ECONOMISCH
GEZIEN
töHff fuiïïf
DE SPIJTOPTANTEN
Gastvrijheid overal
OP NAAR DE
10.000
5e JAARGANG, No. 5
15 SEPTEMBER 1960
HET ENIGE INDISCHE BLAD IN NEDERLAND - TROUW - BRANIE - ONDERNEMEND
KANNIETBETALEN
BEN IK
MIJN BROEDERS HOEDER?
Onafhankelijk Indisch Tijdschrift
Prins Mauritslaan 36 Den Haag
Tel. 542.542 Giro 6685
In de „Twentsche Courant" troffen wij een redac
tionele mening aan, die (zoals wij gemerkt hebben)
door de meerderheid van het Nederlandse volk en
het Kabinet gedeeld wordt,
In een zeer uitvoerig artikel van twee kolommen
over Nederlanders gaan Italianen komen",
waarbij emigratie van Nederlanders en import van
Italiaanse arbeiders heel vernuftig tegen elkaar
worden weggepraat, is aan het slot nog een acht
ste kolommetje over voor de spijtoptanten:
Een opmerking over deze ingewikkelde materie
betreft de z.g. spijtoptanten. Waarom geen
spijtoptanten in grotere getale toegelaten dan
vreemden uit het zuiden, het hemd is immers
nader dan de rok? Afgezien van vele andere
redenen, waarom de regering haar houding
dienaangaande niet wijzigt, dient men te be
denken, dat plaatsing van 2000 spijtoptanten
in het produktieproces de toelating van min
stens 12.000 spijtoptanten vergt. Zij hebben
immers allen hun gezinnen en die moeten ge
huisvest worden, gevoed en gekleed. Econo
misch gezien is dus de werving van vreemden
te verkiezen boven de toelating van hen, die
aanvankelijk meenden hun positie in het on
vriendelijke Indonesië te kunnen handhaven.
We zijn wel Christenen en beschaafde Europeanen,
die vrijheid, gelijkheid en broederschap voor het
hele mensdom prediken, maar ja, je bent after all
ook in hart en nieren kruidenier, en dus moet je
op z'n tijd de zaken ook „economisch bekijken":
een paar centen van de krenten af, een paar cen
ten bovenop de veterdrop en ping-ping! zegt de
kassa. Van de zomer gaan we weer es lekker naar
Tirol!
De moeilijkste meneer om over te halen abonnee
van Tong-Tong te worden is meneer Kannietbeta-
len. We bedoelen niet de man, die het wérkelijk niet
betalen kan. Maar alleen de meneren, die het
niet willen omdat ze de wérkelijke waarde van het
blad (nog) niet inzien. In de loop der jaren zijn
veel van deze mensen „bekeerd". Schreven zich
b.v. direct voor een heel jaar in omdat spijtop
tanten gesteund moesten worden. Of omdat contac
ten gezocht werden voor emigratie. Ah juist!
Vroeger of later komt ook voor U het moment
om geholpen te worden. Maak NU Uw kans om
later efficiënter gesteund te worden groter door
NU abonnee te worden!
Ook al wil ik het niet zijn, ééns kan er een tijd
komen dat ik dankbaar ben dat een ander het
voor mij heeft willen zijn. Daarom maken wij
Tong-Tong: een broederschap tot over verre gren
zen heen voor de moeilijke jaren die komen zullen.
Voor veertig cent per nummer, zeven gulden
in een jaar, het is de beste investering die wij ons
wensen kunnen! Tawar niet. Niet op hoederschap
in elk geval!
Wat in dit stukje staat, is zó absurd harteloos en
wreed, niet alleen voor de spijtoptanten, maar ook
voor de Italianen (niks te maken met jullie trouw
plannen, met jullie gezin, hup! de kolenmijnen maar
in), dat we met ons eigen „vrij behoorlijk be
staan" ons de ogen uit het hoofd schamen. Is deze
welstand niet afschuwelijk duur betaald?
Zeven eeuwen geleden was er nog een Nederlander,
die vertwijfeld uit kon roepen:
„Wapene Martijn! Hoe salt gaen!
Can de waerelt iet lange staen
In dus crancken love?!"
