INITIATIEF VAN TONG-TONG LEZERS
WIE IS ER DOM?
Haagse lezers van TONG-TONG voor het voetlicht op een Haagse kringavond. Het is zeer te hopen dat velen van hen eens ook zullen verschijnen
voor het voetlicht van Nederland. Wij zijn vertegenwoordigers van een groep die veel voor Nederland gedaan heeft en nog steeds doet. Dat deze
groep vaker gehoord worde en met nieuwe daden bewijze dat haar rol nog lang niet is uitgespeeld!
Sinds enige tijd organiseren lezerskringen van
TONG-TONG in diverse plaatsen contactavonden
om elkaar beter te leren kennen, en om de geza
menlijke krachten te vinden en te richten om te
geraken tot een creatiever leven van de Indische
groep in Nederland.
Haarlem, 3 oktober,
„De Oprechte Haarlemmer Courant" schreef ove'
deze avond: „Wanneer het waar is dat de liefde
tot zijn land een ieder aangeboren is, dan is deze
genegenheid op overtuigende wijze tot uiting ge
komen tijdens de contactavond van „Tong-Tong'
De aantrekkingskracht van deze bijeenkomst was
zo groot dat de zaal te kiein bleek om alle belang
stellenden te bevatten
Wat hebben de Haarlemmers gedaan? Direct een
tweede avond vastgesteld op 31 oktober. Aan
pakken! Spirit!
De reporter van dit blad had overigens op die
ene avond al meteen dóór, wat vele Indische Ne
derlanders na jaren nog steeds niet kunnen be
grijpen:
„Vele Indische Nederlanders nemen t.a.v. de as
similatie een wonderlijk standpunt in. Assimileren
betekent niet mee-eten, maar mee-DOEN Indien
hij zich meer bewust is van zijn waarde voor de
Nederlandse samenleving op welk gebied ook,
staan voor de I.N. kansen open, welke hij niet
voor mogelijk zou hebben gehouden."
Het succes van de avond (en van al het komende
werk van Haarlem) is voor een belangrijk deel te
danken aan Emilie Intveld met een kleine schare
van medewerkers. Ze heeft „brutaalweg" huis
bezoeken afgelegd en alle andere contacten ge
maakt, ook al was ze op alle gebied volkomen
vreemd en ook al was het weer guur en koud. En
denk niet dat Emilie dan wel een Indische „Kenau
van Haarlem" moet zijn. Het tegendeel is waar: ze
is een schuchter mensje dat telkens verward en
verlegen haar woordje moest doen. Een lichtend
voorbeeld dat één daad meer waard is dan tien
duizend woorden!
Dit vrij kort verslag is zeker een teleurstelling voor
onze Haarlemse initiatiefnemers. Maar in de laat
ste tijd verdringen zich duizenden in de aandacht
van de redactie en onze krant is nog steeds klein.
Alleen werk zoals in Haarlem maakt de krant
groot. Poekoel teroes!
Den Haag, 10 oktober.
De Haagse avond daarentegen was slecht bezocht
en zat rommelig in elkaar. Dat laatste was te
wijten aan Tjalie Robinson en zijn werkgroepje.
Oorzaak: TONG-TONG ging die dag op de pers
en het was de hele dag zo'n krankzinnig gehol,
dat de heren 's avonds „uitgekookt" waren. Als
contactavonden in Den Haag óók succesvol zullen
zijn, dan moet de organisatie aangepakt worden
door mensen buiten de redactie. Zijn die er wel?
In vergelijking met andere plaatsen blijft de actie
van de enorme Indische gemeenschap in Den Haag
beneden peil. Spleen? Sommigen zeiden: „Het weer
was slecht!" En we zijn geassimileerd! Dan speelt
het weer toch geen rol meer? Het Nederlandse
cabaret-, toneel- en vergaderseizoen is JUIST
in de winter!
Amsterdam 17 oktober.
De eerste contact-avond van Amsterdamse TONG-
TONG-lezers is zonder meer een éclatant succes
geworden en voor de twee initiatiefnemers Wan-
rooy en Lawson een aansporing om verder op te
bouwen. Een uitverkocht huis, hele reeksen aan
biedingen voor medewerking en een pet vol fi
nanciële hulp! En toch was er alleen een beetje
(soms te lang) gepraat van Tjalie Robinson en
Boy Lawson, de voortreffelijke liedjes van Ben
Snijders (met Josje aan de piano), de „overheer
lijke" dia's van Henk Zwart, de animerende actie
van mevr. Blaauw voor de oprichting van een
mannequinclub en de onverwachte goede en be
schaafd voorgedragen liedjes van het koppel
Henk Stralendorff/Han Ling.
Maar het contact met de zaal was voortreffelijk.
