Dat waren, dit zijn onze hobby's
VOOR DE VROUW
Eerlijk gezegd
LAIN DAHOELOE, LAIN SEKARANG!
Wat deed U het liefst in Indië en wat zijn uw hobbies nu? Dat vroeg ik U in de
TT van 30 jan. en zoals ik verwacht had, waren de vele antwoorden die ik hierop
kreeg even leerzaam, geestig als verrassend.
„Eigenlijk gooit U met uw vraag een knuppel
in ons gewetenhoenderhok", schreef een huis
vrouw me. Ze gaf een opsomming van dat
vele wat ze als kind, als teener, als jonge
vrouw en als getrouwde vrouw deed. Veel
sport, handwerken en handwerkvoorbeelden
verzamelen, gedichten verzamelen. Hier in
Holland geen tijd meer voor dit alles. In de
sport geen kans meer door haar leeftijd, het
huis en de kinderen eisen de tijd en zorg.
Het handwerken uit liefhebberij heeft plaats
moeten maken voor breien uit noodzaak. Een
tikkeltje mineur-stemming maar toch sprak
er geen ontevredenheid uit deze brief.
Dan was er nog dat ene kostelijke antwoord
van Mevr. A.: „Wat ik het liefst deed in
Indië? Gojang kaki en poeter djempol". (vrij
vertaald: luieren in de breedste zin van het
woord
„Of ik die liefhebberij ook hier kan doen?"
Neen want hier moeten we boodschappen
doen, kokki en baboe tjoetji spelen en alleen
's-avonds zijn wij pas njonja. En moe".
Dat luieren niet helemaal een ongunstige be
tekenis heeft legde een andere lezeres me uit
die vrijwel het zelfde antwoord gaf, maar met
een ietwat poëtisch-filosofische uitleg:
„Het liefste wat ik deed was, wanneer de
kinderen naar bedw waren in de krossie males
in de donkere voorgalerij liggen. En later na
het avondeten (de sepèn ging meestal vroeg
naar huis) verhuisde ik naar de achtergalerij
om te luisteren naar de geluiden van de
avond: de tokèh en het „katjang goreng!"
Het ophalen van het emmertje bij de put waar
het vrouwvolk aan het mandiën was.O, die
heerlijke tijd, hoe weinig waardeerde je dat
toen... Hier is het afgelopen met rusten na
gedane arbeid. Want nauwelijks zit je of.,
het eerste bezoek kondigt zich al aan. Op
staan, zitten, koffie zetten afwas., dit blijft
er over van mijn vrije tijd
Dan was er nog die brief van die oudere
dame die mij en misschien ook U tot lering
kan strekken. Ze begon met te vertellen dat
ze, hoe vreemd het ook mocht klinken, in
Indië haast geen vrije tijd overhad, ondanks
twee bedienden. Haar liefhebberijen beschreef
ze eenvoudig als „horend bij de taak van
een goede huisvrouw". Haar honden, orchi-
deëen en haar tuin vol bloemen hadden haar
meeste aandacht. Ze las veel, studeerde wijs
begeerte (doet ze nu nog) en zaterdag en
zondag waren voor de sport.
Later werd ze sociaal werkster. Het enige
wat ze hier nog steeds naar hartelust kan doen
is lezen en wandelen. Voor deze laatste hobby
staat ze zomers om 5 uur en 's winters om
6 uur op! Wie de dag zo vroeg begint kan
vroeg klaar zijn. „Om 2 uur moet het huis
werk af zijn, opdat ik me van 2 tot 5 kan
wijden aan mijn hobbies. Als kind een zwerf
ster, als jong meisje dito, nu als oma hier nog
"n zwerfster en liefst helemaal alleen.." besluit
deze bewonderenswaardige dame haar brief. Ik
moet eerlijk bekennen dat me het schaamrood
naar de kaken steeg. De langste wandelingen
pleeg ik in de Bijenkorf, waar het warm en
gezellig is, waar lunchrooms en koffiebars
zijn. Maar om 6 uur 's-morgens is de Bijen
korf nog niet open...
Petje af voor Mevr. C. H. die in Indië bloe
men, planten, vruchten kweekte en zelfs een
hele aardbeien-aanplant had. „Zo'n kunst was
het niet in het Pengalenganse met dat mooie
klimaat. Hier in Holland is het een kunst
om je planten in het leven te houden. We
hebben een aardig stukje grond achter ons
huis en daar probeer ik het iedere voorjarr
maar weer met nieuwe moed. Als ik de
sneeuwklokjes en crocusjes hun kopjes uit
het gras zie steken jeuken mijn handen om
weer te beginnen. Een jaar of 5 geleden
plantte mijn dochter voor de aardigheid een
mandarijnpitje: het kwam op en ik verzorgde
het. Op het ogenblik staat mijn mandarijn in
bloeiHandwerken doe ik in de wintermaan
den, want dan is er in de tuin toch niets te
doen."
Handwerken, nog steeds de meest beoefende
hobby. Dat bleek uit de tientallen brieven.
Neen, veel tijd is er vaak niet voor, maar
het verlangen om iets met de handen te doen
is er bij de meeste vrouwen nog steeds
„Als je iets werkelijk wilt, kun je er altijd
tijd voor maken", schreef mevrouw T. uit
Roermond.
Ze heeft gelijk. U moest eens zien hoe heer
lijk veel tijd ik weet te maken voor iets dat
ik heel graag wil doen. Maar dan moet U
niet bij me op bezoek komen want dan waadt
U tot uw knieën door de rommel. Dan zeurt
m'n dochtertje wanneer ik nu eindelijk eens
haar kousen stop en klaagt mijn zoontje
's middags: „Alweer nasi goreng!"
Aldus beste hobby-genoten, een welgemeende
raad: maak er een hobby van een volmaakte
huisvrouw te worden. Zo één als gewoonlijk
in een damesblad beschreven wordt. Die zijn
charmant, knap, artistiek, muzikaal en ze
doen alles zelf!
LILIAN DUCELLE
Wie geeft haar mening over het volgende:
1. Vindt U het vervelend om iedere
avond bezoek te krijgen of staat uw
huis net als in Indië voor iedereen
open Ook voor regelmatige tv-
kijkers?
2. Ondergaat U lijdzaam ongewenst
bezoek of zegt U tactisch (maar
eerlijk) dat U graag alleen wilt zijn
met uw gezin?
3. Wat is naar uw mening de beste
oplossing voor de eeuwige „aan-
wippers"
Ik weet, het zijn heel moeilijke vragen die
om een humaan en toch eerlijk antwoord
vragen. Toch meen ik reden te hebben ze te
mogen stellen. Uit brieven, maar ook uit een
stukje dat een lezeres een paar maanden gele
den schreef, denk ik dat er naar een oplossing
gezocht wordt cm te komen tot meer „pri
vacy" (moeilijk te vertalen). Helpt U mee?
Brieven graag vóór 20 april te richten aan
redactie ,,Myana"
Zoals de ouden zongen Schaatsen de jongen!
Twee generalies van Leeuwen ,,op" het water)
12
