INDO'S IN AMERIKA
INDISCHE KIJK OP EUROPESE MODE
10
1001
AVONTUREN
met de
soetil
Niet Bogoc maar Wilmington
Mijn man werkt van 's morgens 8 tot 's mid
dags 4 in de huiden (hij keurt ze). Dan is 't vlug
eten en weer naar zijn part-time job. De gas-
station van 6 tot 10 en vrijdags en zaterdags tot
12 u. 's nachts. Ik zelf doe een part-time job van
13 uur (kinderen op school) en soms van 810
in de avond (kinderen in bed). Mijn job bestaat
uit fashion show director zijn van costume jewelry
en parfums. Dus we zijn bezig!
Ik zal proberen voor TONG-TONG te schrijven,
maar ik weet dat door dit schrijven de droom
beelden zullen komen, die eens het ware leven
waren
Yvonne Michel, Wilmigton, USA
Welk een heel andere geest vinden we hier dan
die we zo vaak in Nederland vinden; hier een angst
voor het bestaan, een zich verschuilen achter (en
verkopen aan) .sociale zekerheden" en het zeurig
verlangen naar zo min mogelijk werk voor zoveel
mogelijk geld (,,The fault of the Dutch is giving
too little and asking too much").
Yvonne, het ,,ware leven" dat we toen hadden,
kregen we door de inspanning van ouders en
voorouders, die hard aanpakten als jij. Geluk
en welstand krijgt niemand cadeau (alle beloften
van partij-politici ten spijt). Maak je eigen leven.
Wees ondernemend en branie. En wees trouw aan
de nagedachtenis van wat wérkelijk goed was.
Groeten en selamat djalan van TONG-TONG!
Seroendeng; ingrediënten: 1 teentje knoflook (ba-
wang poetih), J4 rode ui, wat zout, suiker, trasi,
ketoembar, djienten, wat asemwater, 2 salam blaad
jes, een paar stukjes laos.
Alle boemboe (ingrediënten) fijn oeleken, 250 gram
klapper (cocosmeel) mengen in een wadjan op een
heel zacht vuur gongsèng. Als het geelbruin wordt,
dan wat olie in de wadjan doen, alles goed men
gen, asemwater overgieten, wordt de klapper brui
nig dan i pond zoute pinda's toevoegen, proe
ven of er genoeg zout en suiker in zit, suiker moet
de bovenhand hebben. De massa blijven roeren tot
het goudbruin is. Eerst laten afkoelen, dan pas in
fles of blik doen, dan blijft het croquant.
Lottèk (rauw-kost): groenten: witlof 1 pond, 34
witte kool en het gele kropje van de andijvie,
(togee en tahoe goreng erbij is ook lekker).
Alles heel fijn snijden, goed schoon wassen. Dan
in een tjobek oeleken: 1 knoflook teentje, een stuk
je kentjoer, wat suiker, zout, een stukje trasi, sambal
oelek toevoegen als men van pedis houdt en één
of twee lepels pindakaas, een scheutje azijn daarna
de fijngesneden groenten flink hierin mengen, proe
ven voor het opdienen of de boemboe ,,sedep" is.
Tante DUIF
Uw blad Tong-Tong heeft San-Diego bereikt.
In één woord „boekan main" zeg. Eindelijk
weer een echt Indisch blad, zo fris, zo opgewekt
en eerlijk.
Met Tong-Tong in huis begint men weer te
leven Je leest, je smile, je lacht, je brult, en
dan weg zijn je zorgen. Je vertoefd weer in Mage-
lang met je gedachten.
De amerikaanse buren kwamen op ons geschater
af, om eens te zien wat aan de hand was.
„We couldn't understand, why you always so
happy," zeiden ze.
„This make us happy", en ik liet hem mijn Tong-
Tong zien.
„Must be a good paper zei hij.
,,Yes, indeed", antwoordde ik. „It is more than
good, it's swell (Je van het, zegt men in Holland.)
Tjalie, Tong-Tong geeft me weer moed om te
schrijven. Je hebt me weer wakker geschud. Tong-
Tong is geschreven voor de People en gekozen
door the People.
Daarom vrienden in Nederland werkt mee
Laat dit ons streven zijn: „Tong-Tong is ons
leven".
R. LEYDECKER.
TONG TONG LEH!
Ik ken nog een paar regels van een Javaans kinder
liedje dat ik vroeger vaak zong:
Tong tong lèh, mbag gentong mati melèk
(wakker - opa-zijn naam- dood-open ogen)
Tong tong lèh, mbag gentong kantong bolong
(een gat in de zak)
Wie weet de andere versregels nog?
