X
DIE MOOIE BRUINE HUID
3
(Vervolg Mary Brückel-B.)
INDISCH MEISJE IN WERELD LITERATUUR
kJos van^/7rc/cü
VERJAARDAG-SURPRISE
Het was eind januari 1945, dus het „liep op z'n
eind". Maar wat wisten wij van het verloop van
de oorlog?
We waren verhuisd naar een ander kamp en ik
was zo gelukkig geweest met mijn 4 kinderen een
kamertje van 2 bij 2 meter in de bijgebouwen te
krijgen. Een kamer helemaal voor ons zelf! Nu was
er weer kans op een beetje familieleven.
De verjaardag van één van de kinderen begon dan
ook met een feestelijk ontbijt. We hadden van het
hoornachtige kedelébrood opgespaard en dat be
streken we nu met „kaasboter" uit een blikje van
het Amerikaanse Rode Kruispakket. Die pakketten
waren voor 4 mensen bedoeld, maar de Jappen
lieten ze ons met 23 delen! Toch had ik met veel
ruilen en overleg nog een paar dichte blikjes ge
kregen die ik kon bewaren voor een feestelijke
gelegenheid of voor ziekte.
Terwijl we zo zaten te genieten was er opeens
lawaai, roepen, vliegtuiggeronk. We holden naar
buiten en zagen nog juist het vliegtuig met de
rood-wit-blauwe kleuren onder tegen de vleugels.
Het gejuich ging als een golf door het kamp, de
mensen dansten en sprongen en huilden en vielen
elkaar om de hals.
Later kregen de huis- en blokhoofden een vrij tam
me preek van de Japanse kampcommandant die
er op neerkwam dat één zwaluw nog geen zomer
maakt. En inderdaad hebben we toen nog ruim
een half jaar geduld moeten hebben.
Maar mijn dochtertje heeft nog jaren lang vast ge
dacht, dat het vliegtuig speciaal voor haar ver
jaardag was komen overvliegen!
W. M. H. R. L.-C.
zou ik het vast tegen menigeen moeten afleggen.
Ik heb nl. in Indië, zeer weinig zelf gekookt! Maar
daar gaat het ook niet om. Het gaat erom in een
nieuwe omgeving een vertrouwde waarde acceptabel
en zelfs populair te maken. Dat is een plicht. „Daar
roepen we weer „bravo"! bij.
Het plichtmatige vinden we trouwens bij Mary
over de hele linie terug. Niet alleen op de wijze,
waarop ze ondanks alle drukke werk toch haar ge
zinsbanden levend en fris houdt (regelmatig komen
de kinderen bij haar logeren!), maar hoe ze ook op
cultureel gebied een flinke en actieve plaats ver
vult door o.m. bestuurslid te zijn van de Indische
kunstkring Tong-Tong en daarbij onvermoeid de
handen uit de mouwen steekt. Elsevier schreef: „Ze
is als een stuk vuurwerk: eenmaal aangestoken
spuit er een regen van kleurige sterren en knette
rende pijlen omhoog!"
We horen haar ook zelden of nooit klagen, mop
peren of „kanniet" zeggen. Er is niets „lemes"
bij haar te vinden. Integendeel, op het gebied van
aanpakken vindt ze zelfs onder energieke Holland
se vrouwen moeilijk haars gelijke.
Het spreekt vanzelf dat Mary niet alleen voor de
rijsttafel propaganda maakt, maar voor vele an
dere Indische waarden. Zowel bij haar causerieën
als bij haar kook-demonstraties zegt ze: „er is nog
veel meer, dat we U brengen kunnen!" En ieder
een gelooft dat grif. Het is nu alleen te hopen dat
onze Indische gemeenschap Mary niet in de steek
laat. dat wij ieder op ons eigen gebied met
meer branie en zelfvertrouwen naar voren treden
en brengen wat we brengen moeten. Dan zal mis
schien na de internationaal bekende „Dutch Rijst
tafel spoedig weer een andere goede eigenschap
algemeen bekend worden: „Dutch Enterprise", die
oude ondernemingslust weet u wel, die ergens in
het Verre Oosten van een groep rimboe-eilanden
een grote welvarende natie maakte.
Ai, we kijken naar een bruggenbouwer als ir. v. d.
Eb, naar een in de laatste tijd in het buitenland
steeds bekender wordende ir. Bish, naar een
schrijfster als ÏVIaria Dermoüt, we kijken weer eens
in onze kartotheek van TONG-TONG-abonnees
en we roepen enthousiast uit: „Onze groep is nog
lang niet dood ja aan onze groep ligt een Nieuwe
Toekomst! Goed zo, Mary, roep ze wakker en
hou ze wakker!
Maria Dermoüt in het verleden
„Maria Dermoüt is a little old (71) Dutch
lady who remembers the life she led in
Java
Zo begint een boekbespreking in „Time"
(gelezen over de hele wereld in een oplaag van
millioenen) over het onlangs in het Engels ver
taalde boek „Nog pas gisteren" van de In
dische schrijfster Maria Dermoüt.
Zelden of nooit komt een Nederlands auteur
aan een bespreking toe in „Time". Maria
Dermoüt bereikte reeds tweemaal de literaire
kolommen van dit blad (de eerste maal met
„De Tien Duizend Dingen". Maria Dermoüt
schreef ook voor het kerstnummer van TONG
TONG („De Pauweveren sigarenkoker") en
behoort in Nederland tot de meest prominente
schrijfsters.
