PAPUA
Julia Jouwe is de kleindochter van voormalig Papoealeider Nicolaas Jouwe.
Toen haar opa (avo) twee jaar geleden overleed en Julia met haar familie naar
Papoea ging om hem te begraven, besefte ze ineens waar hij haar altijd over
had verteld: Papoea en de geschiedenis van zijn land.
ga ik
betekenen?
TEKST EN FOTOGRAFIE SUZANNE LIEM
Julia (22) studeert biomedische wetenschap
pen in Amsterdam. In haar vrije tijd probeert
ze zoveel mogelijk mensen in te lichten over
wat er in Papoea aan de hand is en wat haar
achtergrond is. Zo wil ze bijdragen aan be
kendheid van de geschiedenis van Papoea, die
ook Nederlandse geschiedenis is.
Julia: 'Avo vertelde me zijn verhaal altijd al.
Maar vroeger was ik me er niet echt bewust
van dat het ook mijn familieverhaal is. Die
bewustwording is pas gekomen toen ik zelf in
Papoea was en iedereen heb ontmoet. Ik wilde
er altijd graag heen. Maar het was eerst nog te
gevaarlijk. Toen ik twintig jaar oud was, voelde
ik dat het tijd was. Ik ben blij dat ik ben ge
gaan, want ik heb geconnect met mijn familie
en met het land en daardoor nog meer met
avo. Het was de laatste keer dat ik hem heb
gezien, op doorreis in Jakarta waar hij toen
woonde. Ik was er net op tijd. Daarmee voelt
het ook alsof hij het stokje heeft doorgegeven.
Ik wist nooit goed wat ik me moest voorstel
len bij Papoea, maar toen ik er was, werd het
allemaal opeens heel echt.
Ik voelde dat er iets aan de hand was. De
enige Indonesiërs die ik in Papoea zag, waren
militairen. Mijn familie vertelde ook dat 'het'
nog steeds bezig is: er worden nog altijd
Papoea's vermoord door militairen. Daar wordt
niets aan gedaan. Aan de andere kant blijven
de Papoea's wel heel gelukkig. Dat vind ik
bijzonder.
Als ik aan avo denk, dan denk ik aan een
vrijheidsstrijder. Hij was een soort rebel. Een
vrijheidsstrijder die voor het ideaal van zijn
land en van zichzelf wilde vechten. Niet door
oorlog te voeren, maar door middel van ge
sprekken. Zo heeft hij het aangepakt. Dat vond
ik bewonderenswaardig. Een Papoea in pak,
dat verwachten ze hier niet in het Westen. Die
komt vertellen hoe of wat. Een statige man.
Daar heb ik respect voor.
Hij was er altijd mee bezig als leider, maar hij
is ook mijn opa. Hij was ook echt een opa. Hij
was heel trots dat ik het goed deed op school.
Toen ik niet werd aangenomen voor genees
kunde, was hij boos. Hij wilde hun nog een
brief gaan schrijven, omdat hij dacht dat het
DECEMBER 23
