BIRTH OF THE BLUES
TJITJAKREEKS
De Redactie is thans zó druk bezig
met de voorbereiding van het Kerst
nummer dat de lezers beleefd doch
dringend verzocht worden corres
pondentie tot een uiterst minimum te
beperken.
„Wim is weg"
Eind van deze maand komen wij uit
met het eerste boek van onze Tjitjak-
Reeks, nl. „Piekerans® van een
Straatslijper" (deel 1). Prijs f 2.50.
Verkrijgbaar bij „TONG TONG"
Prins Mauritslaan 36 - Den Haag
Ook te bestellen op Girono. 6685
Inschrijvers van de Tjitjakreeks gaan
voor.
Mies Roelofsma noemde hem een uitstekend
voorbeeld van assimilatie. Als ze hem in de zomer
zag met zijn bruine huid en lichte ogen tussen zijn
kornuiten van de Amsterdamse Kunstnijverheids
school, zij met hun gebruinde huid en lichte ogen,
dan was er geen verschil. In de winter raakten de
kornuiten opgebleekt en waren weer helemaal Hol
lands met hun lichte ogen, maar deze ene bleef
bruin.
Maar verder: de volmaakt natuurlijke omgang
en wat ook evident bleek: de gezamenlijke opgang.
Dezer dagen is zijn eerste boekje op de markt ver
schenen, een kinderboek, in de bekende Golden
Book Serie. In deze serie verschenen tot nog toe
alleen vertaalde boekjes, maar zijn boekje is het
eerste Nederlandse boekje, dat in deze serie ver
schijnt. En op zijn beurt in andere talen vertaald
zal worden.
Dat eerste Nederlandse Golden Book dus is ge
maakt door een Indische jongen. Het boekje heet:
„Wim is weg". De jongen, die het boekje verzon
en tekende is Rogier Boon. De tekst voor het
boekje werd naverteld door Annie M. G. Schmidt.
En dan nog een bekentenis van een persoonlijk
zwak: deze Rogier Boon is de zoon van Tjalie Ro
binson, mede-redacteur en illustrator van TONG
TONG. Hij werd opgevoed met de stelregel: blijf
zelfverzekerd en trots Indische jongen en je zal het
overal ver brengen.
Graag nodigt Papa andere Papa's en Mama's
uit om voor TONG-TONG te schrijven over een
zoon of dochter, die ook Indisch de vrije wereld
in ging en het dus ver bracht.
TJALIE ROBINSON.
COPY VOOR TONG-TONG.
1. Altijd naam en volledig adres in linkerboven
hoek pag. 1 van uw copy. Ondertekening met
echte of schuilnaam of initialen aan het slot.
2. Anonyme copy en brieven worden NOOIT in
behandeling genomen. U wordt automatisch be
schermd door het redactiegeheim, nooit door ano-
nymiteit,
3. Als U copy instuurt èn een brief schrijft, op
beide (in de linkerbovenhoek) naam en volledig
adres.
Schrijf nooit roewet: persoonlijke mededelingen, op
gave van nieuwe abonnees, verantwoording gel
den, gescheiden houden. Mag wel op één velletje,
maar apart onder a, b en c.
4. Schrijf leesbaar.
5. Wees kort.
Je kent de song toch wel? De vleiend-trage melodie,
het meeslepende rythme? In zijn vorm is het lied
zelf geen echte „blues", maar het bezingt het ont
staan van die typische vorm van negermuziek tij
dens de slaventijd in de „Deep South" van de U.S.A.
Vermengd met Europese muziekelementen, behoort
het blues-thema nog steeds tot de belangrijkste
componenten van de jazz in al zijn stijlen en ont
wikkelingen.
De blues oorspronkelijk hoofdzakelijk gezongen
bij het werk op de plantageswas primitieve kunst
in zijn zuiverste vorm. Ach nee, de negers waren
zich helemaal niet bewust dat ze een nieuwe mu
ziekvorm creëerden. Neen, ze zongen zo maar, om
dat ze moésten zingen; met een aangeboren muzi
kaliteit legden zij in hun songs hun leed, hun
verlangen en hun schamele vreugden; zij zongen
gewoon hun hart uit.
HINKEN IS FOUT
Misschien groeit je blad niet hard genoeg, omdat
je hinkt op twee gedachten, Tjalie. Voor de Indo
of voor de Indischman Totok en Indo)?"
v. d. V.
Eerst twee fouten corrigeren: a. het is niet mijn
blad, maar Uw blad d.w.z. van de Indischman.
U ziet toch, dat het volgeschreven wordt door zijn
lezers? Ik ben alleen de „samboengan". b. De In
dischman hinkt op twee gedachten: zichzelf ver
geten of zichzelf blijven en zoekt die koppig terug
in TONG-TONG, al zegt het blad even koppig:
al ga ik vooruit, vergeten doe ik nooit; andere
wijzen van samengaan MOETEN gevonden wor
den.
Verder: Als het blad zich soms sterk uitspreekt
tegenover de Indo (en dat doet het prijzend én
hekelend) doet het dat om hem zelfbewuster en
actiever te maken. NIET om een historische con
troverse (althans in Nederland volkomen dwaas
en veroordeelbaar) voort te zetten.
Nederland heeft in Indië bestaan op twee benen:
Totok èn Indo. Ik blijf het betreuren dat het niet
op twee andere benen gestaan heeft: Nederlander-
in-Indië en Indonesiër. Om dezelfde reden zou
het te betreuren zijn als hier in Holland een ver
keerd gehink zou zijn tussen Totok en Indo, waar
door het contact met de Nederlander-van-hier ge
schaad zou worden.
