COLUMN
voor de
I
PatriciaJacob
Ook toen hij ver over de tachtig was, kon mijn
oom Herbert zich nog oprecht verwonderen.
Vier jaar voordat hij overleed, gingen we
samen naar de Tong Tong Fair. Hij was daar
niet weg te slaan bij de kraam van Waroeng I.
Djaja. Zoals ieder jaar stond daar weer een kok
te 'jongleren' met het deeg voor de martabak.
In zijn ogen was het pure tovenarij. Een brede
grijns, zijn handen in klaphouding. Als oom
enthousiast was, spatte dat ervan af. Dat had
iets liefs, bijna kinderlijks, waardoor sommigen
hem niet altijd serieus namen. Dat laatste was
een grote fout: ondanks zijn tere uiterlijk wist
hij precies wat hij wilde en had hij een stalen
wil. Dat bleek toen hij zich op zijn zeventigste
bekeerde tot de Islam. Oom at halal en deed
op zijn manier mee aan de ramadan. Daarnaast
had hij zich verdiept in de rituelen van een
Islamitische begrafenis. 'Zó wil ik ook begraven
worden. In een islamitisch land als Marokko of
Indonesië, maar in Nederland is het ook goed.'
Dus toen hij vorig jaar bezweek aan een
hartstilstand, wist ik meteen wat me te doen
stond: ik moest een moslimbegrafenis regelen.
Maar toen moest ik nog familie en kennissen
uitnodigen. Velen wisten niet wat ze hoorden.
'Wat? Is oom moslim geworden?' Ja, mensen,
'Herbie' was moslim! Dat was hij al bijna tien jaar
en, néé, 'die lui' hadden hem niet 'overgehaald'
om dat te doen - zoals sommigen suggereer
den. Hij had voor dit geloof gekozen omdat de
woorden van de Koran hem aanspraken én omdat
dit geloof goed voelde. De mensen die het meest
naar hem omkeken, waren islamitisch. Vanaf de
eerste dag dat hij in de moskee kwam, voelde
hij zich er thuis; hij was meteen een van hen. Dat
gevoel van 'erbij horen' was wel het laatste wat
hij mee had gekregen van de katholieke kerk.
In Nederlands-Indië werd hij tijdens de Japanse
bezetting gescheiden van zijn ouders en woonde
hij bij de paters. Ze kleineerden hem en sloegen
hem regelmatig. Hij hield er een oorbeschadiging
aan over. Al die rotzakken hebben nu mooi het
nakijken: met zijn gouden hart heeft mijn oom nu
vast een ereplaats in de hemel.
Patricia Jacob is culinair journalist en blogger. 0
Op www.amsterdambitestodiefor.com
Q
beschrijft zij de beste pittige, hartige en zoete
hapjes van haar woonplaats Amsterdam.
DECEMBER 45
