen, is daar ook een hele trieste. Want
bij mijn laatste show in Capelle was aanwezig
Edu Peeters, de leadsinger van de bekende In
dische band The Streetrollers, die kort
daarna op ècht veel te jonge
leeftijd overleed in zijn
slaap. Selamat jalan Edu;
goede reis. De hemel
heeft er een Indo bij.
Sampai jumpa lagi!
Ricky Risolles
www.rickyrisolles.nl
facebook.com/RRisolles
