INITIATIEF VAN TONG-TONG LEZERS WIE IS ER DOM? Haagse lezers van TONG-TONG voor het voetlicht op een Haagse kringavond. Het is zeer te hopen dat velen van hen eens ook zullen verschijnen voor het voetlicht van Nederland. Wij zijn vertegenwoordigers van een groep die veel voor Nederland gedaan heeft en nog steeds doet. Dat deze groep vaker gehoord worde en met nieuwe daden bewijze dat haar rol nog lang niet is uitgespeeld! Sinds enige tijd organiseren lezerskringen van TONG-TONG in diverse plaatsen contactavonden om elkaar beter te leren kennen, en om de geza menlijke krachten te vinden en te richten om te geraken tot een creatiever leven van de Indische groep in Nederland. Haarlem, 3 oktober, „De Oprechte Haarlemmer Courant" schreef ove' deze avond: „Wanneer het waar is dat de liefde tot zijn land een ieder aangeboren is, dan is deze genegenheid op overtuigende wijze tot uiting ge komen tijdens de contactavond van „Tong-Tong' De aantrekkingskracht van deze bijeenkomst was zo groot dat de zaal te kiein bleek om alle belang stellenden te bevatten Wat hebben de Haarlemmers gedaan? Direct een tweede avond vastgesteld op 31 oktober. Aan pakken! Spirit! De reporter van dit blad had overigens op die ene avond al meteen dóór, wat vele Indische Ne derlanders na jaren nog steeds niet kunnen be grijpen: „Vele Indische Nederlanders nemen t.a.v. de as similatie een wonderlijk standpunt in. Assimileren betekent niet mee-eten, maar mee-DOEN Indien hij zich meer bewust is van zijn waarde voor de Nederlandse samenleving op welk gebied ook, staan voor de I.N. kansen open, welke hij niet voor mogelijk zou hebben gehouden." Het succes van de avond (en van al het komende werk van Haarlem) is voor een belangrijk deel te danken aan Emilie Intveld met een kleine schare van medewerkers. Ze heeft „brutaalweg" huis bezoeken afgelegd en alle andere contacten ge maakt, ook al was ze op alle gebied volkomen vreemd en ook al was het weer guur en koud. En denk niet dat Emilie dan wel een Indische „Kenau van Haarlem" moet zijn. Het tegendeel is waar: ze is een schuchter mensje dat telkens verward en verlegen haar woordje moest doen. Een lichtend voorbeeld dat één daad meer waard is dan tien duizend woorden! Dit vrij kort verslag is zeker een teleurstelling voor onze Haarlemse initiatiefnemers. Maar in de laat ste tijd verdringen zich duizenden in de aandacht van de redactie en onze krant is nog steeds klein. Alleen werk zoals in Haarlem maakt de krant groot. Poekoel teroes! Den Haag, 10 oktober. De Haagse avond daarentegen was slecht bezocht en zat rommelig in elkaar. Dat laatste was te wijten aan Tjalie Robinson en zijn werkgroepje. Oorzaak: TONG-TONG ging die dag op de pers en het was de hele dag zo'n krankzinnig gehol, dat de heren 's avonds „uitgekookt" waren. Als contactavonden in Den Haag óók succesvol zullen zijn, dan moet de organisatie aangepakt worden door mensen buiten de redactie. Zijn die er wel? In vergelijking met andere plaatsen blijft de actie van de enorme Indische gemeenschap in Den Haag beneden peil. Spleen? Sommigen zeiden: „Het weer was slecht!" En we zijn geassimileerd! Dan speelt het weer toch geen rol meer? Het Nederlandse cabaret-, toneel- en vergaderseizoen is JUIST in de winter! Amsterdam 17 oktober. De eerste contact-avond van Amsterdamse TONG- TONG-lezers is zonder meer een éclatant succes geworden en voor de twee initiatiefnemers Wan- rooy en Lawson een aansporing om verder op te bouwen. Een uitverkocht huis, hele reeksen aan biedingen voor medewerking en een pet vol fi nanciële hulp! En toch was er alleen een beetje (soms te lang) gepraat van Tjalie Robinson en Boy Lawson, de voortreffelijke liedjes van Ben Snijders (met Josje aan de piano), de „overheer lijke" dia's van Henk Zwart, de animerende actie van mevr. Blaauw voor de oprichting van een mannequinclub en de onverwachte goede en be schaafd voorgedragen liedjes van het koppel Henk Stralendorff/Han Ling. Maar het contact met de zaal was voortreffelijk. 