OPINIES
EN
OPINIES
DRINGEND VERZOEK
3
DE „STAF"
Schrijf voortaan bij ALLE betalingen
(giro, postwissel, enz.) „Oud Abonné"
als U reeds abonné bent, en „Nieuw
Abonné" als U Uw eerste betaling
doet. Dit betekent enorme verlichting
van onze administratie. Dank U.
Aangezien Tong-Tong geen gewoon blad is, maar een heel bijzonder bindmiddel van oude sobats, menen
wij toch gehoor te moeten geven aan de vele verzoeken om de „staf" eens aan de lezers voor te stellen.
,,Ons kén ons", riietwaar
Eerste rij v.l.n.r.: Ida van Koetsveld-Schotel, redactrice, vnl. redactie-secretaresse. Veel tact, veel ver
draagzaamheid, veel geduld, veel ijver. Dan: Ellen van Dort: reportage, eindredactie. Samen met Rogier
Boon (voorgrond) verantwoordelijk voor de gedaante, waarin Tong-Tong verschijnt. Laatste keuze
copy, zorgvuldige balancering. illustratie, contacten met zetterij, clichéfabriek, drukker. Run run
run! Midden: Tjalie. Rechts: Lies van Hek en Ang(At) van Ameyden van Duym: sinds de oprichting
administratie en expeditie inschrijven en afschrijven, verhuizingen, controle abonnementen. Veel werk,
veel geduld, veel nauwgezetreid.
Achterste rij: irt het midden de heer Schotel, die onze advertentierubriek opbouwde tot een solide en res
pectabele ..backbone" van ons blad. Links en rechts van hem de heren Hazewinkel (redactie en archief)
en Aarts administratie en boekhouding), die met dat typische gevoel voor orde en discipline, alle ex-
KNIL-officieren eigen, zorgen voor betrouwbare systematiek in hun werk.
Uitstekend team, uitstekend teamwork!
Ik maak U er op attent, dat er in Nederland een
schrijnende woningnood heerst. U schijnt dat niet
te beseffen.
U wilt de producten van ontucht van blanken met
zwarte keukenmeiden (m.a.w. de half-bloeden) die
geen enkel recht hebben op een woning naar het
reeds overbevolkte Nederland halen, terwijl aan de
andere karit mensen met regeringssubsidie worden
aangeraden om te emigreren omdat met wat goed
geluk een overdekte varkensstal als woning te
bemachtigen.
Gelukkig is Minister Beerman zo verstandig om
rekening te houden met de belangen van het Ned.
Volk.
Deze z.g. spijtoptanten horen hier niet en als ze
geholpen moeten worden, dan moeten ze naar Nw.
Guinea. Daar horen ze thuis. Als U doorgaat met
deze mensen naar het overbevolkte Nederland te
willen halen, loopt U vandaag of morgen kans, dat
al Uw ruiten in diggelen worden gegooid door
woedende woningzoekenden.
V.
(Origineel in ons bezit)
Het is per sé niet de bedoeling met het publiceren
van deze brief onnodige wrevel op te wekken. Noch
geloven wij dat de mening in deze brief maatge
vend geacht mag worden voor de mening van het
Nederlandse volk of zelfs maar van een groot deel
ervan.
Aangezien zulke brieven echter symptomatisch
zijn (bovenstaande brief ontving NASSI, maar
ook wij ontvangen periodiek brieven van gelijke
strekking), is het nodig te wijzen op de oorzaak
van zulke foutieve en gevaarlijke meningen.
De oorzaak: de nog steeds onvoldoende voorlich
ting van het Nederlandse volk door de Pers en ook
de onwil om het te doen. Dezer dagen kregen wij
een scriptie onder ogen van een dame over de
„Eurasian Repatriants in Holland". Ook deze
studie, verschenen in het R.E.M.P.-Bulletin (Re
search Group for European Migration Problems),
dat dus een voorlichtende rol speelt bij de studie
van migratie-mogelijkheden (ook voor de Indo),
beoordeelt de repatriantengroep in overgrote mate
naar de van het CCKP verkregen gegevens. E i
wederom valt hier voor de insider op dat het het
oordeel over de „Kleine Boeng" is, dat maar als
maatstaf geldt voor de hele groep.
Telkens weer wordt dus of door onwetendheid c
door onwil een zeer belangrijk deel van de repa
triantengroep over het hoofd gezien: de zelf
standigen, de beter gestudeerden en beter gesitueer
den. De mensen, die door bijzondere verdien-
gemakkelijk zelf een plaats veroveren in deze (en
elke andere) maatschappij. Over het hoofd wor
den gezien de tienduizenden totok-repatrianten, die
tenslotte een ruimere wereldblik meebrachten uit
de oost, en met hun grote tropenervaring en aparte
gaven van bijzonder nut kunnen zijn.
