Tong Tong Boleh bilang tevreden Over het weg zijn van Tjalie „Waarom van de 10.000 naar de 20.000, Tjalie? Is 10.000 niet genoeg? Is ook dit niet een vorm van hebzucht? Ik val niet aan; ik zoek naar opheldering". v. d. WAAL „No bad feelings". Als de 10.000 een gega randeerde constante was, zou ik inderdaad niet meer hoeven zoeken. Een aaneengesloten vriendenkring van 10.000 is inderdaad prach tig! Maar de 10.000 zijn géén constante! Door sterfte, door vertrek, door kommervolle omstandigheden, door de afgedwaalde sterke re interessen, door de ontevredenheid en door doodgewone moeheid vallen steeds abonnees af. Elk blad ter wereld, elke producent van ge bruiksartikelen, elke religie zelfs is aan deze ,,wet" onderhevig. Als Tong-Tong, als elke arbeidsgroep ter wereld, niet continu streeft naar nieuwe uitbouw en opbouw, is onver biddelijk achteruitgang en ondergang het gevolg. Lees maar regelmatig de handelsberichten, koersschommelingen, politieke activiteiten, hoe alles wat maatschappelijk staat, schommelt, ups and downs heeft. Wie zich gezapig koestert in een bereikt resultaat en niet waak zaam blijft, gaat ten onder. Tong-Tong móet dus een „richtgetal" kiezen van 20.000. Op zijn minst blijven wij gelijk (en leven!) en op zijn best bouwen wij zo'n reserve op, dat wij lelijke klappen het hoofd kunnen bieden. Vergeet niet dat Tong-Tong een zelfstandige ondernemer is, die net als de patates frites verkoper om de hoek moet streven naar top verkoop elke dag weer om de slechte dagen te kunnen opvangen. En dat ook grote maat schappijen als Shell, KPM, Unilever constant moeten vechten tegen concurrentie, tegensla gen, afzwakking van populariteit om niet ten onder te gaan. U bent vrij waarschijnlijk in loondienst bij het Rijk of een vrij sterke maatschappij. Als U een „schaalverhoging" krijgt van 425 naar 450, kunt U mischien zeggen: Boleh bilang tevreden". En als God uw werkgever spaart en uw harde gulden, kunt U inderdaad te vreden zijn. U zegt misschien: „Te deksel! Ik werk toch voor die 450? „Die patates fri tes verkoper ook, Shell ook, Tong-Tong ook. Maar wij dragen de volle risico van andere gevaren dan die van de verhouding werkge ver-werknemer sadja. Op een terrein, waar werknemers misschien niet helpen kunnen, maar in elk geval de werkgéver vaak niet schuldig hoeft te zijn. De piloten van de KLM schieten niet tekort, maar de bestaans- strijd van de KLM tegen andere luchtvaart maatschappijen kan duizendmaal gevaarlijker zijn dan de ontslagkwestie van personeel. Tong-Tong is nu inderdaad een boompje geworden dat de tuinman vrij aardig kan ontberen. Maar tegen stormen, droogte, schadelijke insecten moet dat boompje zich nu maar zelf leren verweren: elk blaadje, elk wor telpuntje, elk stukje schors. Uw con tinue mede-activiteit (graadmeter voor uw maatschappelijke bewustheid) gaat nu een rol spelen. Uw blad is jniet be houden als U trouw uw abonnement betaalt. De verdwijnende abonnemen ten maakt U daar niet goed mee. Kijk bij alle Nederlandse en buitenlandse bladen maar naar de continue wer vingsacties (zelfs bij de periodieken met een millioenenoplaag als Time) en ook hun strijd tegen gratis mee-le- zers. Als U gelooft in een goede zaak, welke goede zaak ook, dan eist dat voortdurende waakzaamheid en acti viteit. Als U gelooft in de goede zaak van Tong-Tong, stuur dan deze maand nog een nieuwe abonnee op! Hoe goed het wie of wat ook gaat ter wereld het is voor alles en allen „erop of eronder „to be or not to be". „Boleh bilang tevreden" is helaas vaak de eerste stap naar de onder- ga"ê' REDACTIE LEBARAN Hoe drukte en niet te ver geten de griep! ons parten kan spelen is ons eens en te meer gebleken toen wij tot de zéér prettige ontdekking kwa men dat