Maar Jacob van Maerlant is nu nog maar een
schim in letterkundige bloemlezingen van HBS-en,
waar meer en meer de Boekhouding het belang
rijkste en schoonste vak van alle vakken gaat
worden.
We horen in de laatste tijd nogal eens de
klacht, dat Tong-Tong „zwaar op de hand"
wordt. Zo met vrolijke herinneringen alleen
is het blad veel leuker! Men bedenke dat
Tong-Tong altijd reageert op inzendingen
van lezers. Als er dus veel lezers zijn die zich
de goeie ouwe tijd graag herinneren, maar
daarnaast bliksems goed weten dat we van
daag de dag de handen uit de mouwen moe
ten steken, dan gehoorzaamt Tong-Tong. Zo
héét het blad en zo IS het blad.
Tenslotte: „Wie zijn recht eist, doet zijn
plicht", zei Potgieter al. Wij doen in Tong-
Tong onze plicht als Indischman en als Ne
derlander. Ons devies nooit vergeten:
TROUW, BRANIE, ONDERNEMEND
Verschijnt de 15de en 30ste van elke maand
Prijs per nummer 0.40. Kwartaal f 2,25
Halfjaar f 4,Per jaar 7
Betaling geschiedt altijd VOORUIT
Voor
BUITENLANDSE ABONNEMENTEN
zie pag. 4
Uitgave GAMBIR
Uitgeverij voor Oost en West
Onder redactie van TjALIE ROBINSON
Met de volle inzet van ALLE NEDER
LANDERS UIT IN DIE. die het Ned. volk
vertellen willen hoe wij WERKELIJK
leefden en die overtuigd zijn van de nood
zaak om met veel van onze waarden het
leven hier te verrijken.
Ja, nu is het zover: de diplomatieke banden met
Indonesië verbroken. De spijtoptanten overgehe
veld naar een sub-kantoortje van de Britse ambas
sade. En het treiterig gezeur en getrek gaat nóg
langzamer verder. Tot straks de Britten worden
uitgezet en het kantoortje maar bij de Zweden
wordt ondergebracht of zo. En maar schelden op
de Indonesiërs en zo.
Waarom is niet eerder kleur bekend en brutaler
een standpunt ingenomen, al is het nóg zo hard?
Als al deze spijtoptanten tien jaar geleden te horen
hadden gekregen: „nu niet en nooit niet!" dan
hadden ze zich tenminste niet met ijdele hoop
hoeven te vleien. Christelijkheid bij kleine por-
tietjes.drommels goed wetend dat het spaak
loopt. Heel langzaam en heel menslievend slach
ten - want daar draait het op uit!
Dit is nérgens goed te praten.
Uit alle streken in de V.S. komen nu de invitaties
voor Tjalie binnen om tijdens het bezoek aan de
V.S. ook even hier en daar te mampirren. Dank
voor deze oud-Indische gastvrijheid, sobatbesars
aan de overkant! Ik zal mijn best doen een zo
breed mogelijk reisplan uit te stippelen. Want
er is veel te doen!
Maar nu U, lezers in Holland. Denk niet dat de
ze invitaties aan Tjalie sendiri zijn gericht. Daar
achter heb ik in talloze brieven een algemeen
welkom gevonden aan ons allemaal hier als we de
grote stap zouden doen. Men wil graag helpen!
Een dame in San Francisco schreef hoe ze re
gelmatig bezig is te zoeken naar een mogelijkheid
om ook de oudjes daar onder te brengen, die hun
laatste levensdagen in een tropisch klimaat wil
len doorbrengen. Ze is er zelfs voor naar Mexico
gereisd!
Kijk, dat is nou de oude Indische gastvrijheid en
hulpvaardigheid, onze excellente clan-geest, op
zijn best. Als dit in onderlinge samenwerking maar
goed kan worden georganiseerd, vrees niet, Kinde
ren van de Zon, er kan overal ter wereld iets
groots verricht worden!
Nadat sloom maar solide het aantal van 9000
abonnees werd bereikt, gaat onze kartotheek even
sabar, maar ook even branie op de 10.000 af. Zou
den wij dat getal dit jaar nog bereiken, lezers?
Poekoel reroes! Poekoel teroes! Want mét het aan
tal lezers stijgt ook het aanzien van Tong-Tong.
En dus de macht om voor U nuttig werk te doen
in heden en toekomst!
