BOGOR
THE BLUE DIAMONDS
MUSIC MAKES ME
Gewaardeerd door vele ouderen en het idool van tienduizenden teenagers; v.l.n.r. Riem de Wolff. Dick
Messchaert en Ruud de Wolff, tezamen: THE BLUE DIAMONDS
In hun geriefelijke huiskamer in Driebergen word ik gastvrij ontvangen door de ^eer en mevrouw
Dc Wolff. Na de begroeting komen ze binnenstappen; twee stevige vlotte knapen. Ik ken
foto's. Ja, dat zijn ze in levende lijve: The Blue Diamonds!
Dat wil zeggen het zijn Ruud en Riem de Wolff,
de „third man" Dick Messchaert is jammer genoeg
verhinderd. Deze drie Indische jongens vormen
het ensemble dat in ongelooflijk korte tijd als een
raket omhoog is geschoten in de ijle sferen van de
amusementsmuziek. Met hun zang hebben zij kans
gezien tienduizenden teenagers in dweepzieke ver
voering te brengen.
Het is een heel apart soort muziek die de teenager
aanspreekt. Het ritme is uitgesproken dynamisch;
het onderstreept en verdoezelt tegelijkertijd veel
bravour, halve zekerheden, quasi geblaseerdheid,
een beetje eenzaamheid, een tikkeltje weemoed.
Voor vele ouderen is deze muziek zonder meer
onverteerbaar. Toch zou het goed zijn als wij er
meer open voor konden staan; in sterk geconcen
treerde melodieuze vorm is het de hartekreet van
de jeugd. Een bekende uiting heet Rock and Roll.
Vloeiender, liefelijker met een sterke inslag van
„ballad" en „western", en de straffe „beat van
de Rock is de Country-stijl.
Het is de stijl die de Everley Brothers in Amerika
en elders beroemd maakte en het is dit genre dat
The Blue Diamonds in Holland aan de top bracht.
Van west naar oost en van noord tot zuid hebben
ze het land doorkruist en overal hadden zij een
denderend succes.
Ze hebben het zelf nooit kunnen dromen. Ruud en
Dick zijn achttien jaar oud, Riem is zestien. Goed
tien jaar geleden waren ze nog in Indië; de broers
in Batavia, Dick in Bandjermasin. Pas hier in Hol
land hebben zij elkaar leren kennen; ze zaten op de
zelfde school en vonden elkaar al gauw in de mu
ziek. In het begin waren het Hawaiian-liedjes; later
wierpen ze zich met veel élan op de Rock and
Roll. Tot ze op een goede dag de Everley Brothers
hoorden. Toen was de zaak bekeken; ze gingen het
zelf proberen en ziet de Country-music scheen
speciaal voor hen gemaakt te zijn! Ze werden „ont
dekt" door een buurman die hun eerste optreden
in het openbaar mogelijk maakte. Het sloeg al da
delijk in en het duurde dan ook niet lang of ze
werden in oktober van het vorige jaar benaderd
door een „scout" van de N.V. „Phonogram". Een
auditie volgde en voor de jongens het goed wisten
was de eerste plaat „Till I kissed you" al geperst.
En nu na een half jaar zijn het er al vier! Hun po
pulariteit steeg met sprongen. De fan-mail bedraagt
een honderd brieven per dag; op het ogenblik zitten
ze nog met vierduizend onbeantwoorde brieven!
In Amsterdam werd een grammofoonplatenzaak
compleet belegerd toen zij er persoonlijk waren om
handtekeningen uit te delen; ongelukken bleven niet
uit en de politie moest er aan te pas komen. Op de
AVRO-landdag, 26 mei j.l„ was men genoodzaakt
jongelui uit de nok van een grote tent te ver
wijderen omdat het gevaar voor instorten niet denk
beeldig was; The Blue Diamonds stonden name
lijk op het programma! De handtekeningen die ze
hebben moeten zetten zijn niet meer te tellen. Re
porters van allerhande tijdschriften kloppen aan
voor een interview. De stroom is niet meer te stui
ten!
Wat is het eigenlijk dat deze heel gewone Indische
jongelui in zo'n verbijsterend snel tempo in de pu
bliciteit heeft geplaatst? Het is moeilijk te zeggen.
Zij kunnen geen noot lezen; het guitaarspel hebben
Riem en Ruud zichzelf bijgebracht. Overigens heb
ben zij hierbij veel steun gehad van hun vader.
Deze gepensionneerd hoofdwerktuigkundige bij
de K.P.M. deed in zijn KWS-tijd dapper mee in
het schoolbandje; Bertie van der Sprong leerde hem
niet alleen wiskunde maar ook banjo en guitaar!
Dick Messchaert heeft nooit les gehad in het han
teren van de drumsticks.
Ik geloof dat wij het niet ver hoeven te zoeken.
Het is pure, aangeboren muzikaliteit die hen de
door zovelen begeerde (en meestal moeizaam ver
kregen) roem heeft gebracht. Daarom zijn ze er zelf
een beetje beduusd van; ze vinden het vanzelfspre
kend dat je juist zó zingt en speelt en niet anders.
