Prima recept
HAINAN
_J
ZIJN ER
OOK FOTO'S VAN U BIJ??
10 JAAR
REGIMENT
VAN HEUTSZ
TJ ALIE
Recruut
1 2
De landstormsoldaat Br. in het burgerleven een
zeer lui Mr. in de Rechten verloochende ook in
de militaire dienst zijn aard niet. Hij stond voort
durend op het ziekenrapport en zag daar kans
iedere keer van de dokters-djawa, die bij gebrek
aan een Officier van Gezondheid als zodanig dienst
moesten doen, l.b.d. (lichte binnendienst) los te
krijgen; met het gevolg dat hij de hele dag in de
tangsi zowat niets deed, maar 's avonds prins
heerlijk als de anderen tot elf uur naar moeder de
vrouw ging. De kapitein, die regelmatig het zie-
kenboekje controleerde, ontging dit natuurlijk niet.
Dus op een voor Br. kwade dag kreeg de sergt. ma
joor order Br. op het rapport te doen verschijnen.
Kapitein: „Zeg, Br. ik heb gezien dat je zeer dik
wijls op het ziekenrapport bent. Zonder nu direct
ziek te zijn, schijn je toch een zwakke gezondheid
te hebben.''
Br. die geen flauw vermoeden had waar de kapi
tein heen ging en als jurist dacht, dat hem toch
niet kon gebeuren, zeer gretig; „Ja, Kapitein, dat
is zo!"
Kapitein: „Zo, zo, ja je wist dat misschien niet,
maar de compagniescommandant is de vader van
de compagnie. De sergeant-majoor moet de moe
der zijn, maar daar is deze te jong voor, dus moet
De drukst bezochte stand op de Pasar Malam was
wel die van Mevrouw Hillerström.
Onz,e lezers, die de Pasar Malam niet hebben kun
nen bezoeken willen we het volgende onder de
aandacht brengen want het zou toch kunnen zijn.
dat U dierbare foto's of albums in de kamptijd
bent kwijtgeraakt?
Mevrouw Hillerström heeft n.l. duizenden foto's
verzameld, die in de kampen en in lege huizen wa
ren achtergelaten en sinds het eind van de oorlog
is ze nog steeds op zoek naar de eigenaressen resp.
eigenaars hiervan. Ze doet dit geheel belangeloos,
wat hier wel even naar voren gebracht mag wor
den, want wie zou het merken als alles vernietigd
zou worden?
Als LI denkt, dat van U misschien nog albums of
foto's bij kunnen zijn, belt U dan even op of
schrijf een briefje (postzegel voor antwoord in
sluiten).
Niemand is blijder dan Mevrouw Hillerström, als
er weer foto's aan de oorspronkelijke bezitter kun
nen worden teruggegeven.
Adres; Mevrouw M. J. Hillerström,
Lübeckstraat 103,
Den Haag, tel. 070-39,88.62.
ik dat ook wel zijn. In die kwaliteit moet ik zorg
vuldig over jullie waken, vooral ook over je ge
zondheid. Ik bepaal daarom dat je 's avonds op
de gewone tijden na afloop van de dienst naar
de kotta kunt gaan, maar je moet bepaald veel
vroeger naar bed met het oog op je zwakke ge
zondheid. En aangezien in de tropen transpireren
een zeer goed middel is tegen diverse kwaaltjes,
moet je om negen uur precies in bed liggen onder
twee dekens. Van de fourier krijg je zo dadelijk
een extra deken. Fourier, schrijf op! De sergeant
van de week en de wachtcommandant controleren
regelmatig en dikwijls dat je je aan deze order
houdt. En wees zo verstandig deze order zorgvuldig
uit te voeren. Overtreding voert tot onoverzienbare
gevolgen!"
Br's gezicht werd wit en tweemaal zo lang; die
van de sergt. majoor en de fourier liepen hoog
rood aan.
Het medisch advies van de compiescommandant
ging als een lopend vuurtje door de kotta Kediri.
Br. durfde zich de eerste dagen nergens te ver
tonen en hij is nimmer meer op het ziekenrapport
geweest.
C. G.
sc
Na de Japanse inval werden in en buiten Ned.
Indië vele krijgsgevangenkampen ingericht, waar
van die in Birma wel de beruchtste zijn geweest.
Minder bekend is dat er ook een kamp op het
eiland Hainan in de Golf van Tonkin is ge
weest, dat onderdak verschafte aan 500 P.O.W.-
ers: 263 Australiërs en 237 Nederlanders, die van
Ambon daarheen waren getransporteerd.
Eerst op 27 augustus 1945 kwam voor hen de be
vrijding door een groep van 9 Amerikanen, die per
parachute waren geland. Ongeveer 160 K.N.I.L.-ers
brachten er het leven af; de Aussies bleken de
beproevingen van het kampleven nog slechter te
hebben doorstaan.
