Visagist Roberto Dresia zit dit jaar veertig jaar in het vak.
Tess ging bij hem langs in Den Haag en liet zich op zowel DOOR TESS MAIDMAN
een westerse als oosterse manier opmaken. fotografie serge ligtenberg
'Leg je jas maar ergens neer', zegt Roberto die
zijn talloze make-up spullen ordent. 'Dit heb ik
straks nodig voor jouw gezicht.' Ik heb even de
tijd om de inspirerende studio van Roberto en
zijn vriend Joop in me op te nemen. Naast een
20 meter lange rode loper, is er een hoekje
met een mix aan meubels uit Indonesië, Japan
en China. Ik zie zóveel make-up producten.
Van primers en oogpotloden tot lippenstif
ten en bronzers. Een arsenaal aan kleuren en
maten. En dan heb ik het nog niet eens over
zijn kwasten. 'Ga lekker zitten in deze stoel.
We gaan zo eerst beginnen met een westerse
look waarbij ik je omtover tot een lady met
smokey eyes.'
Op af en toe een lippenstiftje na gebruik
ik geen make-upproducten. 'Make-up is
belangrijk, maar het is niet noodzakelijk. Je
moet vooral je huid verzorgen, hydraten en
beschermen. Dat is de basis. Dit houdt in dat
je het moet schoonmaken. Je kunt één keer
per twee weken een masker gebruiken, naar
de schoonheidsspecialist of de sauna gaan',
vertelt Roberto. 'Je huid is gevoelig voor alles
wat uit de lucht komt. Smeer er een hydrate-
rende crème op zodra je naar buiten gaat. Het
liefst moet die ook SPF bevatten. Dat houdt
uv-straling tegen.'
Roberto brengt als eerste een face filler aan
op mijn huid. Deze basis vult fijne lijntjes
in je gezicht op. 'Dit product is, zoals velen
tegenwoordig zijn, geschikt voor zowel een
westerse als oosterse huid en het bevat ook
nog verzorgende bestanddelen. Als je naar
Indonesië gaat, adviseer ik om een rimpelkil-
ler te gebruiken. De vochtgraad is daar heel
anders waardoor je huid kan uitdrogen en dit
product heeft ook een verzorgende werking.
Het minimaliseert direct rimpels.'
Roberto vertelt dat hij vaak smokey eyes bij
Sandra Reemer en Julia Lo'ko heeft aange
bracht. 'Jij krijgt dat dus ook. Maar omdat jij
nooit make-up draagt, maak ik je niet heel
zwaar op. Als make-up artiest moet je goed
naar het gezicht van de klant kijken en luiste
ren naar wat diegene wil. Ik ga je ogen eerst
diepte geven met zwartbruin poeder. Daarna
krijg je een poederfoundation. Vervolgens
breng ik bronzer aan op de konen en als kers
op de taart komen de highlights er net boven.
Moesson-lezeressen kunnen dit trouwens ook
zelf. Het is binnen twintig minuten gepiept. En
het leuke aan smokey eyes is dat je zo prima
naar kantoor kunt gaan', zegt Roberto. Ik
heb er zo mijn twijfels over, maar ik ben geen
expert.
Zijn liefde voor de glamourwereld begon als
klein kind. Hij zong en danste altijd. 'Toen ik
begin twintig was, moest ik van mijn vader
studeren voor accountant. Tijdens die oplei
ding werd ik ontdekt als model; die klussen
deed ik erbij. Later besloot ik te stoppen
met de studie en naar de kappersacademie
te gaan, waar ik meedeed aan een make-up
wedstrijd die ik in 1984 zomaar won. Die prijs
heet de Rhein-Ruhrbokal.' Hij kan zich het
moment nog goed herinneren. 'Het voelde als
een overwinning. Ik was trots op mezelf', en
hij loopt naar een kast om zijn allereerste prijs
te laten zien. 'Studiegenoten zeiden toen al:
Kapper zijn is niks voor jou. Ik hoorde volgens
hen op het podium. Na die overwinning wist ik
dat ik goed ben in visagie. Je moet er talent en
inzicht voor hebben, maar ook gevoel, liefde,
geduld en passie. Een gezicht is een canvas
dat je beschildert met penselen.'
Tien jaar later kreeg Roberto een geweldige
kans. 'In 1994 kreeg ik de mogelijkheid om
make-uptips te geven op televisie. Als eerste
visagist. Dit gebeurde tijdens de 5 Uur Show.
Viola Holt was presentatrice van dit program
ma. Zij was mijn televisiemoeder en van haar
heb ik veel geleerd.' Roberto gaf elke week
een make-up tip in de zogenaamde rubriek
Et Voila. 'Besef je wel dat je bekend wordt als
visagist?, zeiden mensen tegen me. Maar daar
was ik totaal niet mee bezig.'
De allereerste internationale ster die hij mocht
opmaken was Bobbie Eakes, ook wel bekend
als Macy van The Bold and the Beautiful.
Daarna volgden nog vele, vele anderen. Van
Donna Lynton en Andrea Bocelli tot de zan
geressen van En Vogue en The Pointer Sisters,
Roberto heeft een hoop bekende namen op
zijn cv staan. Of hij weleens zenuwachtig voor
ze was? 'Nooit. Ik zie iedereen als gelijk. Dat
werkt voor zowel mij als de klant het gemak
kelijkst. Bovendien schrik je je soms rot als je
ze zonder make-up ziet, aduhHet zijn ook
gewoon mensen. Nee, maar zonder dollen:
het is belangrijk om jezelf te blijven. Dat is het
geheim tot succes. Viola en Donna hebben me
dat geleerd.'
Roberto's vader komt uit Salatiga en zijn
moeder is geboren in Makassar. Van hen heeft
hij discipline meegekregen. 'Handelden we
daar niet naar, dan kregen we met de sapu lidi.
Ook als we een grote mond hadden.' Volgens
hem moet je ook nobel zijn om successen te
behalen. 'Ben je dat niet, dan kom je niet ver.
Mijn moeder zegt soms nog weleens dat ik een
grote mond heb. Ik zeg dan tegen haar dat ik
een Indische Rotterdammer ben. Als iemand
over me heen wil pissen, pis ik eerst over hem
heen. Veel Indische mensen zijn malu, maar ik
ben niet op mijn mondje gevallen.' Eerlijkheid
is voor Roberto ook belangrijk. 'Je moet loyaal
MEI 13
