Een Tjitjak in elke huiskamer!
LASTERLIJKE VOORLICHTING
5
Attentie! Alléén inschrijven!! Betaling later!!
Élfob
In ons vorige nummer werd reeds bekend gemaakt dat binnenkort voor
rekening van TONG-TONG twee boeken op stapel gaan, de ,,Piekerans
van een Straatslijper", deel 1, en „De schoonste Triomf van een Indo-
Detective".
Beide her-uitgaven verschijnen in het kader van de „Tjitjak-reeks" een
serie her- en nieuwdrukken, die TONG-TONG gaat uitgeven om onze
Indische boekenkast op te bouwen.
Wij beginnen eerst met twee eenvoudige populaire boekjes, maar er staan
ook heel wat ernstige, wetenschappelijke en populaire boeken, bundels
en studies op stapel. Maar het is noodzaak dat men de aanvankelijke
eenvoudige vorm van deze Tjittjak-reeks (pocket-boeken) bij een be
trekkelijk hoge prijs (f2,50) vergeeft om een solide opzet van deze
boekenserie mogelijk te maken.
De inkomsten uit de verkoop van deze boeken komt zoveel mogelijk
GEHEEL ten goede aan TONG-TONG. Van de Piekerans b.v. gaat
het hele profijt in de TONG-TONG-kas. Van „De schoonste Triomf"
gaat nog een royalty naar de schrijver, onze oude vriend Ucee, die het
helemaal niet gemakkelijk heeft en die een „nabrander" best hebben kan
na al het plezier dat hij ons vroeger met zijn merkwaardige Indi-boekje
geschonken heeft.
Overigens blijft het uitgeven van deze boeken een grote gok. We moeten
ze laten drukken en cash betalen en dan maar later zien hoe ze weer kwijt
te raken. De lezers, die reeds eens of meermalen gestort hebben voor
de „Tjitjak-reeks" verzoeken wij beleefd ons nog even een briefkaartje
te sturen wanneer en hoe vaak zij reeds stortten. Dat vergemakkelijkt
ons het naslaan. Alles is weliswaar bijgehouden en niets is verloren,
maar één seintje van Uw kant is dubbel zo welkom.
Voor hen die het nog niet wisten: we noemen deze serie Indische boeken
„Tjitjak-reeks" om weer Tjitjaks in huis te hebben met hun vertrouwde,
gezellige en nuttige!) getjiktjik. En om aan Hollandse vrienden regel
matig wat te kunnen laten lezen over ons land, dat altijd zo goed ge
zorgd heeft voor Nederland. Onze Tjitjaks hebben dus een veel groter
waarde dan de bestaande pockets van Jove" en „murder". Ze kosten
ook wel wat meer voorlopig maar als de serie goed verkoopt
maken wij iets in Holland wat nooit bestaan heeft: een grote Indische
boekerij met „voor elck wat wils". Het bestaan van deze reeks is dus
ook een prestige-kwestie.
Behalve herdrukken van verdwenenboeken, wil TONG-TONG ook
op stapel zetten: „Kinderen van Pa" (een boek over de pupillen van
Pa van der Steur), „De Indische Jager" niet een boek van lollige
jachtavonturen, maar ook met serieuze studies over de Indische natuur,
ballistiek van jachtwapens, enz. enz.), „De Planter", „De douaneman"
„De Indische huisvrouw"bloemlezingen en studies over allerlei erva
ringen, beschouwingen en onderzoekingen van ons leven. Maar ook
foto-albums, biografieën, dagboeken.
Er zal een tijd kunnen komen dat ELKE MAAND EEN BOEK ver
schijnt, ALS WIJ MAAK ALLEMAAL ONZE SCHOUDERS ER
ONDER ZETTEN. Te deksel, wij gerepatrieerden zijn het niet gewend,
te eten aan andersmans ruif. Met alle respect voor de Europese belletrie,
wij kunnen er óók een waardevolle bijdrage aan geven.
Bedenk dus dat U niet voor een ringgit een boek kóópt, maar dat U
voor een ringgit een boek MAAKT!
Wie bruikbare ideeën heeft, stuur ze ons op. Vooral de Oude Garde!
Leef Uw tijd voorbij. Projecteer de som van Uw voorbije leven in de
toekomst en MAAK EEN NIEUW LEVEN MOGELIJK. Denk aan
de duizenden tjitjaks die straks in heel Nederland weer in de huiskamers
kunnen zijn voor vele jaren die nog komen zullen. Doe mee. Schrijf in!
TJALIE ROBINSON.
fiBbj
.insniomi
1. Ons blad is nog te klein en te armetierig ver
spreid (in vergelijking met b.v. Wereldkroniek);
onze stem gaat „sowieso" tóch verloren. Het heeft
geen zin in eigen kring te schreeuwen en op tafel
te slaan. Wij moeten eindeloos met dubbele ener
gie werken aan de opbouw van TONG-TONG tot
een blad van tienduizenden oplaag. Dan heeft
onze opinie wél vat op de massa.
TOEWAN BESAR DENG SERRR!
