„DUTCH REFUGEES FELLOWSHIP"
Links en rechts: de collectie Indonesische kunst, die grote bewondering kreeg van de Amerikaanse gasten. Midden: de gast
vrouwen van San Diego.
Sponsoravond gehouden op 24 Juni 1961 te San Diego
1 1
Daar had je die sfeer weer, die gezellige Indische
sfeer, die ons mensen uit Indië zo intens lief is.
De sfeer van samenwerking, de sfeer van elkander
begrijpen.
Klokslag 1 uur n.m. kwam een ieder binnengerend
met dozen, boxes, potten, pannen palmbladeren,
planten, bloemen etc. etc. De zaal was een men
gelmoes van mensen, die overliepen van energie.
Energie, die in de beginne niet in de juiste rich
ting gebruikt werd (dit door de welbekende
zenuw") waardoor boxes, potten en pannen wel
duizendmaal van links naar rechts werden gesleept
om uiteindelijk daar te belanden waar ze niet be
hoorden te zijn.
Deze stemming deed ons allen denken aan de voor
bereidingen van diverse bekende fuifjes in Indië,
zoals de grote schoolfuiven in de soos, de club
avondjes in verschillende clubzalen etc. etc., waar
in de middag een ieder meehielp de zaal een ge
zellige „finishing touch" te geven.
Zo was deze middag op de 24e Juni 1961. De zon
scheen net zo warm en net zo heerlijk (al trans
pireerden we ons dood) als in Indië. Een ieder
was net zo druk in de weer als tempo doeloe, de
hele gemeenschap was net een grote gelukkige fa
milie, een ieder vond zijn eigen hoekje om te hel
pen en ik moet zeggen, dat wat 5 uren later uit
deze chaos getoverd was, in één woord; „daverend"
genoemd mag worden. De tafels waren gedekt voor
ongeveer 220 personen, iedere plaats voorzien van
de naam der gast. Het wit damasttafelpapier, ge-
décoreerd met witte schelpen waarin gekleurde
bloemetjes, rose kaarsen, rose servetjes en witte
schuimplastic bekers (een nieuw snufje hier in
Amerika) zagen er correct gezellig uit. Het podium
was smaakvol opgemaakt met diverse sarongs waar
uit hier en daar het groen van een groot waaier
palmblad snoezig tevoorschijn kwam. In de hoeken
van de eet- en expositiezaal stonden diverse le
vende planten zoals, palmen, kembang sepatoe,
pisang en katja piring. De expositie was in één
woord: af! Niemand heeft ooit kunnen dromen
dat door onze mensen zoveel moois uit ons dier
baar Indië was mede genomen. Het was een
pracht collectie van diverse stukken zoals: Dja-
para's houtsnijwerk, filigrain zilverwerk van Kota-
Gedang, Djocja's zilverwerk, Bali-beeldjes, leerbe-
werking van diverse plaatsen, schilderstukken,
handgeweven slendangs en kleden uit alle delen,
bamboebewerking, de mooiste sarongs in honder
den motieven, boeken, bladen etc. etc. In één
woord: ongelooflijk! En ongelooflijk kostbaar!
Om 7 uur kwamen de gasten zich melden en di
rect na de officiële begroeting werd een aanvang
gemaakt met het diner. Nadat een ieder zijn
plaats had ingenomen werd door de voorzitter, de
heer John van Buuren, een toespraak gehouden
waarin hij verschillende gasten een hartelijk wel
kom heette. Deze waren in de allereerste plaats,
de afgevaardigde van de Burgemeester, Mrs. Helen
Cobb en haar echtgenoot, Mr. Blome, Ned. Immi
gratie attaché verbonden aan het Ned. Consulaat
te Los Angeles, Mr. Lapré, directeur van de emi-
gratiedienst te den Haag, die hier op doorreis was,
Mrs. Ethel Johnson, afgevaardigde „Museum of
Man" hier in San Diego en haar echtgenoot en af-
Het feest-comitétje in San Diego dat met maar drie
dagen voorbereiding een drukbezochte sam-sam uit
de grond wist te stampen met een gezellig feest
programma en een tjokvol buffet. Het gemiddelde
Indische gezin in de U.S. heeft geleerd stevig zelf
aan te pakken, heeft ook minder last van het oude
„ieder-voor-zich enz.-complex"We hebben de
overtuiging dat deze jongelui in de nabije toekomst
nog veel van zich zullen laten horen.
aanbieden van een zeer kostbare filigrin zilver
werk-set (huisjes) van Kota-Gedang Sumatra W.
kust, wat door hun werd medegenomen bij het
verlaten van Indië en dit werd door Mrs. Ethel
Johnson bijzonder geapprecieerd.