21 november komt Amsterdam uit met een expo
sitie van Indische schilders en fotografen (met veel
foto's van tempo doeloe) met daaraan verbonden
een „concours d'élégance" en uiteraard wat lie
derkunst. Wij hebben zo'n idee dat Amsterdam
binnen zeer korte tijd Den Haag volkomen over-
v Icugelen zal!
De verhouding gekleurde mensen op blanke men
sen in Nederland is ongeveer 1 44. Beide soor
ten zijn gevarieerd en spreken gevarieerde talen of
dialecten of „slèngen" (spreek maar eens met een
Fries, een Amsterdamse melkboer en een Haags
notaris!). De blanke soort kent mekaar wel zon
beetie sinds de 80-jarige oorlog, maar onze bruine
(en bruingele en gebruinde) variëteiten zijn nog
onbekend.
Loopt een Hollander door de straat en komt een
bruine man tegen. Dit kan zijn een Indonesiër
(schepeling, spreekt alleen Maleis), een Surina
mer, een Ambonnees, een Chinees,, een Indo, een
tegen wil en dank teruggekomen Blijver. HOE
WEET DIE HOLLANDER DAT NOU!!! We
kunnen bovendien ook wel Braziliaan, Pers, Es
kimo of Papoea zijn (Ja, ja, je hebt héél- vreemde
typen onder ons Indische Nederlanders!).
Als die Hollander dus een voorzichtige gok waagt
en ons aanspreekt als Chinees, waarom zijn we
dan kwaad? Afgezien van het feit dat de onwetend
heid van de Hollander begrijpelijk is, het is toch
niet minderwaardig Chinees te zijn? Dan praten
we met die Hollander en daarbij spreken we zo
keurig mogelijk Nederlands net als elke vreem
deling die Nederlands uit een boekje heeft ge
leerd. En dan eisen we van hem dat hij toch di
rect erkent dat we volledig Nederlander zijn
TONG-TONG ROTTERDAM AHOYÜ
TONG-TONG-lezers in Rotterdam willen
ook in de Maasstad een werkgroep organi
seren (toneel, cabaret, dans, enz,). Initia
tief neemt C. W. Valenbreder, Marnixstraat
68A, Rotterdam XI (aanbellen bij Ridder
hof, drie maal). Iedereen die kan en wil
meehelpen met organisatie of artistieke pres
tatie, stelle zich met dit adres in verbinding.
7 november verwachten de Valenbreders
alle actievelingen. Eerder contact uiteraard
ook mogelijk.
Rotterdam, zet 'm op!
hoe kéééén! Niet boos worden, niet overdreven
doen, we stellen ons aan!
En hard werken (abonné's werven) om van
TONG-TONG een kioskblad te maken. Als u
dan weer eens een „domme" Hollander tegen het
lijf loopt, neem 'm mee naar de eerste de beste
kiosk, koop 'n TONG-TONG, douw 'm die man
in z'n handen en zeg: „Dit ben ik!"
Binnen twee jaar kent de Hollander ons en is er
NOOIT meer geleuter over assimilatie en let
dan 'ns op hoeveel Indische woorden in de Neder
landse taal zijn opgenomen!
„PRATTEN GOOLAN BITJE-BITJE"
Je kunt soms veel pret met je bruine kleur heb
ben. Ik zat onlangs aan een bar; komt een meneer
naast me zitten, verlegen om een praatje en vraagt:
„Spreekt u Nederlands?" En ik: „Pratten Goolan
bitje-bitje." „Aha, maar u verstaat me wel goed?"
„Hoet-hoet." „Welke nationaliteit heeft u?" „Raje-
raje." En hij aan het raaien. Hij was erg ontwik
keld. Noemde zeker wel twaalf landen en volken
zelfs een beetje excuserend: Rus? Eindelijk zei
ik hem maar in gewoon Nederlands dat ik Neder
lander was en zelfs in Nederland geboren. We
hadden er banjak lol over. Toen zei hij: „Jullie
Indische mensen zijn toch gekke mensen." Ik zei:
„Nee, jullie. Hollanders. Jullie gaan overal de we
reld in en bent verkikkerd op lieve bruine, gele,
zwarte meisjes. En daar trouwen jullie dan mee.
En als daar dan kindertjes van komen, dan zijn
die toch niet wit, watte?" „Neen." „Ook niet ge
streept, watte? Want dan kan je nog direct zeg
gen: helft van uwes, helft van mijn!" Vond hij
reuze geestig. Ik zei: „Ze zijn dus allemaal een
beetje bruinig. En nu ken je ze opeens niet meer.
Wie is er gek?" We hebben er in het beste hu
meur van de wereld nóg eentje genomen.
T. R.
(Was 't maar T.S. oftewel
téh ès, met zo'n blokje ijs
weetjewei!