NIET ALLES KOEK EN EI
4
De reacties van onze lezers op de aantrekkelijke
verhalen van geëmigreerde Indische Nederlanders
hebben ons toch wel wat ongerust gemaakt. Wij
dringen erg aan op nuchter inzicht en zelfkennis.
Want er zijn verhalen genoeg bekend van emi
granten, die lelijk mislukt zijn en lang niet altijd
door gebrek aan fut of tegenslagen alleen. Zulke
verhalen worden natuurlijk niet in emigratie
brochures afgedrukt. Van brieven van emigranten
in nood aan het Ministerie van Buitenlandse Zaken
of aan Prins Bernhard wordt nooit iets bekend
gemaakt.
Dit zeggen wij NIET om toekomstige emigranten
al te schrikken. Want het groeiend geboorte-
overschot in Nederland maakt emigratie eens nog
een Nationaal Probleem Nummer Eén. Wij zoeken
naar evenwichtige voorlichting en daarom volgt
hier een fragment uit een brief van een Indische
jongen, die wij al lang kennen als een geweldig
aanpakken
Zoals U wellicht al weet, ben ik nu al door de
derde werkgever smerig beduveld. Mooie beloften,
die niet werden gebouden, z.g. omdat de zaken
niet zo goed gingen, wat grote onzin is, omdat ik
zelf over de cijfers ga. Inplaats van de beloofde
promotie kon ik langere uren maken, zodat ik toch
meer verdiende. Maar in maart, na de winter met
zijn sneeuw en dus late trucks, kreeg ik te horen
dat ik die extra uren niet meer mocht werken,
scheelde mij een derde van de uren, dus inkomsten.
Ik wil er dus weg en solliciteer me naar.
Overal is men erg geïnteresseerd en ik moet terug
komen, psychotechnische en andere tests, die ik
volgens zeggen heel goed deed, behoor tot de
beste drie, waaruit gekozen moet worden. Maar
't resultaat is tot dusver: sorry, andere kandidaten
hebben betere kwalificaties. Als je vraagt welke,
is 't: ze zijn pas van school, ze beheersen de taal
beter, ze zijn jonger, dus hebben we meer profijt
van ze, er is een pensioenfonds en daar moet je
minstens dertig jaar in contribueren, dus max leef
tijd vijf en dertig, of speciale opleiding voor de
vacature. Anderen zeggen: wij betalen maar zóveel
als begin, en we geloven niet, dat U van zo'n
inkomen kunt bestaan. Alles grote onzin, want ik
heb veel meer geleerd, heb uitgebreide ervaring,
ook om met mensen om te gaan, en wat ik van de
nieuwe baan niet weet, kan ik ook leren, er is een
wet tegen discriminatie wegens leeftijd, en de taal,
ach, logisch dat ik als vreemdeling minder woor
den ken dan een geboren Amerikaan.
Ik heb op velerlei gebied geprobeerd: export, fa
brieken, laboratoria, verzekeringen, kantoor, maga
zijn, expeditie, bouwbedrijf, credietinstellingen, wa
renhuizen, zoals Sears Roebuck, Montgomery
Hier hebben we een Kleine Boeng (tjoetjoek van
meneer de Lang in Amsterdam), die met Pappie en
Mammie gelukkig weer onder de tropenzon zit.
En al is het dan centraal Afrika, je hebt er de
zelfde klapperbomen toch, dezelfde azuren lucht,
dezelfde helle zon en lekker baaien buiten bij
de pantjoeran!
Ward. Sibley, Staat, stad en provincie en weet ik
waar nog meer. Aanbevelingsbrieven van direc
teuren van Banken, verzekeringsmaatschappijen en
van Publieke werken, mochten ook niet baten. Ik
geef helemaal de hoop niet op, maar als je al
dat mooie vleierige gepraat van al die lui zo hoort
en altijd weer mooi geformuleerde redenen dat je
toch niet aangenomen wordt, als resultaat krijgt,
dan walg je van alles en ga je min of meer vij
andig tegenover de lui staan.
Dat is niet goed, en het helpt je niets, dat weet
ik wel, maar ik ben ook geen engel, gewoon maar
menselijk. Het is ook feitelijk belachelijk dat ze je
z.g. niet kunnen gebruiken. Het beroerde is, dat
je nu met het lage weekloon, dat ik nu heb, maar moet
zien rond te komen, en dat valt niet mee hoor,
met de vaste lasten zoals huur, licht, verzekering
en een paar zaken die afbetaald moeten worden.
De kinderen zijn op een leeftijd, dat ze op school,
op de club en in de kerk „mee moeten doen" en
dat kost altijd extra, nieuwe kleding, contributie of
bijdrage
M. v. M.
Max komt er wel. We kennen hem als een taaie
doorzetter. Maar wie het NIET is, hij bedenke
zich terdege!
„KATJANG GARING! - KWATJI! -
PALA MANIIISü"
Plaats van handeling: het sportveld van een leger
plaats ergens in Nederland.
Op de kleine tribune zat ook een behoorlijk aantal
ex-Knil-mannen nu in de K.L. opgenomen.
Het was muisstil. De landsverdedigers keken met
gespannen aandacht naar het fraaie partijtje voet
bal.
Plotseling klonk uit een hoek van de tribune:
„Katjang garing, kwatji, pala manisü"
De stilte en de spanning waren op slag verbroken.