De „hormat die haar door „Time bewezen
wordt achten wij een bewijs hoe verkeerd het is
om ons verleden overboord te werpen. Niet
alleen omdat het verleden niet sterft, maar om
dat in dit verleden kennelijk steeds weer waar
den gevonden worden, die vér uitsteken boven
de waarden van onze tijd.
„In het verleden ligt het heden, in het nu wat
komen zal! is méér dan een leuk spreukje
zonder meer. Er ligt een waarschuwing in ver
borgen: wie het verleden verwerpt, verliest zijn
wortels in het heden, en heeft geen toekomst!
In dit nummer geven wij Maria Dermoüt graag
een ereplaatsje. Omdat zij een voorbeeld is van
de superieure integratie: niet in een naamloos
en karakterloos zelfverlies in de massa, maar
door het zichzelf zijn in een fier bewustzijn van
een mooi verleden en daardoor in de top te
komen van de massa.
Maria Dermoüt was in Indië „slechts" ambte
naarsvrouw één van de naamloze tienduizen
den. Hier zou zij naamloze gepensioneerde
kunnen zijn, zwijgend over het verleden één
van de naamloze tienduizenden. Maar zij ver
geet niet, zij schrijft, zij belijdt. En daarmee
wint zij op slag een prominente en bij uitstek
verdiende plaats in de nieuwe maatschappij.
Wat ons hart extra goed doet is dat ze lezeres
is van TONG-TONG, altijd bereid een handje
te helpen, maar wat ons veel en veel meer goed
doet is, dat „Time" haar „a lady" noemt. Ai,
hoeveel „dear old little ladies zijn er onder
die duizenden teruggekeerde „ouwe bruine
vrouwtjes uit Indonesië". TONG-TONG is
trots op ze. Eens zal heel Nederland trots op ze
zijn. Want dit verleden, broeders en zusters uit
De Gordel van Smaragd, zal het Heden vér
voorbij leven in de Toekomst.
Als Indischman, tevens mede eigenaar van een
Institute Cosmetigue wordt mij door gerepatrieerde
dames geregeld de vraag gesteld:
„Mijnheer hoe komt het toch dat mijn huid in
Holland zo grof en slecht geworden is. In Indië
had ik hier nooit last van."
Voordat ik de vragenstelster naar onze huidspecia
liste (met tropenervaring) verwijs, volgt meestal
eerst een onderhoud. Dit vraag- en antwoordspel
heeft mij er eigenlijk toe gedwongen mij tot de Redac
tie van de „Tong-Tong" te wenden met het ver
zoek een serie artikelen over de huidverzorging
van de Indische Dame te willen plaatsen.
Voordat ik nu tot de eigenlijke artikelenreeks
overga eerst een paar algemene waarschuwingen.
Waarom moet iedere vrouw alle aandacht besteden
aan een behoorlijke huidverzorging? Het antwoord
hierop luidt: Voor Uw zelf, voor Uw ijdelheid en
voor Uw zelfvertrouwen. Dit laatste is voor ons
Indische mensen van zeer groot belang. Hoe vaak
is niet gebleken dat ons dit laatste in een Hol
landse omgeving totaal ontbreekt. Vergeet U niet
dat tegenwoordig, meer dan ooit, de vrouw naar
haar uiterlijk en de wijze waarop ze zich verzorgt
beoordeeld wordt.
Wat hebben alle Hollanders in deze mooie zomer
gedaan? Heel ijverig getracht een bruine huid te
krijgen. Wij zijn door de Natuur gezegend met zo'n
mooie bruine huid en soms schamen wij er ons
voor of in elk geval verwaarlozen wij die huid.
Terwijl juist dit uiterst delicate huidje in dit gure
klimaat extra zorg nodig heeft!
Gebrek aan zelfvertrouwen en doodgewone onver
schilligheid hebben menige Indische huid hier in
Europa volkomen verknoeid en menige draagster
zelfs een positie en toekomst doen verliezen! In
dische vrouwen vergeten dat preparaten vaak ver
vaardigd zijn voor de Europese markt, voor een
Europese vrouwenhuid. Die kunnen dus wel eens
schadelijk zijn voor die heel aparte huid uit de
tropen, die een heel andere behandeling nodig
heeft. Denk maar aan de eeuwenoude schoon-
heids-„ritus" van de Javaanse vrouw!
Schoonheidsspecialisten uit Indië met ervaring en
scholing zowel daar als hier kunnen dus de beste
adviezen geven. Elk advies denk daar óók om
is persoonlijk. Wat voor Uw vriendin goed is,
is niet automatisch ook voor U goed. In een serie
artikelen hopen wij U dat duidelijk te maken.
Intussen is alle correspondentie hierover van harte
welkom. Brieven via de redactie van TONG-TONG
aan
MARGUARY
Indonesische Wijsheid
Kalau tiada senapang, baik berdjalan lapang.
Als men geen geweer heeft sneuvelt men gemakke
lijk.
Wie zijn individuele weerbaarheid verwaarloost,
gaat sneller ten onder. Vertrouw niet uitsluitend
op garanties van anderen (zelfs niet op de onfeil
bare Paatje Gouvernement of van welke veelbe
lovende veiligheidsstaat ook een dociel burger
is weerloos).
SINDS 1841
HORLOGES. KLOKKEN, GOUD m ZILVERWERKEN
RUIHE KEUZE in VERSCHILLENDE MERKEN
L.v. MEERDER VOORT 520 TEL.336*41
Het van-ouds bekende adres:
Rijswijk 11 - Batavia