De wijze waarop de Totok hier in Nederland
naast de Indo staat, hem helpt, verdedigt, steunt
(en TONG-TONG merkt het dagelijks) en mét
hem samen aan het Nederlandse volk tracht dui
delijk te maken, wat wij samen in Indië waren,
is loffelijk in hoge mate. Wie argwanend een tegen
stribbelende houding handhaaft en daardoor dit
werk bemoeilijkt, doet zichzelf en de Nederlandse
maatschappij grote schade. Als TONG-TONG
daardoor ooit mislukken zou, later zal bewezen
worden dat een wezenlijk goed werk verloren is
gegaan. Laat ons samenwerken met het beste in
ons en vergevensgezind zijn t.a.v. het verkeerde in
ons. Niet mogelijk? Duizenden perfecte huwelijken
tussen Totok en Indo bewijzen dat het wél kan.
En pas op, ook hier geldt het: kan niet is dood.
T. R.
Spontaan improviserend ontstonden hun liedjes
geladen, opstandig, humoristisch ook wel of
ondeugend maar altijd was er een donkere on
dertoon van gelouterde berusting, een peilloze me
lancholie.
Telkens als ik een blues hoor moet ik denken aan
een kleine groep mensen, leden van onze kunst
kring. (in Den Haag). Zij werken hard aan een
experimenteel ballet: zij proberen een vorm te
vinden die een synthese is van Oosterse dans
kunst en Westers ballet, bij zelf gecomponeerde
muziek die beide polen tracht te omvatten. En
thousiast en met een verkwikkelijke toewijding zoe
ken ze, tastend, uitproberend, zich los makend van
verbleekte normen; ze zoeken zichzelf.
Een ontstellend zware opgave als zij het denken
te vinden via geleerde discussie, nuchtere analyse
en koude berekening; misschien erg simpel als zij
het wezenlijke in hen dat al een synthese is
zo maar spontaan en onbevangen tot uiting kun
nen brengen.
Terwijl ik naar hen kijk en luister, is het alsof ik
in een nevelige, verre toekomst zie en het duizelt
me. Zou dit het aarzelende begin zijn van een
nieuwe kunstvorm in Nederland, in Europa zelfs?
Aangeleund en verwant aan de artistieke uitingen
van de Zuid- en Midden Amerikaanse mestiezen-
cultuur zich langzaam uitbreidend tot een al
les omvattend cultureel element, het ideale com
promis, de Eurotropische „touch" nieuwe,
waardevolle impulsen uitzendend naar de Westerse
cultuur? Zou dit.
Stop! Niet doordraven, niet fantaseren ik durf
niet verder te kijken.
Maar waarom zou het eigenlijk niet kunnen? Nie
mand kan voorspellen wat de Indische groep op
dit gebied zal presteren, nog minder hoe de ver
dere ontwikkelingen zullen zijn. Zeker is dat de
kiemen aanwezig zijn, in ons zelf, alleen in óns.
Nog zekerder is het, dat wij hiermee iets moeteH
doen. Als wij de latentedikwijls niet vermoede
mogelijkheden passief blijven koesteren heeft nie
mand er iets aan; wijzelf niet en de maatschappij
waarin wij leven niet. Natuurlijk is het heel nuttig
om lezingen, causeriën en voordrachten bij te wo
nen.
Maar hiermee alleen komen we er niet; veel be
langrijker is het zelf doen, de eigen creatieve
prestatie. Wij moeten wat er in ons leeft tastbaar
zichtbaar, hoorbaar proberen vast te leggen.
Heb je een voorliefde voor schilderen, muziek,
dans, literatuur? Begin maar vast. Teken, boetseer,
fotografeer, schrijf! Zoek het niet te ver, begin
eenvoudig maar leg je hart erin. Zelfs het gewoon
ste werkstuk is de moeite waard als het een stukje
van jezelf is. Ik weet het, de meesten van ons
zullen niet boven de middelmaat komen; dat doet
er ook weinig toe, het scheppen op zichzelf geeft
vreugde en voldoening.
Maar bovendien beïnvloeden wij elkaar, wissel
werkingen vinden plaats, we ontwikkelen een eigen
stijl, een eigen „tjap". De meer talentvollen onder
ons zullen vanzelf opgestuwd worden. Door hun
eigen aanleg, maar ook door onze gezamenlijke
prestaties zullen ze uit de groep in de buitenwe
reld treden. En alleen dan zal er sprake kunnen
zijn van een levend cultuurelement, een positieve
bijdrage aan de Westerse beschaving.
Vooruit dan, gildebroeders- en zusters van het Zui
derkruis, wacht niet te lang. Alleen onze generatie
kan de basis leggen, de weg banen voor de jongeren.
De tijd dringt. Het woord is aan ons; de daad is
aan ons!
MAUS.
Het is jammer dat door het over
grote aanbod van copy en de veel
te dunne en te schaars verschij
nende TONGTONG vaak de
continuïteit in ons blad verloren
gaat. Deze foto is ons nagezonden
als illustratie bij het verhaal van
V.M. over Stille Kracht rondom
het „beeld van de koe" in 's Lands
Plantentuin, welke koe vroeger
..angkcr was. d.w.z. ernstige en
zelfs dodelijke ziekte bracht aan
hen. die op deze koe gingen zitten.
In een droom kreeg een dame op
dracht bij deze stenen koe een
aantal Hindoebeeldjes te brengen
als offer. Dit werd gedaan en de
zwarte macht" van de stenen
koe verdween. There are more
things in heaven and on earth,
HoratioAi, Iaat ons verder niet denken aan die zalige Plantentuin rondom dit beeld. Als we
daar nog eenmaal in ons leven zouden mogen wandelen hou Napels dan maar!
