INTERVIEW
Dido Michielsen is journaliste en schrijfster. Na verschillende non-fictie boeken
te hebben geschreven verscheen 3 september haar debuutroman Lichter dan
ik, een historisch verhaal dat zich afspeelt in de negentiende eeuw en vertelt
over het leven van de Javaanse Isah.
'BIJNA
ALLE INDO'S
STAMMEN
AF VAN DIT
VERHAAL'
DOOR LARA NUBERG
FOTOGRAFIE ARCHIEF DIDO
MICHIELSEN HAROLD PEREIRA
(AUTEURSFOTO)
De betovergrootmoeder
van Dido Michielsen
Het is een regenachtige zomerdag als ik Dido Michielsen
tref in haar woning in Amsterdam Oost. In een prachtig
pand tegenover Park Frankendael woont ze met haar
echtgenoot Auke Kok - tevens journalist en schrijver
- en de oudste van hun twee dochters. Als ik bewon
derend naar hun tuin kijk, een zeldzaamheid in Amster
dam, vertelt ze dat ze er binnenkort afscheid van moet
nemen. Anderhalf jaar geleden overleed haar moeder in
deze zelfde wijk en vlak daarna stierf de hond midden in
de woonkamer. Het is daarom tijd voor een nieuw hoofd
stuk in een ander deel van de stad. 'Het is een hectisch
jaar met veel verandering', zegt ze. In die lijn past ook
het verschijnen van haar debuutroman; een ontwikkeling
waarmee Dido zichzelf voor het eerst plaatst in het rijtje
schrijvers der Indische letteren.
Je hebt al veel gepubliceerd als journaliste en schrijfster,
maar dit is je eerste roman én het eerste boek met een
Indisch thema. Waarom heb je juist nu voor een roman
met dit onderwerp gekozen?
'Ik wilde al heel lang een roman schrijven, maar ik durfde
het nooit. Ik moest hier als het ware naar toe groeien.
In Lichter dan ik komen meerdere thema's uit mijn leven
samen. Mijn man en ik hebben onze twee dochters
geadopteerd, waardoor het verhaal van de Javaanse Isah
raakt aan het verhaal van mijn kinderen en hun biolo
gische moeders. Daarnaast is het geïnspireerd op mijn
betovergrootmoeder. Van haar is geen naam bekend,
maar van de man met wie zij kinderen kreeg wel. Toen
ik haar levensverhaal ging uitzoeken, wilde ik er in de
eerste instantie een non-fictie boek van maken. Op een
gegeven moment dacht ik: maar het kan ook een roman
worden. Daarmee kan ik haar een naam geven en tot
leven wekken.'
Kon je je voor de research baseren op familieverhalen?
'In de familie werden verhalen over deze Javaanse bet
overgrootmoeder wel verteld, maar telkens kwam het er
op neer dat niemand écht wist hoe het zat. De ene keer
zei men dat ze een prinses was die geschaakt was door
SEPTEMBER 13
