mi
VOOR DE VROUW
.ULINAIRE EN ANDERE AVONTUREN
VAN EEN INDISCHE HUISVROUW IN DE PROVENCE
Leven onder de olijfbomen
Van een familielid (mijn man is van geboor
te Luxemburger en spreekt dus vloeiend Frans)
konden wij in de buurt van Draguignan
(Provence) een stukje land met een ruïne er
op krijgen om er een kippenfokkerij te be
ginnen. Mijn man is eind 1954 vooruit naar
La Douce France gegaan en ik ben met mijn
dochtertje gevolgd in 1955.
Ons buis, toen het dak er weer op zat.
Een ruw gepleisterde boerenwoning met op de
voorgrond een amandelboom.
Met onze eigen handen en ongeloolijk veel
inspanning en tegenslagen op allerlei gebied
presteerden wij het, het huis weer op te bou
wen en er een kippenfokkerij te beginnen.
In de barre winter van 1955 op 1956 zijn we
ingesneeuwd geweest en waren een maand
van de buitenwereld afgesneden.
Het kind kon niet naar school, we ontvingen
geen post, hadden geen electrisch licht, dus
geen radio. We moesten voor 2000 kippen
zorgen, plus wat eenden, parelhoenders, twee
geiten en een hond; dus hadden we onze
handen vol. Onze geslachte kippen konden we
niet afleveren omdat de sneeuw meer dan een
meter hoog lag.
Daarna kregen we, omdat het maar niet wou
gaan regenen, watergebrek, wat uiteindelijk
het begin van nieuwe ellende betekende.
We dachten dit op te lossen door met de
camion water te gaan halen in Lorgues, het
dichtsbijzijnde dorp. Maar toen sloot Nasser
het Suezkanaal af en men draaide in Frankrijk
de benzinekranen dicht. Toen de papiermolens
van de bureaucratie eindelijk zover gedraaid
hadden, dat wij weer benzine konden krijgen,
was ons bedrijf op de fles, daar wij onze kip
pen intussen hadden moeten verkopen om hen
voor verdorsten te behoeden.
Toch hebben wij er een heerlijke tijd gehad,
die wij voor geen goud zouden willen missen.
Vooral het klimaat is er fijn: altijd zon en
blauwe luchten. Beau Temps persistent, het
weerbericht is altijd gunstig. Een enkele keer
is er mistral (koude, lokale wind), maar dat
duurt nooit erg lang. Voor Indische mensen,
die zo naar de zon verlangen, is het er goed
verblijven.
Er zijn veel dingen, die ons aan Indië herin
neren. Men drinkt er ook kruidenthee, zoiets
als onze djamoe-djamoe; de mannen zijn er
dol op de jacht en de vrouwen zowel als de
mannen houden van lekker koken en lekker
eten en vinden het fijn allerlei recepten te
spuien. Men is vriendelijk en gemoedelijk en
leeft er meer buiten- dan binnenshuis; het
klimaat leent zich er toe.
Voor wie misschien eens in de Provence als
losse werkkracht wil werken: als druiven-
plukker(ster) kun je er 8.verdienen.
Mijn man verdiende als drager van de mand
jes 10.per dag, plus vrij wijndrinken en
druiven eten zoveel je maar wilt. Je hebt de
eerste dagen wel een gevoel of je rug gebro
ken is, maar alles went en je slaapt 's nachts
als een roos
PROVENCAALSE RECEPTEN
GROENE LOMBOK IN HET ZUUR
In de Provence eten ze deze lombok bij hun
macaroni met kaas, en pedis, niet te geloven
gewoon
Men gaat als volgt te werk.
Eerst de lombok van de stelen ontdoen en
daarna goed wassen. Zet ze dan een nacht in
een flinke zoutoplossing. De volgende dag
uit de zoutoplossing halen en zo stijf mogelijk
rangschikken in een glazen stopfles. Overgiet
ze met gekruide azijn of wijnazijn, al of niet
met wat water verdund, totdat ze goed onder
staan. Mochten ze gaan drijven, dan een
klein plankje met een schoongewassen steen
erop leggen. Na een week zijn ze voor gebruik
gereed.
NON, JE NE REGRETTE RIEN!
In TT van iO januari j.l. zult U onge
twijfeld het leuke stukje ,,Een bedje
van varens'" van Jeannette Weymo ge
lezen hebben. Deze pagina ruim ik
graag in voor een uitgebreider relaas
over haar tijd als kippenfokster in de
Provenge. Een welgemoed, hardwer
kend gezin, zoals wij overal ter wereld
tegenkomen. Maar in de eerste plaats:
een pientere, dappere huisvrouw met
veel zin voor humor, die haar ogen en
oren, maar ook haar hart wijd open
zette voor wat dit land haar te bieden
had. Een vrouw voor wie het ,,Non, je
ne regrette rienniet alleen een liedje
van Edith Piaff is, maar een welge-
verzuchting.
LILIAN
meende verz
ASPERGE-OMELETTE
(Wij aten deze omelette van punten van de
wilde asperge.)
Men rekent één ei per persoon. De eieren
met wat melk tot een schuimige massa klop
pen. En naar smaak wat zout, peper en flink
wat zeer fijn gesneden of geoelekte knoflook
doorheenroeren en het laatste de fijngesneden
aspergepunten toevoegen. Op een zacht vuur
bakken en gaar laten worden.
AIOLI
Dit is een soort saus, die men bij feestelijke
gelegenheden bij allerlei soorten gebraad, zo
als b.v. gebakken lever, gebakken kip, gevo
gelte, rundvlees, varkensvlees en vis, presen
teert.
In een houten vijzel knoflook kneu?en en
afwisselend olijfolie en knoflook toevoegen tot
een dikke saus is verkregen. (Zo ongeveer als
men mayonaise maakt.)
In het verkeer met Provencalen, die zich juist
aan Aioli tegoed hebben gedaan, moet men
de verkeersslogan „Afstand houden"' in acht
nemen.
De Provencalen zijn verzot op knoflook.
Hierover doet een aardig mopje de ronde.
Er zouden tijdens de Christen-vervolgingen
ook enige Provencalen als diner voor de wilde
leeuwen, in de arena worden geworpen. De
deuren van de kooien gaan open en de hon
gerige leeuwen willen zich op de weerloze
Provencalen storten. Maar wat gebeurt er op
(Lees verder volgende pagina)
Het landschap van Draguigna is bergachtig en ruig maar lijkt zo op het eerste gezicht wel op
een Indisch landschap. Er zijn veel eiken- en dennebomen en ook de gele brem ontbreekt er
niet. Zoals er in Indië vele soorten pisang zijn, zo zijn er ook even zo vele soorten olijven, maar
allemaal zijn ze heerlijk!
10
