VMéT
ZUTPHEN - GROTE INDISCHE AVOND
BAL NA TOT 3 UUR
ONZE EENZAMEN
13
DE SCHIETWEDSTRIJD
ONZE „CULTUURWAARDEN"
VOORDELIGE LICHAAMSBOUW
op zaterdag 19 november 1960 in de Buitensocieteit
De opbrengst komt geheel ten bate van het NASSI-COMITÉ
Entree f 2.25 - Aanvang 8 uur - Zaal open om 7 uur
Kaarten verkrijgbaar bij: Muziekhandel Van Haren - Turfstraat 35
Wij kregen ondervolgend schrijven en wij hopen
van harte, dat er niet vergeefs een beroep op U
wordt gedaan.
„Tevens maak ik van de gelegenheid gebruik Uw
hulp in te roepen voor het volgende:
„Er zijn onder onze repatrianten meerderen, die geen
enkel familielid noch kennis in Nederland be-
zitten. Ergo zij horen nooit van iemand iets, noch
worden zij verrast met een pakje dat wat snoep
goed of andere begeerde artikelen bevat.
Bovendien zijn er onder hen verschillende die ze
ker in staat zouden zijn eens een vakantie door te
brengen in een Indisch gezin.
Denkt U dat U misschien enig begrip zoudt kun
nen vinden onder Uw lezers van „Tong Tong"?."
Wij dachten van wel en hopen dan ook op erg
veel reacties. Als U geen plaats heeft om iemand
te logeren is toch wel het minste wat gedaan kan
worden een pakje klaar te maken met wat Indische
lekkernijen of zo.
U kunt U opgeven bij de behandelend arts
Dr. Pop-Smeets,
Psychiatrische Inrichting „St. Anna".
Venray.
Het volgende heeft zich afgespeeld aan de noord
kust van Nieuw Guinea, ik meen dat het bij Sarmi
was waar onze K.P.M.er een halve dag moest blij
ven liggen. Er was niet veel te beleven en gloeiend
warm. We hingen zo'n beetje over de verschansing
heen en verveelden ons gruwelijk. Opeens kwam
een van de scheepsofficieren op het idee onder de
Papoea's een schietwedstrijd te organiseren.
De schietschijf was een pakje van Nelle's Shag-
tabak en de eerste prijs zou een groot pak zijn,
wat in die tijd naar ik meen 1,10 kostte. Toen
de Papoea's dit aan het verstand was gebracht was
de animo enorm. Ze moesten op een afstand van
ongeveer dertig meter met hun blaasroer tien pijlen
afschieten en wie de meeste treffers had was win
naar. Nu heb ik werkelijk verbaasd staan kijken
hoe goed er op die afstand met die blaaspijpen
werd geschoten. Er was één man die met alle pijlen
het pakje raakte. Toen het grote pak tabak hem
werd uitgereikt was hij zo trots als een pauw en
berook het nauwkeurig aan alle kanten. Waarom
dit werd gedaan begreep ik pas toen de derde
prijs aan de beurt was. Dit was ook een blauw
pakje tabak maar van een ander merk. De win
naar van deze prijs gaf n.l. met een teleurgesteld
gezicht dit pakje terug, nadat ook hij het aan alle
kanten beroken had. Toen we het ruilden met een
pakje van Nelle en hij er na een intensief gesnuif
van verzekerd was, dat hij deze keer niet in de
maling genomen was, trok ook deze winnaar tevre
den af.
v. K.
Wel, hier zijn ze dan die pittige Indische jongens, die in de dertiger jaren muziek en jolijt brachten,
niet alleen in Batavia, maar overal elders in Indonesië.
Herkent U ze nog: de leider, de ongekroonde Jazzkoning Harry Braun (saxophone, clarinet,accordeon)
Op de achtergrond staande van links naar rechts de rythm-sectie, bestaande uit: Tjo Tomasouw, bas:
Eddy Grashuis, piano en accordeon, crooner jochie Lapré, guitaar, Wim Roland, drum.
2e rij van links naar rechts (saxteam) Piet Bruijn van Rozenburgh (sax- en clarinet), Harry Braun en
Harry v. d. Brink (sax, clarinet, viool).
Zittende van links naar rechts (trompetsectie) Ernst v. d. Puil (Ie trompet) en Eddy Krafft (2e
trompet).
Zij behaalden in 1932 in het Roxy-theatertegenover het Decapark op een jazzconcours de le prijs.
Tjo Tomasouw stierf als een held in de Japanse tijd, hij werd onthoofd op grond van ondergrondse
acties tegen de Jap. Wim Roland is inmiddels ook plotseling overleden in 1957.
Allen, die verder op de foto staan, behalve Eddy Krafft, zijn vertrokken naar Nederland.
Middels de Tong-Tong groet Eddy zijn bandvrienden in Nederland en hy wenst hen met deze foto even
te herinneren aan de plezierige dagen van weleer.
(Van een TONG-TONG-lezer in Indonesië)
In ons volgend nummer zullen wij nader op Harry Braun terugkomen
Toen ik laatst op de markt was, zag ik op een
bord staan met grote letters
REMPIJER
Nieuwsgierig wat dit zou kunnen wezen kwam ik
dichterbij en zag een man bezig met het bakken
van lekkere rempèjèk.
Ik heb wél even gelachen, maar toch ook gekocht.
Nu nog onze bibi petjel!
IKS
Departement van Justitie te Batavia, aan de Gang
Pool, Rijswijkstraat, omstreeks 1904.
Referendaris Comptabiliteit rapporteerde de Di
recteur dat twee klerken zich niet hadden ontzien
op het Departement te vechten. De Directeur wil
de die twee kemphanen wel eens zien. Maar nauwe
lijks zag hij, dat beiden zo mager waren als een lat,
of hij zeide: „Maar meneer de Referendaris, zij zijn
ondervoed, ieder tien gulden opslag, maar en dit
tot de magere latten wee je gebeente als je weer
vecht!"
VICTOR
