HHBRi
Voetbal in de Batakse Bergen
RADIO BOLLAND
INDONESIË
TAALMOEILIJKHEDEN
Verschijnt binnenkort!!!!
Het eerste deel van een serie (3) fotoboeken over
ca. 140 foto's met verklarende tekst op kunstdruk, gebonden in linnen band
voor slechts I 7.90 (na 1 september as. f 9.90)
Nevenstaande bon
op briefkaart
plakken en
adresseren aan
Uitgeverij A.S P.
Goudsesingel 260
ROTTERDAM
Ondergetekende
Naam
Adres
Woonplaats
verzoekt toezending van het fotoboek Indonesië.
15
Advertentie)
Stationsweg 143 - Tel. 60.17.03 - DEN HAAG
Het adres voor gramofoonplaten
Orginele Krontjong en Cowboy
o.a. nieuwe LEFTY FRIZZELL
WHY SHOULD I BE LONELY
In samenwerking met 's-werelds
meest bekende DISC JOCKEY'S
DE NIEUWSTE wereld toppers
Het gevaarlijkste voetbal ter wereld werd ge
speeld in Seriboe Dolok, het land der dui
zend heuvelen. Daarbij vergeleken is het Zuid-
Amerikaanse professional spel feitelijk een kinder
lijke vertoning.
Het voetbalveld bevond zich schuin achter de
Landschapspassangrahan op een golvend, hel
lend terrein, vol oneffenheden en hier en daar
met hoog-opgeschoten gras begroeid. Daar vlakbij
was de post van de Veldpolitie door een gangetje
tussen de nieuwgebouwde kedehs schielijk te be
reiken.
Dat was maar goed ook, want als het ver
schil van mening algemeen werd, was de Politie
bij de hand om het spel weer in de geëigende
banen te leiden.
Des ochtends werd eerst een paardenmarkt op
het terrein gehouden en in plaats van twee en
twintig spelers met een scheidsrechter en zijn
beide secondanten draafden er de kwieke Ba
takse paardjes, hinnikten de Batakkers (zo he
ten de paardjes en niet de mensen!) in stede
van schreeuwende en joelende Bataks en ande
re landgenoten.
In de namiddag werd er gespeeld. Een omlij
ning of afbakening van het terrein was er niet,
tenzij men als zodanig zou willen beschouwen
enkele forse agave-struiken met vervaarlijke ste
kels. De twee doelen stonden opgesteld een heel
eind van elkaar af, maar de afmetingen van het
veld en de goals waren maar zo zo geschat.
Het publiek, als statige sachems, de donkere
Batakse doeken om de schouders, kon plaats
nemen, waar het verkoos. Een groepje zette
zich op de verhevenheid ergens midden in het
veld. Ook de Dolok Singgalang met zijn don
kergroene, als wollig begroeide kruin, keek zwij
gend naar het gewriemel aan zijn voet.
Om vier uur, als de zon nog hoog aan de ^he
mel staat, betreden twee elftallen het veld. Eén
reserve speelt voor het gemak maar mee bij
elk der teams. De spelers zijn gehuld in de
meest fantastische costuums. De captain van
een der twaalftallen is center-voor en heeft zich
gestoken in hetgeen eens een smoking moet zijn
geweest, een ander verschijnt in een sarong,
c'est tout. Twee spelers hebben zware, met spij
ker beslagen voetbalschoenen aan en deze heren
worden zeer ontzien, dat zou spoedig blijken
tijdens de wedstrijd.
Achter de elftallen duikt de verbandmeester op,
die een vervaarlijke verbandtrommel met zich torst.
Men stelt zich op, nadat de captains een klei
ne worstelpartij op touw gezet hebben om in
het bezit te komen van de voetbal. De positie
keuze is schilderachtig, er is geen ander woord
voor te vinden. Men begint vrij goed, doch vliegt
en holt dan waar de bal is en waar getrapt kan
worden.
Het zonnetje schijnt nog lustig op de blikke
rende zinken daken van het plaatsje, maar toch
is het fris en heeft de atmosfeer het pétillante
van de hoogvlakte-temperatuur.
Het spel begint plotseling met een soort ge
loei, waaraan het publiek uit volle borst deel
neemt. Allen hollen achter de bal aan. Een der
captains is in het bezit van een fluitje, waarop
hij nu en dan blaast om zijn clubgenoten aan
wijzingen te geven, doch niemand stoort zich er
aan.
Er bestaat slechts een soort buitenspel-regel,
doch verder zijn er geen beperkingen of bepa
lingen. Wie zich aan „hands" wil houden is
een kniesoor die hier niet thuis hoort. Trou
wens, dan zou de selfmade referee wel dag
werk hebben en daarvoor heeft hij dit ondank
bare baantje niet op zich genomen.
