.01
'OytfrSZ/-&91 van onze Tong Tong familie
WAJANGFIGUREN
Door onze oproep in het num
mer van 15 januari j.l. is door
een verrassend aantal gegadig
den gereageerd. Een sprekend
bewijs dat de belangstelling in
de Oosterse kunst nog lang niet
is verdwenen, integendeel zelfs
nog aktief wordt beoefend!
Uit het grote aantal liefhebbers
hebben wij een keus moeten ma
ken, maar wij hebben alle namen
en adressen genoteerd. In de
toekomst zullen wij zeker nog
van hun kundigheden gebruik
kunnen maken.
Aan allen die zo aktief reageer
den, onze hartelijke dank!
Redactie
GOIANA (Brazilië).
„Mijn man en ik zijn échte „anaks Betawie".
Wij hebben 4 zonen van resp. 20, 18, 17 en 11
jaar. We zijn slechts 14 maanden in Holland
geweest. Mijn man kreeg namelijk een betrek
king aangeboden bij een grote Braziliaanse
oliemaatschappij, op een contract van 3 jaar.
Het contract is nu om en het bevalt ons hier
zo uitstekend, dat we van plan zijn hier te
blijven.
Mijn man en jongens zijn nu in Goiania
een reparatie-atelier begonnen voor alle soor
ten electrische apparaten.
De eerste indruk, die we van Brazilië kregen
was ook: het oude Indië. Hier val je alleen
op doordat je een andere taal spreekt. De
Braziliaan is ook niet zo groot en getint, doch
natuurlijk heb je ook blanke, bruine en don
kere. Als ze niet spreken zou je zweren, dat
het Indische mensen zijn.
Groenten en vruchten ook zelfde als in Indië.
Alleen de doerèn ben ik nog niet tegengeko
men, verder vrijwel alles."
Mevr. E. S. PERSIJN-VOLL.
BRAZILIË.
„Vraag voor mij aan je lezers of ister iemand
die weet hoe je ragie moet maken; ik verlang
zo erg tapé te maken; sienkong ister erg veel,
maar ragie ister niet. Tempé ister ook niet,
maar kedelé-nja ister wel.
Hier in Brazilië ister ook banjak veel Indo,
nu Indo ister overal op de wereld, wat je noem
„Tepentjar".
SI TIKOES
KIDUGALLO.
„Van Rome vlogen wij regelrecht naar Ben
ghazi (Libië), waar wij met donker arriveer
den. In Benghazi kregen wij een andere crew,
in tropentenue. Volgende „halte" was Wadi
Haifa, in de Sudan, vlak tegen de grens van
Egypte aan. Na een half uur aan de grond
gestaan te hebben, vlogen wij door naar Khar
toum, ook nog Sudan; we hebben hier even
buiten gezeten, genietend van onze eerste
tropennacht. Het was warm en er was een
heldere sterrenhemel. Over twaalven vertrok
ken wij van Khartoum voor de lange ruk naar
Entebbe (Uganda); hier kregen we gelegen
heid om te slapen, wat inderdaad lukte.
Beneden in de diepte zagen wij voor het eerst
iets van Midden-Afrika. Uitgestrekte vlakten
We ontvangen geregeld brieven uit het
buitenland Wij kunnen ze natuurlijk
niet allemaal publiceren, maar willen
toch geregeld daaruit die gedeelten
overnemen, waaraan aspirant-emigran
ten veel kunnen hebben. In de meeste
brieven wordt nadrukkelijk gewezen op
de noodzaak de taal van het land waar
heen geëmigreerd wordt goed te be
heersen om te kunnen slagen, zowel in
woord als schrift. Over het algemeen is
het ook de eerste 3 a 6 maanden hard
aanpakken en ook aanpassen. Meestal
wordt men niet meteen geplaatst in die
betrekking waarvoor een opleiding is
genoten, maar moet men met heel an
dere, geheel verschillend van hun eigen
lijke, genoegen nemen.
