COLUMN
Patricia Jacob
MEI 45
Het was mijn moeders idee om de bovenburen
uit te nodigen. Mijn vader had er geen zin in.
Ze waren van het type dat hij het liefst meed:
haren tot over hun schouders, PLO-sjaals om
hun nek. Ze tutoyeerden mijn ouders vanaf dag
één, wat mijn vader onbeschoft vond; hij had
immers niet met ze geknikkerd. Ze werkten
allebei in een inrichting en volgens mijn vader
was dat 'op hen overgeslagen'. Waarom
deden ze anders wat ze deden? Hoe laat ze
ook thuiskwamen, ze vonden het altijd nodig
om het bad vol en direct daarna weer leeg te
laten lopen. 's Nachts draaiden ze geregeld
de volumeknop van de radio vól open. Als de
buurman niet kon slapen, pakte hij zijn boor en
deed hij alsof hij een koophuis had dat hij nü
klaar moest stomen voor de verkoop. Omdat
mijn moeder ze meerdere malen tevergeefs
had verzocht om stiller te zijn, wilde ze het nu
anders doen. Ze zou ze koffie serveren met
lapis Surabaya erbij. Niet té exotisch, ze moes
ten vooral niet denken dat de assimilatie aan
ons was voorbijgegaan. Met lapis Surabaya,
het meest Hollandse koekje van alle Indische
koekjes, zaten we goed, dacht ze. Nog steeds
zwijgt ze over dit bezoek. Het leek goed te zijn
gegaan - geen geschreeuw en zo. Maar er veran
derde niets. Via de huisarts, die zag dat de situatie
de hartproblemen van mijn vader verergerde, kon
den we verhuizen. De buren moesten eens weten
waaraan ze waren ontsnapt!
Mijn vader leek kalm, maar hij was een molotov
cocktail van emoties: angst, verdriet, trauma,
woede, frustratie. Een gevolg van zijn strijd tegen
de jappen, dwangarbeid aan de Birma-spoorlijn, ge
vechten in de Indonesische onafhankelijkheidsoor
log én de Koreaanse oorlog. Tussendoor verloor hij
ook nog zijn geboorteland en kwam hij in een land
dat in alle opzichten koud was. Door het maanden
lange getreiter van de buren stonden zijn zenuwen
onder hoogspanning. Dat het niet is geëscaleerd,
komt door zijn ijzeren discipline en de overredings
kracht van mijn moeder - 'Max, rustig nou.' De
gemiddelde oorlogsveteraan had dat tuig waar
schijnlijk al lang van onze galerijflat geflikkerd.
Patricia Jacob is culinair journalist en blogger. o
Op www.amsterdambitestodiefor.com o
beschrijft zij de beste pittige, hartige en zoete
hapjes van haar woonplaats Amsterdam. o
