Een nieuwe lente een nieuw geluid? Belastingen DRINGEND VERZOEK Hallo Bandoeng! Heeft U al zo'n TONG-TONG LEPELTJE?? 20.000 ABONNEES Schrijf voortaan bij ALLE betalingen (giro, postwissel, enz.) „Oud Abonné" als U reeds abonné bent, en „Nieuw Abonné" als U Uw eerste betaling doet. Dit betekent enorme verlichting van onze administratie. Dank U. Vul in en plak op een briefkaart of schrijf over: 3 De Indischman bedrijft in het algemeen geen poli tiek. Niet actief in ieder geval. Maar ook de Ne derlander schijnt niet erg warm te lopen voor be staande problemen of houdt er koppig verouderde ideeën op na waar niemand mee gebaat is. Geluk kig lijkt het of er mét de nieuwe lente ook een nieuw geluid te beluisteren valt. Uit het „Algemeen Handelsblad'' nemen wij uit de rubriek „HIER" het onderstaande over. In Engeland bestaat de uitdrukking „stalemate state". Met behulp daarvan beschrijven sommige ontevreden Britten een toestand van zelfingeno men tevredenheid, onverschilligheid, politiek con formisme, immobilisme, gemakzucht, luiheid, laf heid en laksheid, die zij in hun land aanwezig achten. Uit het feit dat een dergelijke uitdrukking in Engeland kon ontstaan blijkt, dat men daar niet vlug tevreden is. Want vergeleken met hun collega's in veel andere landen in het Westen zijn Engelse politici zeer bewegelijk. In hun buiten landse politiek slagen zij ondanks grote menings verschillen en een roemruchte imperialistische tra ditie erin, een groot koloniaal rijk op betrekkelijk rustige wijze te liquideren, en wel op zodanige manier dat koningin Elisabeth in India door twee miljoen mensen hartelijk kan worden toegejuicht, en ongestoord op de tijgerjacht kan gaan. In het binnenland wordt het toneel beheerst door twee grote partijen, die beide voortdurend door min of meer dissidente groepen van leden in staat van waakzaamheid worden gehouden. Labour heeft zijn afwijkingen naar links, en een belangstellend pu bliek kan via de publikaties in voor iedereen ver krijgbare tijdschriften volgen, hoe het er met de in terne meningsverschillen voor staat. Hetzelfde, hoe wel minder opzienbarend, ziet men in de conser vatieve partij gebeuren. De zgn. Bow-groep stelt daar in haar kwartaalblad allerlei controversiële zaken aan de orde, hetgeen de partijleiding wel iswaar af en toe de schrik om het hart doet slaan, maar deze toch niet tot het uitgesproken ver moeden brengt, dat pacifisten of communisten in de conservatieve gelederen zijn doorgedrongen. Het gevolg van een dergelijke „openheid" in de poli tiek is, dat men over het algemeen weet wat er in de wereld aan de hand is, en dat men door onge temperde discussies tot een vrije en redelijke me ningsvorming komt. Hoe is het in Nederland met de „stalemate state" gesteld? Wij hebben deze term wel niet uitge vonden, en evenmin hebben we er een equivalent voor, maar het lijkt er soms op dat we er meer dan de Engelsen behoefte aan hebben. Twee „kwesties" schijnen hier het politieke denken geleidelijk te hebben bevroren: de koude oorlog en het conflict met Indonesië. In de koude oorlog leeft menig Nederlander nog in het tijdperk van wijlen minister Dulles. Hij vereenzelvigt anti-com- munisme met de verplichting, een „kruistocht tegen Moskou" te beginnen. Natuurlijk krijgt hij het geen seconde in zijn hoofd om achter zijn kachel vandaan te komen om aan die verplichting meer dan lippendienst te bewijzen. En dat is ook heel verstandig. Maar zijn zitvlees verhindert hem toch niet, iedereen die zijn mening niet deelt, en iedereen die in plaats van zon kruisridderspoli- tiek meer uitvoerbare alternatieven voorstelt, voor een fellow-traveller of een halfzachte dommerd te houden. Op het gebied van het anti-communisme is hij plus royaliste que le roi, en zulks op een manier die le roi meestal van de wal in de sloot helpt. Politiek interesseert hem niet; hij heeft een „houding", en hij neemt aan dat Chroesjtsjow zich daarvan nog eens een ongeluk zal schrikken. In de verhouding tot Indonesië zijn nu, elf jaar na de RTC de fouten van Soekarno zeer breed uitgemeten. En niemand zal willen beweren, dat