Nee, men kiest maar steeds weer met zorg de
„kassian-exemplaren" uit om er larmoyant (en
onwaarover te schrijven en daarmee is dan de
hele groep van V3 miljoen repatrianten bekeken.
Nederland doet zichzelf en het emigratieprobleem
daarmee veel schade. Zo n paar ruiten, dat is zo
erg nog niet.
Wat ons verbaast en verontrust is:
1. De koppige continue weigering om publiciteit
te geven over de „betere repatriant",
2. De koppige en continue onwil van deze „betere
repatriant" om in het geweer te komen tegen
deze gevaarlijke misleidende voorlichting.
Onlangs spraken wij een reporter. In het gesprek
merkte hij opeens op: „Ja, maar wij zijn toch ook
in Budel geweest en hebben aandacht gewijd aan
deze repatrianten.
Antwoord: „Ja ja, dat weten we! Maar waarom
heeft U nooit ook eens aandacht gewijd aan een
prof. Lemaire, een Ir. den Hollander, een generaal
Christan, één van de tientallen doktoren, de hon
derden leraren en onderwijzers? Waarom hebt u
in Budel de beklagenswaardigste typen gekozen, in
sarong en kebaja? En daardoor willens en wetens
meegewerkt aan het vormen van een foutieve
opinie?" „Maar Budel was actueel.
Zolang er repatrianten in Nederland zijn, blijft het
assimilatieprobleem actueel en blijft de leugen ge
vaarlijk.
Waarom is het wél logisch dat huisvesting wordt
verleend aan 20.000 Italianen en dat daar wél mil
joenen voor beschikbaar zijn? Waarom is het be
steden van miljoenen aan buitenlanders om een
scheve toestand in het arbeidsproces recht te
trekken wél verantwoord en is niet al lang ernstig
gestreefd naar de inpassing van alle repatrianten
in het arbeidsproces, i.p.v. deze Nederlanders nu
te beschouwen als hatelijke werklozen of indrin
gers in Nederlandse baantjes en Nederlandse wo
ningen?
Dat arme vrouwtje in Budel mag niet met een
kassian-systeem binnengehaald worden. Want zij
is het slachtoffer van ernstige verzaking van re-
geringsplicht. Als tijdig de Indischman was inge
past in het Nederlandse arbeidsproces, dan was nu
geen spijtoptanten-leugenarij nodig en hoefden niet
zoveel miljoenen besteed te worden aan Italiaanse
arbeiders. De som van weggeworpen Nederlanders
in Indonesië en welkome Italiaanse arbeiders hier
is één groteske demonstratie van regeringsdomheid,
waar de domheid van bovenstaande briefschrijver
maar kinderspel bij vergeleken is.
Ergens in bovengenoemde scriptie (in het R.E.M.P.
bulletin) sprak de schrijfster een waar woord:
„Verder bestaat (in Nederland Red.) de alge
mene gedachte dat de Nederlandse wijze van leven
heel goed is, ja, de beste wijze van leven. Als ge
volg daarvan staat anders zijn" heel erg dicht bij
„minder goed zijn". En tenslotte is daar het gebrek
aan verdraagzaamheid, veroorzaakt door de cal
vinistische filosofie. Alleen als de persoon „die
anders is", sterk is, economisch onafhankelijk, zeer
geleerd of artistiek begaafd, is hij op een bepaalde
wijze gerespecteerd (of wordt althans met rust
gelaten). Als echter de persoon „die anders is"
zwak is en niet in staat zichzelf te beschermen, zat
de Nederlandse gemeenschap hem niet toestaan
anders te zijn en verwacht volledige onderwerping
aan de Nederlandse code."
Ah, welkom onafhankelijken in Wassenaar, Bloe-
mendaal en Hilversum! Ah, welkom hoogleraren
in Leiden en Delft! Ah, welkom Maria Dermoüt,
Breton de Nijs en Tjalie Robinson! De rest - get
out quick! Al wordt dit natuurlijk nergens gezegd
(hoe vals van Tjalie om dat te denken!) de realiteit
lijkt er toch bar veel op. Wat tenslotte de zwakken
betreft (lees:spijtoptanten!), als de regering ze niet
helpt, en wij steken ook geen hand uit, alleen God
kan ze nog helpen.