De Hr. Merghart gaf ook enkele ons zo bekende
liedjes weg, waarbij hij zichzelf begeleidde op zijn
guitaar.
Na afloop van het diner werd door de voorzitter
een speciaal woord van dank uitgesproken aan de
7 kooksters, de 12 meiskes, die de gasten op uit
muntende wijze bedienden tijdens het diner en aan
de onvermoeide helpsters in de keuken tijdens het
diner.
Fluks werden de tafels aan kant gezet om de
danslustigen een kansje te geven hun kunsten in
allerlei vorm ten uitvoer te brengen en werd tus
sentijds door de ceremoniemeester, de heer
Richard Landegent, op gezellige wijze hierin af
wisseling gebracht met diverse spelletjes zoals
stoelen-, balonnen-, krantendans etc. etc.
Dat deze fantastische avond door allen zeer ge
waardeerd is geworden, blijkt uit de vele ver
zoeken om, bij een eventueel andere party, onze
Am. vrinden beslist niet te vergeten.
Moge wij, mensen, met dezelfde background, die
het lief en leed in ons mooi Indië hebben leren
delen, dit geven en nemen, in dit nieuwe vader
land weer op een krachtige wijze uitdragen.
Namens het Bestuur van de
„Dutch Refugees Fellowship".
EDITH ATTINGER
gevaardigde van the House of Holland, Mr. Ducha-
ron, De Ned. Vice-Consul, de heer Lubach kon
door omstandigheden helaas niet aanwezig zijn.
Na enkele woorden van dank aan de vice voor
zitter en organisatrice van deze avond Mrs. Edith
Attinger en haar staf; de manager Mr. Pete Junger
voor zijn welwillende medewerking, het echtpaar
Reinold-Grace Spaan voor het schilderen van de
menu's, die schilderstukken op zichzelf waren, en
Mr. Joop Cinqualbré, voor zijn schilderstuk „De
tani en zijn twee karbouwen", werden door Mrs.
Helen Cobb, Mr. Blome, en Mr. Lapré waarde
rende woorden uitgesproken aan het adres van de
zo jonge en toch zo krachtige vereniging, „The
Dutch Refugees Fellowship", die beslist verschil
de van menig andere immigranten-organisaties, die
zij tot nog toe hadden bezocht.
De heer Rinus Leydecker werd speciaal door de
voorzitter naar voren geroepen voor zijn gebed, in
dichtvorm, in het engels, gemaakt op de Ameri
kaanse Constitutie, waarbij na voorlezing hiervan,
het ingelijste stuk aan de afgevaardigde van de
Burgemeester Mrs. H. Cobb werd overgedragen.
Zij beloofde, dat dit prachtgedicht een plaatsje zou
krijgen in één van de City-halls (gemeentehuis).
De pledge of allegiance werd door de voorzitter
opgedragen aan de commissaris Mr. Bill Merghart.
Na de pledge gaf Rev. Dr. Coughdon de invoca
tion, waarna door een ieder met graagte aan de
rijsttafel werd begonnen. Voor vele Amerikanen
was menig gerecht een nieuwtje en moest vooral
de welbekende sambal-badjak met alle voorzichtig
heid en omschrijving aangeboden worden. Dat een
ieder zich de rijsttafel liet smaken, bewezen de
bijgevulde rijstkommen en andere schalen.
Tijdens het diner werd door Candia Kleian diverse
dansen uitgevoerd zoals: serimpih, tarikpiring en
hindu-dans. De fakir-hypnose, die door haar en
haar echtgenoot werd voorgedragen, werd door een
ieder met ingehouden adem gevolgd, dit was wel
iets zeer bijzonders en fascinerend.
Dat Terang-Boelan en Ninah Bobo, gezongen door
de welbekende Amerikaanse opera-zangeres (te
vens sponsor van de fam Spaan) Mrs. Mirabel
Millard, in het maleis, geweldig insloeg, behoeft
geen betoog. Zij werd hierbij begeleid door Mrs.
Grace Spaan op de piano.
De voorzitter en zijn echtgenote verrasten de af-
gevaardige van Museum of Man te San D. met het