de Indonesiërs ons het gemakkelijk hebben ge maakt. Maar menig Nederlander heeft in zijn hart zijn peilloze afkeer van de Indonesische pre sident niet betreurd. Hij heeft die afkeer gekoes terd, gecultiveerd. Daarvoor zijn allerlei menselijke en aannemelijke verklaringen te geven. Maar dat neemt niet weg dat men op die manier in een doodlopend slop van dépit en zelfbeklag terecht komt. Opnieuw kan men daar een „houding" aan nemen, en hopen daardoor de bewindvoerders in Djakarta te imponeren. Waar in werkelijkheid is het tegendeel het geval. Gelukkig zijn er hoe langer hoe meer mensen, die niet in hun doodlopende sloppen in de houding willen verstenen. Zij stellen wèl alternatieven ter discussie, niet onmiddellijk denkend dat het de juiste zijn, maar wel hopend dat er voorstellen uit kunnen voortvloeien, die ergens toe zullen leiden. Op die manier heroveren zij de mogelijkheden tot vrije meningsuiting, die de laatste jaren in het rumoer der salon-kruisridders verloren dreigden te gaan. Het gaat nog uiterst behoedzaam, en vergeleken bij wat er in bijv. Engeland, Amerika en zelfs Frankrijk aan publieke discussie gaande is, is het zelfs nog kinderachtig, maar het begint. De „stalemate state" was al bijna voltooid. Misschien wordt hij op het laatste ogenblik toch nog afgebroken. Hoe vaak heeft TONG TONG niet gepleit voor een andere benadering van het probleem Indonesië en vastgesteld dat schelden op gedane zaken geen zin heeft. Zal dit nieuwe geluidje weer verloren gaan in al dat vaak nutteloze politieke ge praat of zal het het begin zijn van een betere ver houding met Indonesië Wij maken onze abonné's er nog op attent, dat zij tegen een kleine vergoeding gebruik kunnen maken van de diensten van onze belasting-mede werker (zie ons vorig nummer) bij het invullen van het aangiftebiljet 1960. Wacht hier niet mee tot de termijn van indiening verstreken is. Het adres is: Belastingmedewerker Tong-Tong, Eeldeplant- soen 68, Den Haag (tel. 070-668002). „Waarom kan er nu niet een réunie van oud leerlingen van die aloude Bandoengse Kweek school worden gehouden?" zo vaak als deze vraag gesteld werd Ja, waarom eigenlijk niet. Hier moet toch een dui delijk antwoord op gegeven kunnen worden. Aan alle oud-leerlingen van Normaalschool, 2- jarige of 3-jarige Kweekschool dan wel Hoofd akte-cursus van de vroegere I.E.V.-Schoolvereni ging te Bandoeng vragen wij het volgende: 1. Voelt u principieel voor deelname aan een réunie? Opgave van naam en adres zo spoedig mogelijk aan: Heer en Mevr. E. W. E. Bur ger, Waldeck Pyrmontkade 70, Den Haag, tel. 070—325815. 2. Geef ons zoveel mogelijk namen en adressen op van u bekende oud-leerkrachten en oud-leer lingen, zowel in binnen- als buitenland. 3. Hoe denkt u over zondag 2 of 9 juli a.s. als datum van de réunie, te houden in Den Haag? Voor alle mogelijke suggesties houdt zich aanbe volen, Het Voorlopig Comité Nog niet? Nee, u kunt het jammer genoeg niet kopen, maar u krijgt er één voor iedere jaarabonné die u aanbrengt. Ajo, zó moeilijk is dat toch niet Er zijn (gelukkig!) abonnees, die al wel 10 jaarabonnees hebben aangebracht, maar waar blijft de rest? Poekoel Teroes: het moet lukken, als iedereen zijn best doet vóór het eind van het jaar Wees niet egoïstisch: laat ook anderen meegenieten van Tjalie's reisverhalen en onze nieuwe feuilleton, nog niet eerder ver schenen jeugdherinneringen van Johan Fabricius, voor het laatst: de abonné, die u nü aanbrengt en zich per 1 maart voor een jaar abonneert, krijgt de eerste nummers met het feuilleton nog gratis toegestuurd, terwijl u direct na ontvangst van de betaling dit exclusieve lepeltje krijgt toegestuurd. Het móet lukken, voor het jaar 20.000 abonnees. Hier is mijn jaarabonné. Hij/zij wordt per 1 maart ingeschreven, maar krijgt de nummers 14, 15 en 16 gratis toegestuurd. N aam Straat: Woonplaats Het lepeltje ontvang ik nadat het bedrag ad. f 7.— per giro postwissel Mijn naam: Straat: is overgemaakt. (Girono. 6685) Woonplaats: Doorhalen wat niet wordt verlangd.

Moesson Digitaal Tijdschriftenarchief

Tong Tong | 1961 | | pagina 3