Vijftig jaar geleden, in dienst van het Suikerproef
station Oost Java te Pasoeroean, fietste ik iedere
morgen naar een proeftuin gelegen in de dessa
Tamanan, waar ik dus goed bekend was. In deze
dessaweg was in een straffe S-bocht een hoog
opgebouwd brugje gelegen, waardoor ik meestal
staande op mijn pedalen, de brughelling opfietste,
waarbij de rolketting dan een ruisend geluid ont
wikkelde. Javaanse kinderen, die daar geregeld
speelden, schreeuwden dan op het ritme van mijn
trappen, mijn naam uit: „Dèng Sêrrrrr, Dèng
Sêrrrrr, Dèng Sêrrrrr!!!
BOENG JULIUS (DENCHER).
5. Nogmaals en dit blijft nog lang ons devies
schreuw niet te gauw. BOUW eerst. Ik kreeg mijn
eerste levenslessen in Kemajoran en Pintoe Be si
„Geen grote mond, Tjalie, eers maken jou biceps!"
In sophistischer kringen heet dat: Speak softly
and carry a big stick!" Dit is GEEN dreigement,
maar een opwekking om onze waarden te coördi
neren en om te zetten in positieve daden.
Ah, mijn lezers, jongens en meisjes uit het Land
van de Zon, hoe rijk zijn wij, hoe1 sterk zijn wij,
als wij maar niet lamenteren. Wees Verbonden en
niets kan ons deren. Maak van TONG-TONG niet
een blad dat verbiedt, maar dat GEbiedt.
2. Wat de Wereldkroniek doet, doet eigenlijk de
hele Nederlandse pers in min of meer kwalijke
mate: 1. zwijgen over de verdienstelijke Indische
Nederlanders, 2. uit sensatiezucht, of om propa-
ibnmsv s)
Weetjenogwel vroeger? Fietsen naar Priok. Langs Antjol, zo ver. maar zo leiik ook. En.to&njhpjnge$ib
en toen toekang roedjak en toen stop. En later buikpijn. Maar het was toch een geutel(lig&/f,ijd,da£)z
{f&SPElPQjtSêl.,
Van diverse zijden werd onze aandacht gevestigd
op een artikel in de „Wereldkroniek" van 30
januari j.l„ waarin met suggestieve, maar valse
foto's van een paar ongelukkige jonge gerepatrieer
den, generaliserende nonsensverhalen werden ge
schreven over „de gerepatrieerden". Voorbeelden:
foto van een vieze kampong, waarschijnlijk Kodja,
met als onderschrift: „de schrijnende tegenstelling
in het leven van de gerepatrieerden zo uit het
roezige, ongebonden kampongleven naar de strak-
gehouden Nederlandse maatschappij". Andere foto:
jongens eet ongemanierd; onderschrift: „het valt
niet mee om zo ineens volgens westerse fatsoens
begrippen zijn maaltijd te nuttigen". Andere foto:
katjongs bij een toekang roedjak naast foto van
jongens in mooi C. 6 A.-pakje in Holland; onder
schrift: zo uit het Indonesische bestaan
foto van meisjes in een kamer met demonstratief
op de voorgrond een tijdschrift „Confidenties.
Enz., enz. Geen wonder dat er van vele kanten
heftig op aangedrongen werd foto's te plaatsen van
een ander soort werkelijkheid: foto's uit beschaaf
de Indische milieu's, nu wonend in achterbuurten.
Berichten omtrent moord, doodslag en vergiftiging
ook in de voorbeeldige Nederlandse samenleving,
foto's van slechte manieren in normale Neder
landse restaurants (paplepels aflikken, tanden uit
peuteren met wijd-open mond, enz. enz.) enz. enz.
Het artikel was daarom zo gemeen omdat ergens
verborgen toch wel regeltjes waren opgenomen
waarin werd verteld dat deze voorbeelden genomen
waren uit een bijzonder klein percentage van 5 pet.
(zodat 95 pet. „anders" is) en omdat misleidend
Indische Nederlanders, Ambonnezen en Indonesiërs
door elkaar gehaspeld werden.
Men houde het ons ten goede: wij gaan hier niet
op in om vele redenen:
ganda-redenen breedvoerig spreken over de arme,
de „mislukte" gerepatrieerde. Ons beeld bij het
Nederlandse volk is een volkomen verwrongen
beeld, dat alleen veranderen kan als WIJ harder
werken aan ONS EIGEN blad.
3. WIJ weten dat de gerepatrieerde, de Indischman,
niet zo beroerd is als hij afgeschilderd wordt. WIJ
weten dat in onze gelederen DUIZENDEN man
nen en vrouwen zijn van bijzonder hoge verdienste:
academici, hoogleraren, generaals, kunstenaars, WIJ
kunnen dus trots blijven ondanks alle verdachtma
kingen en zelfs openlijke smaad. Maar mijn God,
laat ons onze waardigheid behouden NIET klein
zielig ruzie maken, maar rustig onze kring groter
en sterker maken, ons groeperen om onze leiders.
4. WIJ weten hoe onze „boewaja's" meestal het
slachtoffer zijn geweest van afschuwelijke oorlogs
toestanden: vader krijgsgevangenen of vermoord,
moeder weggevoerd, levend letterlijk als straathon
den. Laat ONS hart vervuld zijn met medegevoel,
maar laat onze Daden ervan spreken, niet in
kunststukken in de pers, maar door werkelijke
broederschap: een PERSOONLIJK vriend voor
slechtsprekende jongens, help afgedwaalde en ver
laten jonge mensen. Sluit de gelederen, Nederlan
ders uit Indië, sluit de gelederen!
