INDO'S IN DEN VREEMDE
Bij de Stierenvechters in Méjanes
(Brief uit Les Baux)
Les Baux 8 oktober
Olé,
Ik schrijf jullie nou pas omdat er niets te vertellen
was in dit afschuwelijk brok antiek Romeins, Go
tisch, Romaans (en alles wat daarna komt), 350
meter boven de zeespiegel in de rotsen en mistral,
op het eindpunt van een weg die zich door het
land van Van Gogh slingert, naar het eindpunt
dat zich Les Baux noemt. Het is hier als je uit
de mistral zit heerlijk warm maar als je erin zit
rotkoud. Les Baux is zuiver een touristenplaatsje.
In het kleinste krot vind je minstens één rek met
prentbriefkaarten, embleempjes etc. etc.
Als de laatste auto of bus met touristen is ver
trokken gaat ,,brak!" alles dicht en kan je niets
meer eten, drinken of kopen. Je kan overdag eigen
lijk niks kopen want alles is zo duur (als het er
tenminste is) en je hebt zo weinig keus dat je
liever naar St. Rémy gaat liften om wat te kopen
of te zien.
De kerels hier zien er een beetje verwijfd uit vind
ik. Met het pikzwarte golvend haar glimmend van
de olijfolie. Bakkebaarden en Errol Flynn-snorre-
tjes bij de vleet, mooi gekleurde pakjes, broekjes
lekker gespannen met pijpen zo smal als de broek
van Pandit Nehroe. De meesten dragen hier truien
met hoge halzen. Ze zitten de hele dag te niksen
op een café terrasje en spreken over de corrida de
toros. Deze corrida's vinden op het ogenblik over
al plaats hier in Zuid-Frankrijk. Ze zijn nu bezig
met de halve finales. 20 okt. vinden de finales
plaats in de grote (oud Romeinse) arena in Arles.
Je hebt hier twee soorten corrida. Waar de stier
gedood wordt en waar hij niet gedood wordt. De
laatste is een cours libre. Maar daar is niks aan.
Maar ik heb een corrida de toros gezien. Gister.
In Méjanes. Fantastisch. Geweldig. Grandioos. Om
nooit te vergeten. Ik ga volgend jaar beslist naar
Spanje en ga daar niets anders doen als kijken naar
stierengevechten. Volgende week heb je in Mar
seille de grote Chamaco en Dominguin.
Maar nu even wat van de corrida de toros in Mé
janes. Méjanes is alleen maar een arena met de
erbij behorende en niet te vergeten BAR RES
TAURANT CAFE DANCING in aan en uit floe
pende letters en schreeuwende kleuren. De arena
staat midden in de rijstvelden. In de hele Provence
groeit geloof ik niks anders dan druiven, olijven
en rijst. Velden vol met rijst.
Het is een heel kleine arena en het ziet er lekker
boebrak uit. Tegenover de eretribune waar de pre
sident van het hele spul en genodigden zitten, zit
een kleine band van Fransen die op oude en ge
butste trompetten, saxen enz. Spaanse sjukjes
spelen. Maar dan zo lekker vals af en toe dat men
er hartelijk om lacht. Ze waren werkelijk lèèèsker
gekleed. Sommigen alleen maar in singlet (met
broek natuurlijk)Ook hadden ze allerlei hoofd
deksels op. Van prachtige petten en alpino's tot
zakdoeken in de hoeken geknoopt. Dit alles' vond
ik al zo fijn dat het de 600 francs die ik voor de
entree had betaald al waard was. De goedkoopste
rang van 400 fr. was stampend vol. Alles was ont
zettend vrolijk. Plotseling werd de Marseillaise lek
ker vals gespeeld. De hele arena stond als één
man op. Na het eerste couplet dat gewoon ge
speeld werd werd de rest van het volkslied in passo
doble stijl uitgespeeld. Dit klonk heel raar en we
lachten ons dan ook rot. Toen opeens klonk er van
de pres. tribune een afschuwelijk schor en vals ge
toeter uit een trompet. (Een geluid als van zo'n
toetertje van papier dat je overal in Djakarta kan
kopen.) Deze kerel kondigde het begin van de
corrida aan. Hij werd voor deze grandioze solo
door het publiek uitgefloten, uitgelachen en ge
schreeuwd dat was niet mooi meer. Eerst kwamen
twee dames op paarden de arena in. Net als man
nen gekleed en met grote sombrero's op.
