Lopulalans liggen oir TO" hem voo,al vakantie; het land
Saparua. Het ruikt er naar Voor zijn werk reist hij naar andere
boom dan Marco inschat. Dat blijkt als hij meer over
zijn vader vertelt, een voormalig metaalbewerker. 'Hij
heeft onder meer gewerkt bij een bedrijf in smeedijze
ren hekwerken. Er moesten van die tierelantijntjes op.
Een enorm gepriegel en geneuzel. Mijn vader kon daar
eindeloos mee bezig zijn.'
Het gros van zijn Molukse familie mag dan anders zijn
dan hij, maar er zit wel degelijk een creatief gen in de fa
milie. Zijn volle neef Ruben Lopulalan, ook een Leerdam
mer, zat dit jaar in de finale van tv-programma Project
Rembrandt, een zoektocht naar de meest getalenteerde
amateur-kunstschilder van het land.
Tjengkeh
De wortels van de Lopulalans liggen op Saparua. Hij is
daar een paar keer geweest. Het ruikt er naar kruidnagel,
tjengkeh. Misschien gaat hij die
specerij ooit nog in 'uitvergrote
vorm' in zijn werk verwerken. Maar
De wortels van de voor de rest betekent Indonesië
1 1 heeft amper een glastraditie.
landen, vaak op uitnodiging. Zo
kruldnagel, t)engkeh zat hij ooit in het Zuid-Afrikaanse
Swaziland voor een internationa
le workshop. 'We werden in een
fabriek gestopt, kregen een thema en gingen aan de
slag. Het thema was 'groen'. De een nam dat letterlijk en
maakte allerlei groene dingen, ik maakte een blad.'
In toonaangevende glaslanden als Italië, Tsjechië en
Zweden is Marco zowat kind aan huis. 'Ik houd van het
werk van de Tsjech Martin Janecky. Zijn glazen hoof
den hebben een levensechte mimiek. De Italiaan Lino
Tagliapietra, een heilige in de glaswereld, bewonder ik
ook. Klassiek geschoold in Murano, maar daarna naar
Amerika gegaan. Zijn werk werd daar nog krachtiger.'
Ook in Leerdam zijn er mensen die hem inspireren, zoals
glaskunstenaar Siem van der Marel, die vanaf 1966 aan
Royal Leerdam Crystal was verbonden. Marco en hij
werkten 25 jaar samen. 'Siem hoort in het rijtje groothe
den als Copier. Hij is een icoon. Zijn grote slag maakte hij
toen hij begin jaren negentig de multicolour introduceer
de, glas met alle kleuren van de regenboog.'
Foglio
De naam Copier valt evenmin zomaar. 'Andries Copier
stond aan de basis van de vormtaal waar onze fabriek
bekend om staat. Hij heeft hier 's werelds beroemdste
glas ontwikkeld: het Gilde-glas uit 1933. Dat maken we
hier nog steeds.' Gaandeweg heeft Marco een eigen stijl
ontwikkeld. 'Ik blijf altijd zo dicht mogelijk bij mezelf
en moet concluderen dat ik echt de Leerdam-stijl heb:
een strakke vormtaal, heel symmetrisch, in balans en
ingetogen. Maar natuurlijk moeten ook wij dóór en ons
blijven ontwikkelen. Ik maak me daar sterk voor.' Daarbij
moet je subtiel te werk gaan, vindt hij; je kunt niet alles
zomaar compleet omgooien. 'Maar binnen die geringe
bandbreedte, wil ik alles eruit halen.'
Deze gedrevenheid komt voort uit wat het vak voor hem
betekent. 'Het heeft me zo'n tien jaar gekost om het een
beetje onder de knie te krijgen. Daarna kwam het mo
ment dat ik over een drempel stapte; ik werd gegrepen
door het glas - vergelijk het met een verliefdheid. Vanaf
toen ontwikkelde ik een passie voor het vak en doe ik er
alles aan om die liefde te laten groeien. Het zit voortdu
rend in mijn hoofd.'
Zijn reizen en ontmoetingen met vakgenoten dragen bij
aan zijn ontwikkeling als glasblazer. Ook helpt het hem
om zo veel mogelijk nieuwe objecten te maken. '90%
van mijn werk doe ik in opdracht. 10% is vrij werk.' Zo
zitten in de collectie van Royal Leerdam Crystal exclusie
ve designobjecten van zijn hand, waaronder Kemen, ge-
inspireerd op een Tunesische strandvakantie, en Foglio.
'Een glazen blad. Op de een of andere manier heb ik wat
met bladeren. Foglio bedacht ik tijdens een masterclass
Venetiaanse glastechnieken. Het is een vereenvoudigde
versie van een oorspronkelijk ontwerp. Je kunt jezelf
inspireren tot in lengte der dagen, maar het moet te rea
liseren zijn voor een redelijke prijs, anders wordt het niet
in productie genomen. Dan blijft het bij een droom.'
Moluks herinneringsmomument
Dit jaar hoopt hij nog een wens tot leven te laten komen:
het monument ter herinnering aan de komst van de
eerste generatie Molukkers die zich in Leerdam ves
tigden. De werkgroep waarin hij zit, nodigde Molukse
kunstenaars uit om een ontwerp voor dit monument te
schetsen. Vorig jaar werd Tahuri Maluku van Tirza Mual
geselecteerd. Haar ontwerp bestaat uit een staander
met daarop een tahuri, een grote zeeschelp die op de
Molukken als communicatiemiddel en muziekinstru
ment wordt gebruikt. 'Alle grote stappen zijn gezet. We
hoeven het monument alleen nog maar te maken. De
schelp wordt van brons. In de schelp komt glas. Dat deel
komt voor mijn rekening. In het glas laat ik de kleuren
18 MOESSON