Intussen rolt het spel voort: ontstaan kluwens
die zich direct weer ontwarren. Klets, boem,
pang, krak, knots, rapoem
Een der spelers kruipt onder de ravage van
armen, lichamen en benen uit en hinkt naar de
verbandmeester, die hem uit de verte vriendelijk
met een jodium-kwastje toewuift.
Is de geblesseerde behandeld, dan ruilt hij van
plaats met de keeper, die zich ontpopt als een
verdienstelijk rechtshalf, want hij is fit en kan
goed trappen
Een der toeschouwers heeft zijn kain van de
schouders geworpen en stort zich mede in de
strijd „Ajo, ajo" moedigen de omstanders aan.
„Djangan, takoet", (wees niet bang), laat je
niet op je kop zitten het gaat om een goal
en dertien tegen twaalf wordt er verder
gevoetbald.
Op zeker moment is men een der doelen ge
vaarlijk dicht genaderd. Alle spelers van de be
dreigde partij trekken zich terug en dan komen
de voetbalschoen-mensen in actie.
Zij stormen naar voren, trappen links en rechts
om zich heen, zuiveren het terrein van tegen
standers en met forse stappen gaat het op de
doelman af, die nog een laatste poging durft te
wagen om de bal te stoppen, doch het is ver
geefs.
Het publiek huilt, loeit.
Offside, beslist de man met het fluitje zeer
gedecideerd, want zijn partij moest de bal in
haar doel zien verdwijnen en hij heeft het fluit
je, dus weet hij hoe het moet!
De referee kijkt naar hem, ziet zijn blik en.
„Offside" klinkt er. Maar de aldus opgelichte
partij laat zich niet voor de gek houden. Men
komt weer terug en alsdan wordt de keeper
uit de goal gewerkt, verdwijnt met een fikse
duw in de agave en zonder stoornis volgt dan
een erkend doelpunt, geheel naar de gulden regel
„eerst de man en dan de bal".
Het publiek loeit wederom en de weggesleurde
keeper plukt zich zelve uit agave, kruipt kreu
nend naar de verbandmeester, die hem met een
pincet tracht te ontstekelen, zoals dat in Hol
land op een houten wielerbaan wel moet ge
schieden na een valpartij. De toeschouwers ko
men in extase over het schitterende verloop
van de wedstrijd, men juicht en fluit van ap
preciatie over deze gang van zaken.
Zo gaat het spel door, men holt en holt,
vooral de rechtsbuiten van de partij, die een
goal achterstaat. Hij is de man met de sarong.
Eensklaps verliest hij dit schamele kledingstuk,
doch in geestdrift blijft hij voorthollen, onder luide
bijvalsbetuigingen van de supporters, die zijn door
zettingsvermogen verafgoden.
Kreten van aanvuring weerklinken alsof het
nog nodig zou zijn; als hij in zijn phenomenale
ren nog in staat is een kanonschot te lossen
waarop zelfs een Abe Lenstra zich niet kan be
roemen, dan brult het publiek van uitgelaten
heid.
De speler kalmeert, een goal is gemaakt, de
eer is gered. Hij keert zich om en wandelt op
zijn gemak naar de sarong, omgordt haar weer
en lacht... 11. De tijd is echter voortgegaan.
Het loopt tegen zessen; het duistert en killer
wordt de lucht. Een bleke maansikkel verheft
zich aan de violette avondhemel, die zich koe-
pelt boven de zwijgende bergen. De stand is gelijk
en blijft dat ook, hoe men trapt en holt. Zelfs
de spijkerschoenen vermogen het niet te wijzigen.
Plotseling snerpt het fluitje weer; het einde is
genaderd en gewichtig stappend begeven de voet
ballers zich naar de pasar, zich bewust van
hun onmisbaarheid in dit milieu.
In de warongs op de lage banken onder het
somtijds walmende petroleumlicht, zetten zij
zich neer en bespreken de resultaten van deze
strijd, de kansen die geboden werden en de fou
ten, die partijgenoten maakten. Men slurpt er de
koffie, temidden van het publiek, dat vol be
wondering luistert naar het oordeel van de in
siders spelers en men vergeet de beide
gewonden, die weggedragen werden.
Het waren er vandaag maar twee en toch was
de match spannend.
G. L. T.
Eens moest mijn neefje de delemankoetsier beta
len en zeggen:"Trima kasi." De deleman genaderd
waren de te onthouden woorden veranderd in
„Trassi makan."
Van zijn moeder herinner ik me uit mijn jeugd,
dat ze graag met mijn ouders bij de Radèn Ajoe,
die achter ons woonde op bezoek ging, mede van
wege de vele djeroek-manis op diens voorerf en
de stopflessen dodol-doerèn en kwee boloe. 't
Woord radèn Ajoe vergat ze steeds en op een dag
vroeg ze: „Pa, wanneer gaan we weer naar die
Toean Allah?"
IET
Handtekening
(Als U uw Tong Tong niet wilt verknippen, kunt U ook een briefkaart zenden)
