Een nieuwe lente een nieuw geluid?
Belastingen
DRINGEND VERZOEK
Hallo Bandoeng!
Heeft U al zo'n TONG-TONG LEPELTJE??
20.000 ABONNEES
Schrijf voortaan bij ALLE betalingen
(giro, postwissel, enz.) „Oud Abonné"
als U reeds abonné bent, en „Nieuw
Abonné" als U Uw eerste betaling
doet. Dit betekent enorme verlichting
van onze administratie. Dank U.
Vul in en plak op een briefkaart of schrijf over:
3
De Indischman bedrijft in het algemeen geen poli
tiek. Niet actief in ieder geval. Maar ook de Ne
derlander schijnt niet erg warm te lopen voor be
staande problemen of houdt er koppig verouderde
ideeën op na waar niemand mee gebaat is. Geluk
kig lijkt het of er mét de nieuwe lente ook een
nieuw geluid te beluisteren valt. Uit het „Algemeen
Handelsblad'' nemen wij uit de rubriek „HIER"
het onderstaande over.
In Engeland bestaat de uitdrukking „stalemate
state". Met behulp daarvan beschrijven sommige
ontevreden Britten een toestand van zelfingeno
men tevredenheid, onverschilligheid, politiek con
formisme, immobilisme, gemakzucht, luiheid, laf
heid en laksheid, die zij in hun land aanwezig
achten. Uit het feit dat een dergelijke uitdrukking
in Engeland kon ontstaan blijkt, dat men daar
niet vlug tevreden is. Want vergeleken met hun
collega's in veel andere landen in het Westen zijn
Engelse politici zeer bewegelijk. In hun buiten
landse politiek slagen zij ondanks grote menings
verschillen en een roemruchte imperialistische tra
ditie erin, een groot koloniaal rijk op betrekkelijk
rustige wijze te liquideren, en wel op zodanige
manier dat koningin Elisabeth in India door twee
miljoen mensen hartelijk kan worden toegejuicht,
en ongestoord op de tijgerjacht kan gaan. In het
binnenland wordt het toneel beheerst door twee
grote partijen, die beide voortdurend door min
of meer dissidente groepen van leden in staat van
waakzaamheid worden gehouden. Labour heeft zijn
afwijkingen naar links, en een belangstellend pu
bliek kan via de publikaties in voor iedereen ver
krijgbare tijdschriften volgen, hoe het er met de in
terne meningsverschillen voor staat. Hetzelfde, hoe
wel minder opzienbarend, ziet men in de conser
vatieve partij gebeuren. De zgn. Bow-groep stelt
daar in haar kwartaalblad allerlei controversiële
zaken aan de orde, hetgeen de partijleiding wel
iswaar af en toe de schrik om het hart doet slaan,
maar deze toch niet tot het uitgesproken ver
moeden brengt, dat pacifisten of communisten in
de conservatieve gelederen zijn doorgedrongen. Het
gevolg van een dergelijke „openheid" in de poli
tiek is, dat men over het algemeen weet wat er in
de wereld aan de hand is, en dat men door onge
temperde discussies tot een vrije en redelijke me
ningsvorming komt.
Hoe is het in Nederland met de „stalemate state"
gesteld? Wij hebben deze term wel niet uitge
vonden, en evenmin hebben we er een equivalent
voor, maar het lijkt er soms op dat we er meer
dan de Engelsen behoefte aan hebben.
Twee „kwesties" schijnen hier het politieke denken
geleidelijk te hebben bevroren: de koude oorlog en
het conflict met Indonesië. In de koude oorlog
leeft menig Nederlander nog in het tijdperk van
wijlen minister Dulles. Hij vereenzelvigt anti-com-
munisme met de verplichting, een „kruistocht
tegen Moskou" te beginnen. Natuurlijk krijgt hij
het geen seconde in zijn hoofd om achter zijn
kachel vandaan te komen om aan die verplichting
meer dan lippendienst te bewijzen. En dat is ook
heel verstandig. Maar zijn zitvlees verhindert hem
toch niet, iedereen die zijn mening niet deelt, en
iedereen die in plaats van zon kruisridderspoli-
tiek meer uitvoerbare alternatieven voorstelt, voor
een fellow-traveller of een halfzachte dommerd te
houden. Op het gebied van het anti-communisme
is hij plus royaliste que le roi, en zulks op een
manier die le roi meestal van de wal in de sloot
helpt. Politiek interesseert hem niet; hij heeft
een „houding", en hij neemt aan dat Chroesjtsjow
zich daarvan nog eens een ongeluk zal schrikken.