Mevr. de V
Aan Robert Mahieu
Weet je nog die ene show van je jaren geleden
in Des Indes. DjakartaTemidden van een kluwen
van japonnen, mannequins en helpsters zag ik een
slanke blondine wanhopig worstelen met een groen
avondtoilet. „Ik kan dit ding onmogelijk aan, het
past me niet!riep ze uit. Er ivas inderdaad iets
vreselijks aan de hand met het lijfje, het lubberde,
gaapte, 't zat niet.
je keek even op van je spelden en zei kalm: „Je
hebt 'm achterstevoren aan." En dat ruimde met
een alle moeilijkheden op. Ik heb eens iets derge
lijks gelezen van Givenchy, maar weet je wat
die zei„Naai het label aan de voorkant, we ver
kopen dit toilet achterstevoren." En het werd een
succes, misschien groter dan het oorspronkelijk
geweest zou zijn.
Dit is geloof ik haute couture. Vakmanschap, durf
en originaliteit verpakt in een wolk van elegance.
Ik volg je shows nu al bijna zes jaar lang en ik
heb je smaak vaak bewonderd doch me ook wel
eens verwonderd. Verwonderd over de koppigheid
waarmee je de voorkeur geeft aan romantische
draperieën en typisch Oosterse kleurencombinaties;
ik heb me ook altijd afgevraagd of je je creaties
een naam gaf naar de idee of dat een idee je
inspireerde tot een bepaalde creatie. Bali, Cuba
libre, Volendam, Java, Dance de la Mer, Mode
show Zandvoort, medio maart) je maakte er toi
letten van. Het lijkt me niet juist wat je zei: „Mijn
toiletten moeten in de eerste plaats draagbaar zijn
voor iedereen." Juist omdat iets ondraagbaar is
voor de een is het dubbel charmant voor de
andere vrouw. Geen twee vrouwen zijn gelijk, niet
als je ze bekijkt door het oog van een ontwerper.
Daarom moet ie doorgaan met creëren NAAR
JOUW SMAAK EN JOUW IDEEEN. Voor de
gelijkheid van maat 36 tot 58 zorgt immers C en
A?
Men schreef in een krant over je: „Die jongen
moet een zetje hebben." Het beste zetje dat je zou
kunnen hebben zou zijn in de vorm van een aardig
pand in een goed winkelbuurt, een eerste klas
coupeuse, een paar goede naaisters en een flinke
bankrekening. Opdat Robert Mahieu over blijft
voor ontwerpen alleen. Omdat je dan tijd zou
hebben je smaak te perfectioneren, je lijnen te
verbeteren zonder van je oude typisch Indische
voorkeuren af te stappen. Ik vind wel, dat je daar.
VOORDRACHT ALBERT VOGEL.
Voor een goed bezette zaal hield Albert Vogel,
donderdag 19 maart j.l. een voordracht: „Tussen
Twee Vaderlanden" in het gemeentemuseum, Den
Haag.
Het gedragen proza van Multatuli (Toespraak tot
de Hoofden van Lebak) een gedichtje van
Noto Soeroto de gevoelige, diepzinnige poëzie
van Resink de krachtige verteltrant van Frie-
dericy in „Reigerdans" (uit „Vorsten, Vissers en
Boeren"); na de pauze het forse gedicht van Jan
Prins: „Het Indische Land" de bescheiden
woordjuweeltjes van Max Croiset de vaak
humoristische, diepdoorvoelde verzen van Brandt
en als slot „Adieu aan Josephine" van Tjalie
Robinson (uit „Tjies"), geestig met toch ergens
een stille weemoed; deze bloemlezing werd door
Vogel op uitstekende wijze voorgebracht.
Zijn vertolking van de gesprekken in „Adieu"
onvervalst Indisch „slang" was zeer verdien
stelijk en hartverwarmend. Het trof mij persoonlijk
als een openlijke erkenning van ons sappig taaltje
in de Nederlandse litteratuur en dat is toch beslist
een verheugend teken.
Een saluut aan Albert Vogel; dat wij hem nog
vaak mogen beluisteren!
Ja-hoet, Tjalie, en proficiat!
MAUS.
Indo: „Ik heb respect voor uw ijver om altijd
weer die ramen zo mooi te zemen. Wat een zin
delijkheid!"
Hollandse: ,,'t Mocht wat. Dat doe ik veur 't
gevoel van de kerkgangers!"
ondanks alle kritiek trots op mag zijn. Vakman
schap kun je kopen, de durf en originaliteit zul je
altijd zelf moeten opbrengen. En wil je bij het
ontwerpen nooit denken aan maat 48? Dat doen de
confectionaires wel voor je. Slamat djalan Rob!
LILIAN.
ex „Nieuwsgier"
Le ciel, een ontwerp van Robert Mahieu, vertoond
tijdens zijn laatste modeshow in Hotel Bouwens,
Zandvoort. Glanzend wit fond met bloemen in
alle tinten blauw. Enige garnering vormt het
uitspringende lijfje en de gedrapeerde bloemen.
