VERGEET MAAR!
DE JAPANSE FILM
DAT MIJN BRIEVENBUS
VOLSTROME!
WAAAHH!
5e JAARGANG, No. 8
31 OKTOBER 1960
Onafhankelijk Indisch Tijdschrift
Prins Mauritslaan 36 Den Haag
Tel. 542.542 Giro 6685
EEN ADIEU EN EEN
BOODSCHAP
Achteraf bleek het bericht over een kwetsende
Japanse film over de Nederlandse vrouw in krijgs
gevangenschap onjuist te zijn. We konden ons ar
tikeltje ..Boomerang" in het vorige nummer nèt
niet meer op tijd „bijwerken", maar in hoofdzaak
blijft de strekking toch gehandhaafd: in Europa
zal men zich zeer goed moeten realiseren dat de
tijden veranderd zijn en dat er in Azië en Afrika
boeken geschreven kunnen worden en films ge
maakt over Europese zeden en gewoonten, al dan
niet berustend op waarheid, die „zeer onaange
naam kunnen zijn voor het Europese prestige en
die zelfs economische en politieke lelaties in ge
vaar kunnen brengen.
Laat ons niet mopperen. De Europeaan en Ame
rikaan hebben zélf decennia lang hun uiterste best
gedaan om met een groot aantal smakeloze films
een levendige export te verzorgen van Europese
immoraliteit in Azië en Afrika. Al zou om de
wille van de „cultuur" menige „nouvelle vague
nodig zijn. het ware misschien beter deze films
te merken met „not for export
Als we overigens aan de „newsreels denken van
de Kongo, dan beseffen we (aan onze eigen ber-
siap-tijd denkend): „Er zijn nog vele andere Euro
pese „cultuurproducten die we beter binnen
eigen grenzen hadden kunnen houden. Want ook
die kunnen „boomerangen"!"
We praten zo gemakkelijk en arrogant over „uni
verseel". De praktijk leert ons dat hogere cultuur
verschijnselen niet universeel schijnen te kunnen
worden, maar helaas de lagere en laagste des te
gemakkelijker!
TR.
Bovenstaande zin was de slotzin van mijn oproep
in Tong-Tong van 15 september, waarmee alle
hobby-isten verzocht werd zich op te geven voor
de vrije tijd manifestatie in Breda van 30 juni
tot 15 augustus.
Waar blijven de aanmeldingen? 1 11 Wacht U
er niet te lang mee, want wij hebben ook onze
tijd van voorbereiding nodig.
AUes is welkom zoals foto's, schilderijen, knutsel
werk, handwerken, maar ook zanggroepjes, dans-
groepjes of amateurbandjes.
Stuurt U mij een briefkaart en vermeld hierop
welke hobby U beoefent. Laten we goed voor de
dag komen!
Nadere gegevens over transport, verzekering van
de inzending (en) enz. ontvangt U t.z.t. persoonlijk.
Ik reken op U vrije-tijd-besteders.
W. F. Wanrooy,
W. Pietersestraat 34 I,
AmsterdamW
Tel. 020—80411.
Op de Amerikaanse boekenmarkt is een nieuw
boek verschenen („The Child Buyer (De Kinder
opkoper) van John Hersey) dat in de trant van
Huxley een bittere satire geeft op het leven van
thans en de nabije toekomst. Men weet dat de
moderne wetenschap graag bijzonder intelligente
jongelui opspoort op HBS-en en Hogescholen
om ze onder speciale omstandigheden in labora
toria de kans te geven zich te ontwikkelen tot
„brain-monsters", die de knapste ontdekkingen
doen (die eventueel nuttig gebruikt kunnen worden
in oorlogen).
In dit boek voert Hersey een firma op, die kin
deren opkoopt om ze met „hersenwassingen en
speciale hersenoperaties om te bouwen tot feno-
Een aantal dringende werkzaamheden van
onvoorziene aard hebben nodig gemaakt dat
de reis van Tjalie Robinson naar de Ver.
Staten uitgesteld moet worden tot in het
eerste begin van 1961.