Hierachter kwamen de toreros. Heel fier kwamen
ze binnen. Daar achter de helpers, dan de picador
en dan twee geweldige boereknollen voor het weg
slepen van de stier als het met hem gedaan was.
De kleuren van de pakjes die deze hele troep aan
had zijn niet voor te stellen. Knalblauw, gifgroen,
goudgeel, pimpelpaars. Boekan maèn werkelijk. En
dit is dan nog volgeborduurd met gouddraad en
de toreros hebben ook nog stukken glas (het kun
nen ook edelstenen zijn) erop geborduurd. Dus het
is ook nog een behoorlijk geflikker en geflonker.
Na het ritueel van het gooien en aanreiken van de
speciale muietas (de rode doek) voor de presiden
ten tribune, klonk er weer een vals getoeter (weer
gevolgd door gebrul). Het feest kon beginnen.
Iedereen die niets te maken had in de arena, rende
eruit, en de torero en zijn helpers stelden zich vei
lig achter de schutting.
Opnieuw vals getoeter en opnieuw gehoon. Toen
werden de deuren geopend en een prachtige massa
spieren kwam snuivend en af en toe zacht brullend
de arena binnenrennen. In het midden bleef hij
plotseling staan en knipperde met de kleine oogjes
tegen de zon. (Van een Fransman naast ons hoor
den we dat die beesten drie dagen in het donker
worden gehouden.)
De schutting die om de hele arena heenloopt wordt
viermaal onderbroken en voor die opening staat dan
weer een stuk schutting iets groter dan de opening.
Hieruit kwamen de banderillados (de knechtjes).
Zij heten zo omdat ze meestal ook de banderillados
plaatsen. Deze luitjes hadden capa's. Een capa is
een muleta in andere kleuren. N.l. stroop soesoe
rose en vies geel. Een stuk of tien van deze ban
derillados gingen toen die stier pesten, moe maken.
Met de capa fladderen en als de stier dan kwam
aanrennen vlogen ze achter de veilige schutting.
En keer haalde zo'n kerel de schutting niet meer
en sprong toen maar in doodsangst erover. Er
werd voor deze krachttoer flink geapplaudiseerd.
Even daarna werd er ééntje vlak voor zo'n poor
tje op de horens genomen. De arme viel als een
blok neer. Onmiddellijk schoten de anderen toe en
begonnen het beest af te leiden. De kerel werd de
arena uitgepiekeld. Daarna werd er weer vals ge
kreund en de piccador kwam binnen. Deze vent
zit op een paard, en brengt met een lans de stier
de eerste verwonding toe. Het paard waarop hij
zit is geblinddoekt en is met tijken omhangen.
Hij zelf heeft ijzeren kaplaarzen aan. De knechtjes
drijven zo'n beetje de stier in de richting van de
piccador en als de stier dan aanvalt wordt hij op
een afstand gehouden door de lans, die de piccador
in de bult van de schouders steekt. Na ongeveer
drie behoorlijke steken gaat hij onder vals trompet
geschal de arena weer uit. Nu worden de banderil-
las geplaatst. De banderillas zijn die felgekleurde
en bontversierde stokken met weerhaakjes die in de
bult worden gestoken. Dit is fantastisch. Zie je
zo'n banderillado kaarsrecht en doodstil een paar
meter voor de stier staan. Hij roept alleen maar:
Toro, toro! Dan gaat hij op de tenen staan en rent
plotseling op de stier af (die zelf ook vaak aan
valt), maakt vlak voor de stier een zijsprong en
steekt de banderillas in de bult en maakt dan dat
hij wegkomt. Daarna komt de torero zelf. Nou de
eerste corrida was een afschuwelijke slachtpartij.
De torero zelf kon er niets van. Hij liep maar te
schelden op de knechten en scheen zo zenuwachtig
als de pest te zijn. De kreten uit het publiek van
..salaud" en zoiets van Breng maar liever naar
het abattoir" waren dan ook niet van de lucht.
