e www.rickyrisolles.nl
facebook.com/RRisolles
COLUMN
JE KEN SEGGEN WAT JE WIL OVER
RickyRisolles
Indo's (en God mag weten dat ik dat dan ook
doe), maar Indo's hebben altijd manieren. Hoe
stoer, kampong, hard, grof of nakal ook, ma
nieren hebben Indo's AL-TIJD! Beleefd, spreken
met u, netjes je beurt afwachten, aanpassen,
oom of tante seggen èn te allen tijde respect
hebben voor de oudjes. Daarnaas gastvrij sijn,
gemakkelijk met eten delen (ook al heb je
sèlf nèks) èn eerder een glimlach geven dan
helemaal niets. Van alle volkeren op dese hele
aardkloot, geloof ik heilig dat wij in de top 10
sitten van méés beleefde volkeren effèr! En
als je me niet wil geloven, kom dan maar évèn
mee naar de parkeerplaats en dan beuk ik het
er in.
Mijn éérstè Indonesische woordjes waren dan
ook vaak de waarschuwingen. Hati-hati (voor
zichtig), mahal (duur), murah (goedkoop),
tutup mulut (hou je mond), bau kelek (stinkok-
sel) èn diam. Diam, wat 'stil' betekent, spande
daarbij de kroon en kreeg ik méér dan eens
naar mijn kepala geslingerd. Sou u tog niet
verwachten met so'n welbespraakt, zacht van
toon èn accentvrij persoon als iksèlf!
De woorden werden dan ook met behoorluk
wat kracht gebracht, waardoor het Pavlov effèk
direk optrad. Hati-hati! Ik stond meteen stil.
Mahal! Ik liet meteen los. Blijkbaar was dese te
duur. Murah! Oh blijkbaar mag ik hebben, dus
is ik hoef niet eens te kijken, is vast niet mooi.
Bau kelek! Oh dan loop ik wel beter aan désè
kant en tutup mulut! Ik zeg wel nèks meer.
Één van de woorden die datsèlfde effèk had,
was rakus. Ofwèl 'gulzig'. Hoewèl déés officiéél
niet ècht nodig was, was dit een waarschuwing
die vlak voor elk bezoek in onse instruksie zat.
'En NIET rakus daarbinnen hè!' Je kon véél van
ons als kinderen sèggen, maar rakus waren wij
nooit bij iemand anders. Die drill sat er goed
in bij ons. Ik denk doordat wij sèlf ook niet fijn
vonden als anderen dat bij ons waren en we gauw
sagen dat we ons hiermee bij anderen netjes ge
droegen. Èchter liet mij niet alleen thuis met een
reuzenzak bolognese chips van de Croky, want in
dat geval zak op. Maar als bij anderen nètjes een
keukenrolpapier met een handje chips erop èn
wilde je een extra handje, éérs netjes fragen. Net
als bij de massagesalon in Thailand.
Alleen hoe duid ik het verschil tussen rakus sijn
en genieten? Ik ken er van genieten als ik lui op
bezoek heb en die voor de tweede of sèlfs derde
maal opscheppen. Het staat er tog voor! En als nu
niet op, dan ga ik jou daarna alsnog dwingen om
mee te nemen in van één van mijn duissen Chi
nese witte bakjes. In mijn beleving, is dit dus best
een dunne lijn. Is iemand rakus - als ik diegene
sowieso niet mag - en hij dan voor de derde maal
opschep? Of wanneer iemand sonder iedereen
gedag te seggen, direk naar de etenstafel jalan
om ferfolgens een dik bord op te scheppen? Of hij
na het eten geen dankjewel seg, iets wat er bij mij
is ingeramd als anakkecil. Alleen ik verzorg ik tog
niet het eten om een dankjewel te krijgen? Het is
fijn als het gebeurt, maar tog geen verplichting?
Aduh, susah dit lui.
Het enige die hierbij een verschil kèn maken ben
iksèlf. In mijn eigen hoofd. Blijkbaar heb ik een
gedachte over gemanierd sijn en wellicht dat u
hier hele andere ideeën op nahoudt. Wie heef
gelijk dan? In beide gevallen, se genieten en buik
vol! Fraag ik u, wat is dan belangrijker, de weg
daarnaartoe of het resultaat?
Sampai jumpa lagi!
Ricky Risolles
NOVEMBER 11