Ter herdenking van deze bevrijding 15 jaar gele
den zijn er plannen opgevat om te komen tot een
reünie. Daarom wordt aan alle ex-Hainanners ver
zocht, als blijk van instemming met dit doel, zo
spoedig mogelijk een briefkaart met vermelding van
naam en adres te sturen aan:
H. G. Bergman, Haviklaan 6, Ede-,
Een anekdote over Toontje Poland
Over Toontje Poland waren in het Nieuwe (ge
vangen) Kamp in Tjilatjap enkele verhalen in
omloop. Dat kwam doordat het oude huis aan de
ingang van het kamp, waarin de Japanse wacht
zat, volgens zeggen door Toontje Poland bewoond
moet zijn geweest.
Ook toen hij reeds een hoge rang bereikt had, zag
Toontje, volgens één van die verhalen, er geen
been in, de latrines van de gewone manschappen
te bezoeken. Toen hij zich daar weer eens be
vond, werd hij sterk getroffen door de geuren, die
hem daar omwalmden en met kernachtige woorden
gaf hij uiting aan zijn ontstemming hierover.
Wat de stem uit het compartiment naast Toontje
toen zei, is moeilijk woordelijk hier weer te geven,
maar het kwam er op neer, dat van een gewoon
fuselier met een inkomen van een dubbeltje per
dag, bezwaarlijk kon worden verwacht, dat hij ter
plaatse rozenolie zou deponeren.
Op 1 juli vierde het Regiment van Heufsz zijn
tienjarig bestaan. Aan de vooravond van deze
jubileumviering op 30 juni bood het gemeentebe
stuur van Schoonhoven het regiment een officiële
ontvangst in het schilderachtige raadhuis aan, die
door tal van notabelen der stad werd bijgewoond.
Op de brug voor het stadhuis had zich het tam
boercorps van het Regiment van Heutsz opge
steld. Namens het Schoonhovens Comité van
vrienden van het Regiment van Heutsz, bood bur
gemeester Aten de regimentscommandant een pan
tervel, een bandelier en een tambour-maitre stok
aan ten behoeve van het tambourcorps.
Op de foto ziet U v.l.n.r. burgemeester J. Aten op
het moment dat hij de tambour-maitre stok over
draagt; Kolonel F. E. Chattelin en de luit.-kol.
H. C. P. Vennik, garnizoens-commandant van
Schoonhoven.
Voorts werd er een geldbedrag overhandigd dat
gestort zal worden in het fonds waaruit de kosten
van een ceremoniële tenue voor het tambourcorps
zullen worden bestreden.
Lezers, U weet toch nog het gironummerHet is
3 8 2 7 31. Iedere bijdrage is hartelijk welkom en
ook hard nodig!
Foto; Legerkoerier
Sergeant tot recruut: Wat doe je Pietersen, als je
op straat loopt en je komt een militaire begrafenis
tegen?
Recr: Nou dan ga ik gewoon in de houding staan.
Srgt: Kan je dan ook buitengewoon in de houding
staan?
Recr: Jawel Sergeant, als ik mijn soldij moet ont
vangen.
JEKA
Ik heb als badjingan van 18 jaar een taxichauffeur
gekend, die heus ook Tjalie heette. We woonden
toen in het oude Soerabaja. Ik zal zijn verhaal
proberen weer te geven zoals hij het mij vertelde.
Je moet weten, dat ik wel eens meereed als „ker-
net".
Op een zondagmorgen ontmoette ik hem en met
een kwam hij met het volgende verhaal op de
proppen.
„Wah, Tok, jammer jij ister niet mee met mij!
Je lah je rot, akoe gëgëran (herrie hebben) met
blanda linggis (engelsman). Savens om één uur ik
sta met mijn Morris bij Lagaaitee bij Toendjoengan
en toen die fen hij komt deruit en hij gaat bij mij
derin en hij sèh, „toe de harber" en ik seh „jes-
seur" en ik blaas naar Tandjong Perak. Al tot daar
bij de T.T.T. bar jang ister veel sien mélat-mélot
(sientjes overdag djoeal roedjak, 's avonds met
jurk), hij haat deruit en heef mij alleen twee dub.
Tjobak, van Toendjoengan naar Perak hij betaal
alleen twee dub. Ik seh tierlek: „Noseur, det is
koerang" en toen hij seh: „Det is de prais, ai ol-
wees pee twintig sen" en toen hij wil weh, nou,
en toen ik haat deruit en ik pak mijn slinger en ik
haat voor hem staan en ik seh;: „Wah even seur,
as joe not wil pee vijftig sen, den ai must gif joe
wan box en den wen joe ngoeling-ngoeling under
main taxi ai doont noo loh!"
En toen pas hij ngrajang in zijn zak en hij heef mij
halve pop. Tjobak die fen!"
KLEINE TOK
