e www.rickyrisolles.nl
facebook.com/RRisolles
COLUMN
PITJIT MAG NET ALS MIJN SAMBAL:
Sampai jumpa lagi!
AUGUSTUS 11
RickyRisolles
pittig, tapi niet tè! Ik wil niet alleen zweten
van de pijn, ik wil ook nog kènnen genieten.
Inmiddels u weet vas al dat ik gila, gek, ben
van pitjit en dat ik désè te weinig doe. Karena
itu, vandaar, toen mijn teman Christiaan froeg:
'Ayo, sullen wij gaan naar de massagesalon?'
hoefde ik niet dua kali, twee keer, na te denken,
solang maar van een meid!
'Ayo niet so oppervlakkig dan Rekk', hoor ik u
pikir, 'kerels kènnen óók goed pitjit!' Klop, ik
ben daar één van, tapi ik roep dit niet so maar.
Een tijdje al geleeën heb ik met mijzelf afge
sproken, ik doe alléén nog maar pitjit van een
dame. Dit doordat de laatste tiga kali, drie keer,
dat ik van een fent heb gekregen, ik niet heb
kunnen genieten. Kenapa? Waarom? Se deeën
allemaal te hard, te ruw. Alsof se mij wilden
laten sien dat se kuat ofwel sterk waren en dat
se mijn tere vege lijf wel eventjes goed onder
handen konden nemen. Na mijn meermaalse
versoeken voor zachter, bleek dat uitein
delijk maar voor korte duur, om daarna weer
verfolgens te kneeën als een klomp rauwe klei.
Na de derde maal dese experience te hebben
gekregen, besloot ik, vanaf nu, alleen nog maar
perempuan, dames, aan mijn badan (lichaam).
Terug naar begin. Aangekomen bij de tweede
massagesalon met mijn twee teman (karena
de eerste massagesalon waar wij aankwamen
al fol) sag ik die beul al hangen. Twee dames
en een heer van mid jaren vijftig, allen van
Chinese komaf. Hoe driftig ik ook om mij heen
keek, nergens zag ik een extra dame meer in
de toko en ja hoor, de Chinese mijnheer kwam
mijn kant op lopen en vroeg me mijn shirt uit
te trekken. Natuurlijk ik kon zeggen ik wil ganti,
ofwèl ruilen voor de dames, maar dat foelde
ook verkeerd. Sè kennen dalijk denken: kenapa
wil die fènt ruilen? Wat denk hij wel niet wat
voor plek dit is? Of misschien hebben sè al
besproken: neem jij die jonge knul maar, ik denk
hij wil liever door een fènt gepitjit worden. Mosso,
jeweetniet! Dus tutup mulut saya, mondje dicht, èn
ging ik maar go with the flow.
Na een korte stevige kaki-massage, moes ik op
mijn buik gaan liggen met mijn kepala, hoofd,
door het gat (van de tafel; ik zeg maar voor de ze
kerheid erbij). Hier begon het gedonder, want de
iele tapi sterke mijnheer, stond aan mijn hoofkant
met beide armen glijënd richting mijn pantat en
elke keer dat sijn tangan, handen, naar beneeën
gleeën maakte hij een geluid alsof hij een kungfu
beweging maakte in slow-motion, terwijl hij met
sijn Chinese klokkenspel tegen mijn voorhoofd
aan kletste. Whohoooaaaahh, whoohooaaahh. Het
was geen prettig gesig en al helemaal geen pret
tig gefoel, ken ik u met eerlijkheid seggen. Daarna
deed hij met sijn beste beentje mijn buitenste
been pitjit, waardoor mijn hand strategisch in de
meest ongustigste posisi lag en wederom hij mèt
elke beweging mijn hand lichtjes tegen sijn Yin en
Yang schampte. Hoewèl de mijnheer qua kracht
en stevigheid persies goed sat, voelde dit tog als
mijn minste sessie èffer en ik seg u eerlijk, de bes
te mijnheer hij dee sijn best, tapi er was gewoon
geen chemistry. En dus lag ik op die massagetafel
alléén maar te pikir: wat ken ik hier in hemelsnaam
voor positiefs uithalen.
Aan het einde froeg hij mij of het lekker was en
natuurlijk sei ik: 'Ya.' Al hoorde ik op dat momèn
dirèk een stem in mijn hoof bilang (zegt): leuge
naar! Daarna gaf ik de mijnheer een goede fooi,
glimlachte en liep de toko uit, want dankzij hem
had ik namelijk weer inspirasie voor een nieuwe
column in de Moesson.
Ricky Risolles