21 november komt Amsterdam uit met een expo sitie van Indische schilders en fotografen (met veel foto's van tempo doeloe) met daaraan verbonden een „concours d'élégance" en uiteraard wat lie derkunst. Wij hebben zo'n idee dat Amsterdam binnen zeer korte tijd Den Haag volkomen over- v Icugelen zal! De verhouding gekleurde mensen op blanke men sen in Nederland is ongeveer 1 44. Beide soor ten zijn gevarieerd en spreken gevarieerde talen of dialecten of „slèngen" (spreek maar eens met een Fries, een Amsterdamse melkboer en een Haags notaris!). De blanke soort kent mekaar wel zon beetie sinds de 80-jarige oorlog, maar onze bruine (en bruingele en gebruinde) variëteiten zijn nog onbekend. Loopt een Hollander door de straat en komt een bruine man tegen. Dit kan zijn een Indonesiër (schepeling, spreekt alleen Maleis), een Surina mer, een Ambonnees, een Chinees,, een Indo, een tegen wil en dank teruggekomen Blijver. HOE WEET DIE HOLLANDER DAT NOU!!! We kunnen bovendien ook wel Braziliaan, Pers, Es kimo of Papoea zijn (Ja, ja, je hebt héél- vreemde typen onder ons Indische Nederlanders!). Als die Hollander dus een voorzichtige gok waagt en ons aanspreekt als Chinees, waarom zijn we dan kwaad? Afgezien van het feit dat de onwetend heid van de Hollander begrijpelijk is, het is toch niet minderwaardig Chinees te zijn? Dan praten we met die Hollander en daarbij spreken we zo keurig mogelijk Nederlands net als elke vreem deling die Nederlands uit een boekje heeft ge leerd. En dan eisen we van hem dat hij toch di rect erkent dat we volledig Nederlander zijn TONG-TONG ROTTERDAM AHOYÜ TONG-TONG-lezers in Rotterdam willen ook in de Maasstad een werkgroep organi seren (toneel, cabaret, dans, enz,). Initia tief neemt C. W. Valenbreder, Marnixstraat 68A, Rotterdam XI (aanbellen bij Ridder hof, drie maal). Iedereen die kan en wil meehelpen met organisatie of artistieke pres tatie, stelle zich met dit adres in verbinding. 7 november verwachten de Valenbreders alle actievelingen. Eerder contact uiteraard ook mogelijk. Rotterdam, zet 'm op! hoe kéééén! Niet boos worden, niet overdreven doen, we stellen ons aan! En hard werken (abonné's werven) om van TONG-TONG een kioskblad te maken. Als u dan weer eens een „domme" Hollander tegen het lijf loopt, neem 'm mee naar de eerste de beste kiosk, koop 'n TONG-TONG, douw 'm die man in z'n handen en zeg: „Dit ben ik!" Binnen twee jaar kent de Hollander ons en is er NOOIT meer geleuter over assimilatie en let dan 'ns op hoeveel Indische woorden in de Neder landse taal zijn opgenomen! „PRATTEN GOOLAN BITJE-BITJE" Je kunt soms veel pret met je bruine kleur heb ben. Ik zat onlangs aan een bar; komt een meneer naast me zitten, verlegen om een praatje en vraagt: „Spreekt u Nederlands?" En ik: „Pratten Goolan bitje-bitje." „Aha, maar u verstaat me wel goed?" „Hoet-hoet." „Welke nationaliteit heeft u?" „Raje- raje." En hij aan het raaien. Hij was erg ontwik keld. Noemde zeker wel twaalf landen en volken zelfs een beetje excuserend: Rus? Eindelijk zei ik hem maar in gewoon Nederlands dat ik Neder lander was en zelfs in Nederland geboren. We hadden er banjak lol over. Toen zei hij: „Jullie Indische mensen zijn toch gekke mensen." Ik zei: „Nee, jullie. Hollanders. Jullie gaan overal de we reld in en bent verkikkerd op lieve bruine, gele, zwarte meisjes. En daar trouwen jullie dan mee. En als daar dan kindertjes van komen, dan zijn die toch niet wit, watte?" „Neen." „Ook niet ge streept, watte? Want dan kan je nog direct zeg gen: helft van uwes, helft van mijn!" Vond hij reuze geestig. Ik zei: „Ze zijn dus allemaal een beetje bruinig. En nu ken je ze opeens niet meer. Wie is er gek?" We hebben er in het beste hu meur van de wereld nóg eentje genomen. T. R. (Was 't maar T.S. oftewel téh ès, met zo'n blokje ijs weetjewei!

Moesson Digitaal Tijdschriftenarchief

Tong Tong | 1958 | | pagina 3