Maar hebben we in het leven niet altijd
een „proeftijd"? In ruil voor zonne
schijn en ruimte hebben wij die ont
beringen in het begin echter graag over
Veel succes en sterkte toegewenst, zus
jes en broertjes van onze grote Tong-
Tong- familie, en blijf ons schrijven en
op de hoogte houden!
REDACTIE
ONZE INDISCHE ANTILLANEN WEREN ZICH OP DIVERSE PLAATSEN GEDUCHT.
Hier zien we ze met hun „Hawaiian Rhythmics" zorgen voor een TV-uitzending. Als
musicerende gasten zijn ze op vele festiviteiten zeer populair. Belangrijker is, dat dit muzikale
element dienstbaar is aan het sociale werk van de Indische Vereniging Curafao. Organiseren,
besturen, leiden, ziedaar eigenschappen die de Indischman in ruimere mate ontwikkelen moet
om de maatschappij waarin hij leeft op royalere wijze te dienen.
met bush, heuvelachtig, doorkruist door rivie
ren (bovenloop van de Nijl). In Entebbe kre
gen wij ons ontbijt en een nieuwe crew. Hier
hoorden wij voor het eerst Swahili spreken.
Entebbe ligt er prachtig, op een eiland of
schiereiland in het Victoria-meer. De planten
groei is er tropisch: klapperbomen, bananen,
manggass en nog veel meer gewassen uit ons
dierbaar Indië zak ik er terug." SI JIM.
OTAHUHU/AUCKLAND (Nieuw-Zeeland
„We wonen nu bij K. en L.: slapen in een
caravan op hun erf, hetgeen prima gaat. Zijn
zoekende naar een huis, hetgeen niet meevalt,
vooral omdat we er een met drie slaapkamers
moeten hebben. We werden namelijk als het
ware opgewacht door een Indische familie: hij
is hier met verlof en H. C. v. P. uit Nieuw-
Guinea. Hij moet nog een jaar terug voor zijn
pensioen en wil zich dan ook hier vestigen;
heeft al een stuk grond gekocht om er een
huis op te bouwen. Ze hebben drie kinderen,
waarvan ze de oudsten: een jongen van 18 en
een meisje van 17 dit jaar hier willen laten op
school, en zullen wij die nu waarschijnlijk in
huis nemen. Na dit jaar zijn dan waarschijnlijk
de ouders van K. ook hier (willen ook uit
Holland weg, vooral nu ze geen sou meer uit
Indië krijgen) en kunnen die dan bij ons
komen wonen. Maar we moeten dus eerst zien
zelf een roemah tangga te vinden! Verder ben
ik natuurlijk al zacbtkens aan het uitkijken
naar een baantje, wat ook al niet meevalt.Voor
toekangs en technici voldoende kansen, echter
minder voor de combinatie: overjarige kolo
niaal infanterist/buitenlander. Enfin, hoewel
de prijzen hier hoog zijn (U/^ a 2 x zo duur
als in Holland) kiinnen we van mijn pen
sioentje wel leven, maar dat is ook alles.
Verder heb je hier beslist transport nodig,
afstanden banjak groot, zodat iedereen een
middel van versneld vervoer heeft. K. heeft
een motor om naar zijn werk te gaan en kun
nen wij zijn autotje gebruiken (heeft hij
juist weer ingeruild voor een grotere in ver
band met zijn verlof, om er ook eens gezamen
lijk mee uit te kunnen! Je ziet hier de gekste
oude karren lopen, soms van vóór 1930, en
de prijzen zijn nog banjak hoog. Toch bevalt
het me hier wel: het weer is nu behoorlijk
(zit met pakai zonder badjoe in de caravan te
tikken) en ook de winters schijnen redelijk te
zijn: ik beklaag jullie daar in die negeri
dingin
Jagen nog niet gedaan, niet zo gampang. Vis
sen wel: boleh! Hrote knapen: 60 a 100
pound: Dat is pas sport! CHARLES
12
