BAMBOE
JAZZ-PI ONIERS
PAWANG RIMBA
BANKINANG REÜNIE 1960
zusterlijk
HET El
Waarschijnlijk is het niet zo bekend dat de bam-
bu eens in de 50 jaar afsterft en dat dit niet alleen
geldt voor de meer verspreid staande stoelen, doch
ook voor de bambu-bossen.
De bambu bloeit nl. maar eens in de 50 jaar, en
na de vruchtzetting sterft het geheel af.
Duizenden en duizenden ratten komen dan op de
ze vruchten af, zelfs van heel ver. Is echter deze
voedsel voorrraad uitgeput, dan werpen zij zich
op de aanplantingen der bevolking, en niets is
dan voor deze dieren veilig.
Ook van andere planten is een dergelijke cyclus-
bloei bekend, ook al duurt zo'n cyclus hier korter,
bijv. de bubukan, heeft er een van ca 7 jaren.
Het afsterven van de bambü in zijn geheel heeft
dit nadeel, dat waar op de vruchten de ratten af
komen, in de regel dan niet veel meer overblijft
om de nakomelingenschap te vormen.
In een deel van Chili heeft men ook van derge
lijke zeer uitgebreide bambu-bossen waarin men
het vee loslaat. Dit voedt zich dan met de blaren
(en ziet er dan ook weinig florisant uit), maar
zodra deze bossen afsterven, leiden zij dusdanig
gebrek dat ook zeer veel van het vee dood gaat.
In Assam was de laatste bloei in 1910-1911, en de
Op ons artikel over Charlie Overbeek Bloem (Tong
Tong van 15 april 1960) hebben wij vele reacties
ontvangen. Eén ervan is van Charlie zelf. Het is
niet de bedoeling en trouwens ook ondoenlijk om
in „Music Makes Me" alle musici de revue te
laten passeren. Wij moeten met enkele grepen vol
staan. Het is daarom met veel genoegen dat wij
hieronder een gedeelte van Charlie's brief laten
volgen. Want in zijn strekking is het een erkenning
van en een sportief saluut aan alle baanbrekers van
de jazz in Indië!
Ik zou n.l. willen zeggen dat mijn muzikale
successen ongetwijfeld mede te danken zijn geweest
aan de grote Indische jazz-pionierse die toen ik nog
in korte broek rondliep, reeds de jazz-muziek be
oefenden en daarmede grote bekendheid verwier
ven Ik noem o.m. Ir. Bertie van der Sprong
(de toenmalige „King of Jazz", in zijn vrije tijd
leraar aan de K.W.S. te Batavia), Ir. A. van Söh-
sten banjovirtuoos„Boentje" v. d. Wal (schuif
trompet), „Pappie" Beer (banjo), Jacques Volkert
(piano), de gebroeders Karsseboom, Siirie (sax).
Jan de Vries (sax), Sersansie (xylophone), Chris
Monteiro (sax), Eddie de Viso (trompet), Bertsch
(sax), Aroef, een „westerse" Atjeher (drums), Vic
iSiegers (sax en klarinet), de gebroeders Bruyn van
Rozenburg (sax en viool) en later ook Otto Mac
kenzie (de Indische Eddie Lang, guitaar, piano en
Lezers van „Tong-Tong" die dergelijke din
gen op het gebied van de flora hebben mee
gemaakt, wordt verzocht hierover aan de
redactie te schrijven. Zo weet men bijv. nog
niet zo veel af van de verspreiding van
zaden door olifantenen toch moet onze
dikhuid daarin een zeer belangrijke rol spelen.
REDACTIE.
voorlaatste in 1860-1862, beide perioden werden
gevolgd door hongersnood, omdat de ratten uitein
delijk alle rijst opaten. Nu is ca 18 maanden ge
leden opnieuw de bambu in bloei gekomen en
heeft de vruchtzetting plaats gehad, met als gevolg
weer een invasie van het rattenleger, met alweer
als gevolg daarvan hongersnood bij de bevolking,
omdat de hele rijstoogst van 1959 door hen werd
vernield.
De autoriteiten hadden geen geloof gehecht aan de
waarschuwingen der bevolking, zodat geen afdoen
de maatregelen waren genomen om dit gevaar te
voorkomen, o.a. door het ter beschikking stellen
van grote hoeveelheden rattengif.
als het moest ieder ander instrument dat hem in de
handen werd geduwd). Naar hun muzikale presta
ties heb ik als kleine jongen altijd met grote be
wondering geluisterd en wat was ik trots als zij mij
uitnodigden een stukje met hen mee te spelen!
Laat ons toch vooral niet vergeten dat het deze
pioniers allen amateurs zijn geweest die de
jazzmuziek in het voormalige Ned. Indië hebben
geïntroduceerd! De eerste Bataviase jazz-bands als
„The Original Jazz Band", The Blue and White
Band" en „The Swimmingbath Orchestra" (die de
zondag-matinees in het zwembad Tjikini verzorgde
en uit de kern waarvan de latere „Silver Kings
werden geformeerd) waren voor hun tijd grandioos
en genoten dan ook een zeer grote populariteit.