Gelukkig blijven ze er alle drie beïnvloed door
verstandige ouders nogal nuchter onder. Ze
nemen hun studie serieus. Na de Mulo willen Ruud
en Dick reclametekenaar worden en Riem kiest
de binnenhuisarchitectuur.
Het stormachtige succes heeft ook het echtpaar De
Wolff een beetje overvallen en baart hen wel eens
zorgen. Met het stijgen van de roem komt ook de
keiharde zakelijkheid om de hoek kijken! Net zo
min als U en ik weten zij de weg langs de kronkel
paden van de big business. Denk niet dat de
jongelui nu schatrijk zijn; integendeel de gages die
ze toucheren staan in geen enkele verhouding tot
hun faam! En dan zijn er altijd lieden, die op een
zacht uitgedrukt onelegante manier grof geld
trachten te maken van het goede vertrouwen, de
bescheidenheid en argeloosheid van Indische men
sen. Voor deze praktijken bestaat één goed Hol
lands woord; nep!
En zo zijn er meer vervelende dingen, zoals het
meningsverschil tussen Warner Bros (Everley
Ik houd van deze stad.
Ze zou een vrouw kunnen zijn waar ik op aparte
wijze van zou houden.
Ze is niet mooi. Kijk maar: haar haren zijn on
gekamd, want in deze stad staan vele lelijke bomen
die er ook slordig uitzien en knoestig met harde
vruchten: kanarie. Ook heeft ze vuil haar, want de
vogels die vaak in deze bomen huizen blekoks
worden ze door de mensen genoemd werpen vuil
af, dat licht afsteekt tegen de donkere bladeren en
stammen.
Haar gelaat is onregelmatig, kantig met diepe deu
ken en groffe bulten, zoals Kedong Halang en Em-
pang en Panaragan.
In heel oude tijden moet ze eens veel verdriet heb
ben gehad, want haar tranen hebben diepe litte
kens op haar gelaat achtergelaten. Veel later heb
ben mensenhanden over deze littekens bruggen
moeten slaan: Djembatan Merah en de brug bij
Sempoer en beneden Pasar Bogor. Ook haar huid
is niet mooi. Misschien wel op het eerste gezicht.
Maar vlak onder de huid liggen grote stenen, zoals
het goed te merken is op het sportveld van Sem
poer waar het altijd nog onmogelijk voetballen is.
Toch heeft haar huid een bepaalde bekoring die
knappe mannen er toe hadden gebracht haar de
schoonste tuin van de tropen te schenken.
Aan haar neus zie je dat ze al op leeftijd is. Haar
neus: dat is het station. Ze ademt alleen anders
dan alle andere vrouwen: eerst uit, dan in. Dat
komt omdat haar longen zoveel frisser zijn. Als ze
uitademt 's ochtends gaan vele Bogorianen
met de eerste trein naar Djakarta om s avonds
moe met de laatste trein weer terug te komen.
Dan ademt ze in.
Alleen haar hals is mooi: lang en recht als Pa-
baton met een grote witte sierspeld aan het einde.
Ook haar karakter is goed, want er gaan veel
meer goede mensen dood dan slechte, omdat er van
de eerste ook veel meer zijn. Tegenover enkele ru
ziemakers staan vele eenvoudige, eerlijke en harte
lijke mensen bij wie het heerlijk toeven is. Misschien
is haar karakter wat gesloten, want vele doorgaan
de reizigers ontgaat haar persoon.
Als de regen haar schoon gewassen heeft, is ze
van de meest opwindende schoonheid. Ik vermoed
dat er ook een afspraak tussen haar en de regen
bestaat: ze ontmoeten elkaar heel vaak.
Ik heb echter nooit in haar ogen kunnen kijken. Die
zijn altijd gesloten en toegedekt met lange roerloze
wimpers. Ik heb haar nooit willen storen: ze is mij
zo lief genoeg. Op enige afstand boven haar staat
haar waker: de Salak. De vier knokkels van de
vuist kan je altijd zien. Een vuist die het vuur en de
lava zal gebruiken als het om De Vrouwe zal gaan.
En daarom blijf ik ook nu nog aan haar denken.
Aan haar: de stad die Bogor heet.
AMI EMANUEL
Brothers) en Phonogram over een van de laatste
opnamen. Concurrentie-nijd?
De jongens zelf hebben er overigens geen last van.
En lang niet alle teenagers zijn op hun hand, een
flink aantal prefereert de Everleys. Zij beschuldi
gen The Blue Diamonds van plagiaat en gebrek aan
originaliteit. Ik denk dat ze de plank misslaan; ik
ben er zeker van dat Riem, Ruud en Dick het ver
wijt overtuigend zullen weerleggen!
Hoe het zij, al die kleine onaangenaamheden zijn
de keerzijde van een fantastische populariteit. Want
die is er toch maar en die groeit, en groeit, en
groeit! Ach, waarom zouden wij er zoveel over
praten; muziek is er nog altijd om beluisterd te
worden. Overtuigt U zelf! Wat zegt U? Hebt U ze
nog nooit gezien of gehoord? Dan moet U betoel-
betoel naar de Haagse Dierentuin. Zondagmiddag 3
juli a.s. treden zij daar op. En geeft Uw oren en
ogen de kostmaar houdt U vast, want de ova
ties zullen de zaal doen daveren!
MAUS