De steek van het zwaard dat na een spel met
prachtige passes (die er helemaal niet waren hier)
moet eigenlijk de doodsteek zijn. Deze wordt op een
bepaalde plaats bij de bult toegebracht en moet
eigenlijk naast de wervelkolom tussen de schouder
bladen recht in het hart gestoken worden. De eer
ste stoot kwam heel slecht aan. Ging maar weinig
erin en viel even later met een boogje op de grond.
Razend en tierend vroeg de torero toen om een
nieuwe. De tweede stoot kwam op een stuk been
terecht. De torero sprong meteen weg en het
zwaard viel toen krom in het zand. Het publiek
schreeuwde en brulde afkeurend. De derde steek
was eindelijk raak maar ook nog niet goed zodat
ze hem, toen hij even later op de knieën lag, maar
met een steek vlak achter de kop verder hebben
afgemaakt. Onder oorverdovend geloei en gefluit
verliet de torero de arena.
De tweede partij (er zouden er 6 gedood worden)
was fantastisch. De torero zelf plaatste ook de
banderillas. Deze partij was prachtig om te zien.
De kerel zelf was zo ongelooflijk moedig. Non
chalant liep hij met zijn rug naar de stier toege-
gekeerd van hem weg, deed werkelijk mooie passes
enz. enz.
Deze vent kreeg ook applaus na applaus. Alleen
zijn doodsteek lukte niet zo best. De stier ging
wel door de knieën maar was nog niet meteen weg.
Hij stak dus maar de dolk achter de kop. Dit alles
gebeurde nog geen tien meter van mij af dus ik
heb het verdraaid goed kunnen bekijken.
Toen het afgelopen was kreeg de torero een gewel
dig applaus. Hij liep daarom ook met een afgesne
den oor van de stier de arena rond terwijl het om
hem heen regende van hoeden en schoenen. De
kerel die voor ons zat, gooide omdat hij geen
hoed had (en misschien ook geen schoenen) het
tasje van zijn fototoestel.
De derde partij was een come-back van de torero
uit de eerste partij en ik geloof dat hij alles wou
goed maken. Die kerel liet dan ook staaltjes van
stierenvechten zien! Die man was zo verdraaid ar
rogant en nonchalant en moedig dat ik bijna wou
meegillen met die dames voor mij. Hij plaatste deze
keer ook de banderillas, Maar hij brak ze eerst
op de schutting in tweeën. Deze dingen zijn dan
erg kort. Hierdoor moet hij ontzettend dicht bij
de stier komen om ze te plaatsen. Verder deed hij
het ook nog een hele tijd op zijn knieën terwijl de
stier om hem heen donderde. Helaas moesten wij
toen weg.
Nou lui, ik hou er echt mee op want dit wordt
al teveel, solong
ROGIER.
REGEN ZONDER REGENKAPJE.
Als het regent dragen 4 miljoen vrouwen in Ne
derland een regenkapje van 29 cent. U weet wel
zo'n geplooid plastic-gevalletje met aan weerszij
den een bandje. Oorspronkelijk gemaakt om een
mooi hoedje tegen regen te beschermen maar nu
draagt iedereen zo'n hoesje ook zonder hoed, prak
tisch, goedkoop, voordelig en (dus) oerlelijk, want
elk hoofd, jong, oud, mooi, lelijk, dik of smal lijkt
ineens op een half pond kaas uit een zelfbedienings
zaak. Of niet soms?
Nou ja, zegt U, laat maar, wie kijkt in de regen
toch naar me. Voor mezelf heb ik wat anders
bedacht. Misschien is het ook wat voor U als U
ook zo verknocht bent aan Uw wollen of zijden
hoofddoek. Ik heb gewoon een stuk doorschijnend
plastic (van een oude waszak of grote boterham-
zak) genomen en dat tussen de dubbelgevouwen-
driehoekige hoofddoek gelegd. Daar gaat tanggoeng
geen waterdruppel doorheen. Alleen die hoofddoek
wordt aan de buitenzijde natuurlijk nat. Even bij
de kachel drogen toch?
LILIAN.