Iedereen keek naar de hoek, waar de stem vandaan
kwam en er heerste grote vrolijkheid. Men waande
zich weer in het Deca park of in Petak Sinkian,
waar onze bruine verkopers dwars door en over
alles heen hun versnaperingen aan de man plegen
te brengen. Velen lieten hun fantasie de vrije loop.
Voor hun geestesoog verrezen de gaarkeukens met
een keur van lekkernijen: gado-gado, sop-kambing,
boeboer-ajam, ijsstroop, enz., enz. Om te water
tanden gewoonweg. In hun verbeelding hoorden ze
de gokkers elkaar toeroepen: „loe pegang diatas,
goea pegang dibawah!"
Zij, die wel eens een voetbalwedstrijd in Djakarta
hebben bijgewoond weten, dat onze Chinese broe
ders hartstochtelijke wedders zijn. Daarbij zijn ze
heus niet kinderachtig, want na afloop verwisselen
tienduizenden roepiah's van eigenaar. Hun termino
logie is voor een leek onbegrijpelijk. Ik weet tot
nog toe niet, of er zo iets bestaat als „pegang
di tengah". Het is frappant, dat al deze zoete
herinneringen worden opgeroepen door de simpele
kreet van een grappenmaker daar op die tribune
in het binnenland van Nederland.
A. C. H. alias „SINJO PADANG".
MOEILIJKE NAMEN?
Welnee, voor onze Javaantjes niet.
Er kwam een nieuwe jurist op het advocaten
kantoor van Maclaine Pont: Mr. Kraayenbrink.
Een voor het Inlands personeel niet uit te spreken
naam, dacht U? Mis!
't Werd „Toean Krèngbreng".
Het bezoek van mijn vriend Nagtegaal werd mij
door mijn bediende aangekondigd met: „Toean
Nagel" en na mijn verbaasd: „Toean siapa"? werd
het: „Toean Tegêl".
M. J. A. OOSTWOUD WIJDENES.
WEG DAT WOORD!
Australië's federale minister voor immigratie, die in
mei Nederland bezocht, werd door een der grote
Nederlandse bladen geinterviewd, o.a over de
houding van de Australiër tegenover de nieuwe
burgers. Uit dit interview citeren wij:
Wij waren het echter volmondig eens met zijn
beroep op de hier geboren en getogen Australiërs
om zich te hoeden voor ondoordachte en veelvul
dige gebruik van woorden als „nieuw Australiër",
„assimilatie" en andere gewoonte-uitdrukkingen uit
de immigratieterminilogie.
Niet dat het geen nette woorden zijn, maar met
de beste wil van de wereld in omloop gebrachte
nieuwe woorden en uitdrukkingen kunnen metter
tijd een geheel andere betekenis krijgen dan men
er oorspronkelijk heeft willen inleggen. Zulke woor
den worden als het ware besmet. Volgens de minis
ter valt het veel gebruikte „nieuw Australiër" voor
al dan niet genaturaliseerde niet in Australië ge
boren en getogen burgers reeds in deze categorie.
Op de vraag wat er dan voor „nieuw Australiër"
in de plaats moest komen heeft de minister thans
een hardgrondig „niets" doen horen. Ieder woord,
dat men ter vervanging van „nieuw Australiër"
zou lanceren, zou na verloop van tijd dezelfde weg
op gaan en op dezelfde manier besmet worden.
Hoe vreemd dat men het er dus wèl „volmondig"
mee eens is dat men in een ander land géén ver
schil wil maken en het woord assimilatie wil ban
nen, maar dat de man-uit-Indië dit woord hier in
Nederland onvermoeid naar het hoofd geslingerd
krijgt. Vreemd is het ook dat men het heel logisch
vindt dat de Nederlander in den vreemde heimwee
heeft naar het land van herkomst en culturele
waarden in het nieuwe vaderland uitdraagt, maar
in Nederland van ons verleden niets wil horen en
alle heimwee met een nors gebaar weg wil bannen.
Ja, en misschien is het nog wel het vreemdst dat
wij maar altijd „ja en amen" zeggen op alles
tjiesü
„Wilt u aanmerkingen maken, vraag u dan eerst
goed af of u zich dat veroorloven kunt. Het zijn
de kleinste potjes, die het gauwst heet worden."
Sobat Piet.
HALASANA OF PLOEGHOUDING
Dit is een der mooiste oefeningen om de wervel
kolom elastisch en de uittredende zenuwen krach
tig en gezond te houden.
De asana heeft ook een gunstige werking op de
schildklier.
Verder ontwikkelt deze oefening de buikspieren,
waardoor een betere houding wordt gehandhaafd.
Therapeutisch wordt hij wel gebruikt bij consti
patie en andere ingewands- en buikstoornissen, o.a.
zelfs bij suikerziekte.
Gezonde mensen kunnen rustig zonder gevaar via
het boek oefenen, maar doe alles met wat zelf
controle en beheersing.
Patiënten mogen alleen onder deskundige leiding
oefeningen doen. Het volgen van Yoga cursussen
is echter zeer nuttig, omdat men dan controle
krijgt en verder de juiste ademtechniek leert toe
passen, zodat dan alleen de asanas hun volle
resultaat kunnen ontplooien.
Bijgaande foto toont de eindstand van de Halasana,
waarbij ook de handen achter het hoofd kunnen
worden gevouwen.
Verdere inlichtingen betreffende de Yoga training
kan men verkrijgen bij: Secretariaat Stichting Yoga
Nederland, Van Wouwstraat 5, Den Haag.
RAMA POLDERMAN.