Het klinkt erg koud en zakelijk, maar een
langgerekt „Waaahh!" heb ik toch wel moe
ten slaken toen ik eergisteren de beslissing
nemen moest na een ernstig onderzoek van
alle omstandigheden. Maar uitstel is in dit
geval zeker geen afstel. Integendeel: het
zal mogelijk zijn door een rustiger voorbe
reiding een nuttiger reis te maken. Tegen
die tijd wordt contact opgenomen met al
len, die reeds gastvrijheid en hulp hebben
aangeboden.
Verschijnt de 15de en 30ste ran elke maand
Prijs per nummer f 0.40. Kwartaal f 2.25
Halfjaar 4,Per jaar 7,
Betaling geschiedt altijd VOORUIT
Voor
BUITENLANDSE ABuNNEMENTEN
zie pag. 4
Uitgave GAMBIR
Uitgeverij voor Oost en West
Onder redactie van TJALIE ROBINSON
Met de volle inzet van ALLE NEDER
LANDERS UIT INDIË. die het Ned. volk
vertellen willen hoe wij W E R K E L IJ K
leefden en die overtuigd zijn van de nood
zaak om met veel van onze waarden het
leven hier te verrijken.
menale denkmonsters met een Intelligentie Quo
tient van 1000 (daarom heet de firma „United
Lymphomilloid"Eén van de operaties moet mo
gelijk maken dat het kind beroofd wordt van zijn
geheugen, zodat het zijn remmingen kwijt kan ra
ken en met des te meer efficiency zich kan denken
naar de toekomst.
Het valt natuurlijk niet mee dit plan ten uitvoer
te brengen. Eerst moeten Senaatsleden worden om
gepraat en tenslotte ouders, die zo n kind moeten
afstaan. Het verhaal spint zich dan om de teen
ager Barry Rudd. Pa en Ma raken inderdaad om
gepraat, maar de laatste die dan nog weerstand
biedt drie dagen lang voordat hij capituleert
is Barry. Die zich eigenlijk al gewonnen heeft
gegeven als zijn laatste verdedigster, zijn moeder,
toegeeft.
Het boek eindigt met de pathetische overpeinzing
van de kleine Barry: „Weet je, ik pieker eigenlijk
het meest over die Vergeet Kamer. Als alle licht
beelden gedoofd worden, als ik alles dus zou ver
geten, waar gaan ze dan naar toe, die herinne
ringen? Zo maar de lucht in? De hemel in? Blij
ven ze misschien thuis om mijn bed geschaard
staan, daar waar mijn dromen zijn?"
Dezelfde harde wreedheid van de kinderopkoper
vinden wij ook terug bij de mensen, die van de
Indischgast verlangen dat hij Indië vergeet om des
te profitabeler de toekomst te kunnen genieten.
Alsmaar zeuren dat wij pathetisch terug verlangen
en zo (wat niet waar is). Ah, die toekomst, dat
weten we allemaal zo goed, die is zó heerlijk en
rijk! En ook al zou dat alles waar zijn, wij vra
gen ons af, wat moeten wij zijn zonder onze her
inneringen? Wat moeten wij nog dromen als wij
's avonds te bedde gaan? Van gemoderniseerd
Rembrandtplein? Van bewolkenkrabberd Neder
land? Van een geatomiseerd leger?
En waar zullen jullie dan blijven, herinneringen
aan Tjilintjing en Pasir Poetih, Lawang en Soeka-
boemi, koffietuin en Pasarbaroe
Een van onze oudste abonnees, mej. E. Vincent,
die boven haar abonnement nog elke maand een
extra bijdrage gaf aan „Tong-Tong is onlangs
plotseling overleden. Dezer dagen kregen wij be
richt dat zij uit haar nalatenschap een bedrag
van ƒ7,(dus van een jaarabonnement) had
afgezonderd voor ons blad. Het is inderdaad de
oude garde, die het best de zin verstaat (en in
uiterste daden omzet) van het: „Zet door! Ver
geet niet! Poekoel teroes!" Een boodschap, die
niet is mis te verstaan.