Mocht ik namen vergeten hebben, dan vergeve men
mij dit.
Eén nog niet genoemde jazz-grootheid wil ik hier
zeker nog vermelden, n.l. mijn latere rivaal Harry
Braun, leider-klarinettist van de alom bekende
Brown's Sugar Babies". Ook deze heeft een be
langrijke bijdrage geleverd in het populair maken
van de jazz-muziek.
Ook Oost-Java kende klinkende namen: Joop
Knies, Hertel, Dick Abel (nu bij Radio Singapore),
Bodmer en anderen. Met Joop Knies, een eminente
pianist, heb ik nog vele jazz-concerten georgani
seerd ten bate van liefdadige doeleinden
CHARLIE OVERBEEK BLOEM
Donderdag 21 april hebben de vrouwen uit kamp
Bankinang in Scheveningen hun tweede réunie ge
houden. Organisatrices waren weer de dames
Schaap en Ensink en wij mogen hun hiervoor wel
erg dankbaar zijn, want het deed ons echt goed om
mekaar weer terug te zien.
Bankinang was weer eens bij mekaar hoor en het
was een gekwetter en gekakel dat horen en zien je
verging.
We begonnen met koffie en cake in het Kurhaus
en tegen een uur of één werden we bijeengedreven
in hotel Splendid, waar we een goddelijke nassi
ramestafel naar binnen werkten. Veel kampge
noten hebben mekaar weer gevonden, nieuwtjes en
foto's werden uitgewisseld.
Deze keer wemelde het ook van „kampkinderen",
die nu al hele jongedames zijn geworden. Eén van
de „kinderen" vertelde ons dat ze nu zelf al vijf
anaks bezat, waarop we mekaar aankeken en zei
den: „Ai, wat zijn wij dan eigenlijk al oud ja?"
We hebben weer heel wat herinneringen opge
haald en als je ergens een daverend gelach hoorde
opgaan, dan kon je er zeker van zijn, dat er weer
een of ander idioot voorval uit de kamptijd werd
opgehaald. En je was blij om met elkaar nog eens
terug te denken aan de jaren van „zusterlijk" ge
deelde oebies, blubberpap en „kale botten
Mevrouw Schaap en Mevrouw Ensink, namens alle
Bankinangers nogmaals hartelijk bedankt dat u
deze ontmoeting weer voor ons mogelijk heeft ge
maakt.
AVA
Jacob was een kleine, groene papegaai. Eén uit de
lange reeks van onze babbelende, soms krijsende
en vaak luidkeels lachende gevederde vrienden, die
ons erf als huisgenoten hebben bewoond. Jacob
was weinig spectaculair, een beetje shabby als je
't zo noemen wilt. En z'n repertoire was ook maar
matig. Behalve een ordinaire lachbui zo nu en
dan, sprak hij z'n naam perfect uit en, lang ge
vestigd in de buurt van de bijgebouwen imiteerde
hij gaarne het doorspoelen van de WC.
Z'n ondeugende zwarte oog een papegaai kijkt
je altijd maar met één oog aan had soms iets
verwij tends als we hem riepen. Dan kwam ie ten
slotte wel, maar met een air alsof hij ons sufferds
maar een genoegen wilde doen.
Jacob woonde in een oude kooi, met zonder deur.
Op een gedenkwaardige morgen keek hij ons, na
het „Hallo Jacob" met somber oog aan en
trippelde geïrriteerd op z'n stokje zover mogelijk
weg'- uc„
En toen zagen we, in uiterste verbazing, HET
EI.
Een mooi, rond en hagelwit ei, achteloos en on
verzorgd op de witte zandbodem van de kooil
We werden er verlegen van.
Sindsdien noemden we haar: Jacoba.
Ter illustratie van en als vervolg op het artikel van MAUS over mr, Ch. J. G. („Charley' Overbeek
Bloem hierbij nog enige foto's van hem met zijn jazz-leraar ir. B. van der Sprong in een formidabel
swingduo op 2 vleugels ter gelegenheid van de K.W.S.-eindfuif 1929 in de Dierentuin te Batavia.
Op hetzelfde feest gaf Charley nog een dermate hot nummertje tap weg, dansend op de sappige klan
ken van Mackenzie's Swimming Bath Orchestra, dat de toeschouwers de zaal bijna afbraken. Drie-,
viermaal moest worden gebisseerd voor mister O'Bloom and the misses Didy 6 Lien Boyer from the
USA in „happy feet".
Bedenk wel lezers, dat wij Bataviase jongeren toen pas 1 jaar slecht luidende talkies hadden (Globe
bioscoop, Decapark) zodat de jazz- en dansvertolking van Charley c.s. voor ons een ware openbaring
vormde. Het is weer 31 jaar geleden, maar deze echte onbezorgde fuiven staan me nog helder voor de
aecst. Dr G< A CATALANI
