MOE GRAAFSTAL RADIO BOLLAND HUILEBALKEN EN BEDELAARS Roddel en Laster IN GEDACHTENIS r. r. 1 Oktober viert Moe Oraafstal haar 92ste ver jaardag. Onlangs, bij de Vara-televisie-uitzending van Tjalie Robinson, heeft Bert Garthof haar met fijne tact en diep inzicht in de Indische maat schappij óók voor de camera gehaald. Waar sprak Moe Graafstal over? Niet over Tjalie, maar over de spijtoptanten. Voor hen had ze zich de moeite getroost om 91 jaar oud en in die dagen ziek en vermoeid in kou en ontij s nachts helemaal van Haarlem naar Laren te komen. Moe Graaf stal denkt alle dagen aan de spijtoptanten en roept God's hulp voor hen in bij elk gebed, elke dag. Als ze nog jong geweest was, zoals ruim zeventig jaar geleden, ze zou wéér, net als toen, toen haar broer Johan van der Steur haar riep, direct naar Indië gekomen zijn. Een eigen veilig en knus be staan direct opgevend om in ellendige, moeilijke en geminachte omstandigheden een liefdewerk op zich te nemen voor de uitgestotenen en verworpe nen: de Indische paria's. Ai ziet, wat Pa en zij bereikt hebben: niet alleen de redding uit ondergang en dood van duizenden verworpelingen, maar een omschakeling van het geweten der Indische maatschappij. Zij zijn de voorboden geweest van het IEV! Het is eigenlijk heel erg te weten dat wat we nu gaan zeggen, in vele oren klinkt als gefemel, maar het was het en het is het: hun werk was werk in Christus naam. En een eervolle inlossing aan Nederland's faam van rechtvaardigheid en mensen liefde. Haast zouden we bittere woorden neerschrijven nu, als we denken aan de onwil hardheid en onver schilligheid nu, van de hoogsten in de Staat af tot de laagste burgers nu, aan het ontbreken van moe dige Hollanders en Indo's nu. Terwij we verwaten blijven kraaien over onze Christelijke rechtsstaat Maar we kunnen het niet als we aan Moe Graaf stal denken, die koppig blijft geloven aan de goed heid van de mensen. En er koppig op blijft ver trouwen dat gauw een ommezwaai komt in het re geringsbeleid ten opzichte van de spijtoptanten. Moe, Tong-Tong hoopt dat je honderd jaar oud mag worden en beleven mag dat alle spijtoptan ten inderdaad hier komen. Dat inderdaad door een wakker worden van de Indische groep en het Nederlandse volk dat mogelijk zal zijn. En, lezers, weet li wie blijven zal in Indonesië? Moe's zoon Willem, die warga negara geworden is om zijn werk van Christelijke hulpvaardigheid te kunnen blijven voortzetten. Een heel klein eilandje Decima in een Pacific van gevaren en bezwaren. Moe, ook gefeliciteerd met zó'n zoon! De Olympische Spelen hebben samen nog een an der wereldrecord opgebracht: een wereldrecord aan huilbuien. En Nederland heeft daarin een be langrijk aandeel gehad. Af en toe was het och tendblad gewoonweg niet te harden: „uitbarsten in huilbuien", „tranen met tuiten", „snikkend weg geleid". Wat een droef verschil met de dagen van Thomée en Tjoh Davies! Laten we vooral niet discussieëren over wat „begrijpelijk" is en wat „tragisch" is, het betekent allemaal maar één ding: de sportiviteit is schandelijk gedevalueerd! Ja, en dan dat bedelen. Dat netjes „liften" heet en gebeurt door nette althans net geiuede mensen. Op sommige dagen staat het aan de wegen die grote steden uit leiden gewoonweg stamp vol. Doet ons aan de wegen naar heilige graven denken in Indonesië: „Ja-illah Toean! Kas sian toean! Minta sa-sèn toean!" Destijds was het een eer en een dure plicht om je zóveel te ontzeggen dat je je eigen reis betalen kon. En dat je bij aankomst ook nog „oleh-oleh" meebracht voor mevrouw of de kinderen. Voorbij, voorbij. Ach ja, ook hier is veel voor te zeggen. We maken geen ruzie. Maar meer en meer sijpelt door onze geesteshouding een bereidheid om te jammeren, te bedelen, afhankelijk te zijn van anderen! En als het nog broodnodig was, letterlijk broodnodig. Als het was om je bestaan te redden! We hebben het in vergelijking met miljoenen andere mensen in de wereld gewoonweg schandalig goed. En toch maar janken en bedelen No good. No good! De brede vleugels der dood. Over mijri eenzaam leven. De eeuwige hand klopt vol van stil geluid. Komt Gods jagende adem zal mij uit benauwenis en pijn verlossen. Ik zie 'n klein huis, blauw