In de verhouding tot Indonesië zijn nu, elf jaar
na de RTC de fouten van Soekarno zeer breed
uitgemeten. En niemand zal willen beweren, dat
de Indonesiërs ons het gemakkelijk hebben ge
maakt. Maar menig Nederlander heeft in zijn
hart zijn peilloze afkeer van de Indonesische pre
sident niet betreurd. Hij heeft die afkeer gekoes
terd, gecultiveerd. Daarvoor zijn allerlei menselijke
en aannemelijke verklaringen te geven. Maar dat
neemt niet weg dat men op die manier in een
doodlopend slop van dépit en zelfbeklag terecht
komt. Opnieuw kan men daar een „houding" aan
nemen, en hopen daardoor de bewindvoerders
in Djakarta te imponeren. Waar in werkelijkheid
is het tegendeel het geval.
Gelukkig zijn er hoe langer hoe meer mensen, die
niet in hun doodlopende sloppen in de houding
willen verstenen. Zij stellen wèl alternatieven ter
discussie, niet onmiddellijk denkend dat het de juiste
zijn, maar wel hopend dat er voorstellen uit kunnen
voortvloeien, die ergens toe zullen leiden. Op die
manier heroveren zij de mogelijkheden tot vrije
meningsuiting, die de laatste jaren in het rumoer der
salon-kruisridders verloren dreigden te gaan. Het
gaat nog uiterst behoedzaam, en vergeleken bij wat
er in bijv. Engeland, Amerika en zelfs Frankrijk
aan publieke discussie gaande is, is het zelfs nog
kinderachtig, maar het begint. De „stalemate state"
was al bijna voltooid. Misschien wordt hij op het
laatste ogenblik toch nog afgebroken.
Hoe vaak heeft TONG TONG niet gepleit voor
een andere benadering van het probleem Indonesië
en vastgesteld dat schelden op gedane zaken geen
zin heeft. Zal dit nieuwe geluidje weer verloren
gaan in al dat vaak nutteloze politieke ge
praat of zal het het begin zijn van een betere ver
houding met Indonesië
Wij maken onze abonné's er nog op attent, dat
zij tegen een kleine vergoeding gebruik kunnen
maken van de diensten van onze belasting-mede
werker (zie ons vorig nummer) bij het invullen
van het aangiftebiljet 1960. Wacht hier niet mee
tot de termijn van indiening verstreken is. Het adres
is: Belastingmedewerker Tong-Tong, Eeldeplant-
soen 68, Den Haag (tel. 070-668002).
„Waarom kan er nu niet een réunie van oud
leerlingen van die aloude Bandoengse Kweek
school worden gehouden?" zo vaak als deze vraag
gesteld werd
Ja, waarom eigenlijk niet. Hier moet toch een dui
delijk antwoord op gegeven kunnen worden.
Aan alle oud-leerlingen van Normaalschool, 2-
jarige of 3-jarige Kweekschool dan wel Hoofd
akte-cursus van de vroegere I.E.V.-Schoolvereni
ging te Bandoeng vragen wij het volgende:
1. Voelt u principieel voor deelname aan een
réunie? Opgave van naam en adres zo spoedig
mogelijk aan: Heer en Mevr. E. W. E. Bur
ger, Waldeck Pyrmontkade 70, Den Haag, tel.
070—325815.
2. Geef ons zoveel mogelijk namen en adressen
op van u bekende oud-leerkrachten en oud-leer
lingen, zowel in binnen- als buitenland.
3. Hoe denkt u over zondag 2 of 9 juli a.s.
als datum van de réunie, te houden in Den Haag?
Voor alle mogelijke suggesties houdt zich aanbe
volen,
Het Voorlopig Comité
Nog niet? Nee, u kunt het jammer genoeg niet kopen, maar u krijgt er
één voor iedere jaarabonné die u aanbrengt.
Ajo, zó moeilijk is dat toch niet
Er zijn (gelukkig!) abonnees, die al wel 10 jaarabonnees hebben aangebracht,
maar waar blijft de rest?
Poekoel Teroes: het moet lukken, als iedereen zijn best doet vóór het eind
van het jaar
Wees niet egoïstisch: laat ook anderen meegenieten van Tjalie's
reisverhalen en onze nieuwe feuilleton, nog niet eerder ver
schenen jeugdherinneringen van Johan Fabricius,
voor het laatst: de abonné, die u nü aanbrengt en zich per
1 maart voor een jaar abonneert, krijgt de eerste nummers
met het feuilleton nog gratis toegestuurd, terwijl u direct na
ontvangst van de betaling dit exclusieve lepeltje krijgt toegestuurd.
Het móet lukken, voor het jaar 20.000 abonnees. Hier is mijn
jaarabonné. Hij/zij wordt per 1 maart ingeschreven, maar krijgt
de nummers 14, 15 en 16 gratis toegestuurd.
N
aam
Straat:
Woonplaats
Het lepeltje ontvang ik nadat het bedrag ad. f 7.— per
giro
postwissel
Mijn naam:
Straat:
is overgemaakt. (Girono. 6685)
Woonplaats:
Doorhalen wat niet wordt verlangd.