wij geheel tegen onze bedoeling in vergaten aandacht te wijden aan Idl Fitir, het Isla mitische Nieuwjaar, de Lebaran. Nota bene: tijdens de samenstel ling van laten we het maar noe men het „Kong Ho Nummer' (bij onze administratie hebben we zo'n apart geheimtaaltje en wordt er gesproken van de Koe- poe Koepoe, de Matjan, de Tales- enz.) waren we eigenlijk in ge dachten ook al weer bezig met een Lebaran-nummer, en toen opeens: al vergeten hele maal. Ma'af, ma'af, beste lezers. Moge voor U, die dit aangaat, de Le baran een gezegende feestdag zijn geweest, de inluiding van een goed nieuw jaar, waarvan wij hopen dat het ook aan ons allen gezamenlijk veel heil zal brengen! Banjak redjeki! ..Hemel Tjalie! Ik dacht dat je allang weg was!" Die verbaasde uitroep heb ik de laatste maan den zeker wel tientallen malen gehoord. Veel lezers schenen te denken dat ik sinds oktober al in Amerika zat! Tegen één van hen zei ik: „En ik dacht dat je prompt zou bedanken als ik weg zou gaan, omdat dan tóch alles wel in mekaar zou d.nderen En je hebt dit jaar je abonnement verlengd!" jai „ouh'm ik heb het eigenlijk automatisch gedaan", bromde hij, „enne aan de ene 'kant heb ik toch ook gelijk: dat Tong-Tong niet in mekaar geduveld is komt omdat jij niet bent weggeweest..." NietwaarWilly?!) Ik heb een hele poos over dit gesprek nage dacht en wil er nu met U ook over praten (eerlijke gedachtenuitwisseling is onontbeer lijk voor een goede Tong-Tong). Op de eerste plaats heb ik dus geconstateerd dat ook de „voorgenomen bedankers" tóch abonnee zijn gebleven. Ook al is dit „zuiver automatisch" gebeurd, dan is er toch iets belangrijks tot stand gekomen: Tong-Tong is een wezen ge worden dat op eigen benen staat, want als men automatisch abonnee blijft (en desnoods ook alleen maar automatisch leest), dan zorgt men ook automatisch voor het overeind blijven van Tong-Tong... m.a.w.: de tuinman hoeft het jonge boompje niet meer overeind te hou den: er zit uit zichzelf al fut, levenslust en U kunt nu voor al Uw drukorders ook terecht bij Wij nemen de grootste en ook de allerkleinste (visite kaartjes, briefpapier, etc.) orders aan. Bestellingen en informaties te richten aan: De Redactie U betaalt niets meer dan waar ook Er wordt aparte aandacht aan Uw werk besteed U helpt Tong Tong opbouwen DE REDACTIE. groeiverlangen in. Hiermee is een verklaring bewaarheid, die ik al bij de oprichting van Tong-Tong deed horen: „Tong-Tong is niet de gedachte van Tjalie, maar van elke In dischman. Krijg je ze eenmaal bij mekaar, dan steunen en sterken ze elkaar en de zaak groeit door, ook ver voorbij mijn aanwezig heid en zelfs voorbij mijn leven. Howgh". Het is zo. Misschien zijn er lezers die denken: „En toch heeft die Willy gelijk, want Tong-Tong is overeind gebleven omdat Tjalie er was". Ook dat is niet waar: op de eerste plaats ben ik ettelijke malen weggeweest, variërend van veertien dagen tot drie maanden toe. Wie met Tong-Tong correspondeert, zal gemerkt hebben dat diverse werkterreinen al geruime tijd onder de hoede staan van anderen. En goed Tong-Tong is al veel langer dan U denkt een blad van U, en veel minder een blad van mij. Meer dan ooit betekent dit dus ook dat het overeind blijven en groeien van Tong-Tong een gemeenschappelijke zaak is en dat ach teruitgang moeilijk meer „de schuld van Tja lie" kan zijn, maar een tekort aan „tenaga" van velen. Nogmaals: als tienduizend mensen maar een pinkje eendrachtsbesef en onderne mingslust hebben en verder een heel lichaam vol egoisme, onverdraagzaamheid en eigen wijsheid, dan nóg staan wij onwrikbaar als wij die tienduizend pinken „samboengen en (Lees verder volgende pag.) 3

Moesson Digitaal Tijdschriftenarchief

Tong Tong | 1962 | | pagina 3