en rood, in 'n schuilhoek, om 't even, rondom 'n bloemenrand, vol van vogelgefluit. Komt O star heimwee, ver land, voorbij goud-geel padiveld en kille bossen. Zeker, ik maak verwoed je graf neven 'n Kambodja, Dick. Je namen straks zullen daar staan. Hoe pijnlijk vaak, hoe goed, was ons leven. Met jou zal ik, wij-samen, nu ter ruste gaan. ANNE WEST RA Dit gedicht kregen we via Wereldomroep toege stuurd. Het spreekt voor zichzelf. Redactie Dezer dagen merkte één onzer trouwste mede werksters opeens op: „Tjalie, wat doe je toch tegen roddel?" „Hoezo?" vroeg ik, ietwat verstrooid. „Nou ja, je hoort toch telkens weer dat er men sen zijn, die vervelende praatjes vertellen over jou of over ons of over Tong-Tong en zo. Vooral waar ik pertinent weet dat ze niet waar zijn, wind ik me er telkens over op Nu weten we allemaal dat „wie aan de weg tim mert zo het een en ander te horen krijgt en op de een of andere manier in opspraak komt. En ook dat „het niet de slechtste vruchten zijn, waaraan de wespen knagen". Tot deze vruchten (niet de slechtste), rekenen wij onszelf tóch wel. Maar aan de weg timmerend, hebben we gemerkt dat het vaak uitstekende en zelfs de beste vruchten zijn, waar wespen een grote voorkeur voor hebben. Vier categorieën komen het meest voor: die NSB- er zijn geweest (of sympathieën ervoor hebben gehad): die „geheuld hebben met de Jap", die „verraderlijk spel hebben gespeeld met Soekarno en „die zich rijk gestolen hebben". Laat ons dan over de „kleine roddel" maar zwijgen; over de vrouwenjagers en „schandaaltjes". Maar tegen wil en dank luisterend naar verhalen over onszelf en over anderen is ons langzamer hand iets héél duidelijk geworden. Er wordt zel den of nooit geroddeld over wérkelijke karak terloze profiteurs en schobbejakken. Die gaan op een verbazingwekkende manier vrijuit of men weet er op zijn minst „nog veel goeds van". De roddel is practisch altijd hardnekkig gericht tegen de mensen van wérkelijke allure, die in een breed sca la van uitnemende verdiensten, bij een grote breed heid van visie, een grote intelligentie en een ko lossale branie één fout hebben gemaakt, of zelfs in die fout nog gezocht hebben naar de nobelste achtergronden achter die „fout". Ah. met een soort sadistisch plezier werpen de roddelaars zich juist op deze mensen, vaak bijbel- zwaaiend en loftuitend over hoge moraal. Daar begint het wrede en ignobele werk van onder de gordel slaan, in de rug aanvallen, natrappen en „kicking the underdog". Op een manier die je met een wilde ruk het schaamrood naar de wan gen jaagt: „Hoe durf je van hem (haar) dat te zeggen. Hoe vervloekt schaamteloos en laag!" Ja, roddel doet pijn. Nu ik deze woorden schrijf en me onwillekeurig de namen te binnen schieten van mensen van formidabele qualiteiten, nu trillen mijnhanden van woede als ik meteen de woorden hoor: „Die vent?! Die! Maar weet je dan niet datAh, de gluiperigste en lafste moordenaars veroordelen wij tot maar drie of zes jaar, ons uit slovend om te zoeken naar „verzachtende omstan digheden" maar, onze verdienstelijke kandjeng besars lopen wij achterna tot aan het graf en zelfs daar voorbij met geselen en schorpioenen. For shame! „Ja maar Tjalie, als je hém goedpraat, dan moet je de rest óók goed praten! Waaróm in hemels naam. Heb moed, heb karakter, durf een vriend te zijn juist voor de eenzaamsten. Het zijn vaak de nuttigste mensen, die met het leven hebben dur ven experimenteren. Nochtans mag iedereen naar hartelust met roddel en laster (ook over onszelf) bij ons aankomen. We hanteren namelijk een zeef. En als u eens wist met hoeveel geluk we vaak een beetje modder heb ben weggezift om een ongedachte schat van klink klaar goud over te houden, u zou ons geluk be- grijpen. Neem uzelf maar, lezer, u koloniaal en Indone siër-uitbuiter! We hebben u gezift en we hebben Tong-Tong overgehouden: steeds meer goud. Zelfs de blindste en domste modderaar zal de schitte- rinq straks móeten zien! Advertentie Stationsweg 143 - Tel. 11.50.86 - DEN HAAG De nieuwste Cowboy-, Krontjong- en Luxemburg-Toppers Goedkope Draagbare Plck-Ups en Radio s Tevens hét adres voor RADIO en TELEVISIE

Moesson Digitaal Tijdschriftenarchief

Tong Tong | 1960 | | pagina 2