Hoe zou je
kunnen vergeten
Militie-tijd
De dood sloeg toe
Sisindiran
REMEMBER
doodernstige modelschutter
Vroeg in de morgen met de munitieploeg in
taxi's naar Goenoeng Sari. En dan sjouwen
met de zware onhandige schijven door de
klei; na de oefening nog een keer. Nog niet
de mars terug naar de halte van de stoomtram.
In de kokendhete zon weet je pas, wat warm
te is. Eerst beginnen je voeten te branden
in de compiesschoenen, die bij ons infanterie-
schoenen heten. Nu stijgt de hitte op langs
je benen, je lijf; het is net of je vingers opge
zwollen zijn, je kop voelt tweemaal zo dik
als gewoonlijk. In het allervoorste rot van
vier hebben ze Manuel neergepoot! Na de
eerste twintig meter is Manuel afgezakt naar
het tweede rot; een medelijdende kameraad
heeft z'n geweer overgenomen. Successievelijk
belandt Manuel in alle rotten van de eerste
sectie, wordt liefderijk opgenomen in de twee
de, in de derde en op het allerlaatst loopt hij
met de korporaal-ziekenverpleger mee. In de
tangsi wachten een paar teilen ijs stroop, door
de zorgzame zeuntjes klaargemaakt. Na het
verlossende „Ingerukt... mars', storten we
ons op de verfrissing, terwijl de zeuntjes half
geamuseerd toekijken, hoe het in de kelen
sist.
Daarbij vergeleken is deze schietoefening op
Soenter in 1947 een plezierig uitje. Heen en
terug met de truck; schieten zijn wij, ouwe
De beer Moens zond ons een aardig
artikel over zijn militietijd. Een tijd
die voor zovelen van ons de prettigste
herinneringen inhoudt.
Wie vertelt nog meer leuke of interes
sante ervaringen uit zijn diensttijd?
Het leven in de tangsi, uitrukkende
dienst of meerdaagse oefening en pa
rades. En wie heeft de alom bekende
militiefuiven in Bandoeng meegemaakt
bij het „afzwaaien" Als het roem
ruchte lied van de miliciens luidkeels
werd gezongen: Miliciëntjeso, wat
een bende; Miliciëntjes wat een ellen
de; Miliciëntjes groot en klein
Weet U nog wel? Na itoe! Ball-point
in de aanslag en vuren maar! Rt.
miels niet verleerd; schertsend dagen wij de
M.B.A.-instructeurs uit om evenveel treffers
te maken, wat ze lachend weigeren.
En die doodernstige modelschutter op de foto
is Clifford de Koek van Breugel. Zijn naam
is niet zo lang als: Schaper der Alderwereld
van Sint John, maar Clifford heeft het vol
gende beleefd. Mah wel vertellen, ja Clif!
Op een middag stond een groepje wachtsvolk
aangetreden, waarvan Clifford ook deel uit
maakte. Onderofficier van de wacht was een
gloednieuwe sergeant, die ons nog niet ken
de. Van de wachtlijst las hij de namen af,
waarbij hij de mannekes één voor één mon
sterde, zoals het hoort. Kwam de beurt aan
si Clifford.
Sergeant: Clifford
Clifford: Present, sant!
S De Koek!
C Present, sant! Heel even kijkt
de sergeant op. Hij heeft zich
klaarblijkelijk vergist en gaat
verder.
S Van Breugel!
C Present, sant!
De sergeant ontploft en vaart
uit: Zeg, denk jij me te
C Pardon, sergeant, mijn naam
is: Clifford de Koek van Breu-
gel.
S (onthutst) O, eh, neem me niet kwalijk;
die rotnamen van jullie ook!
V. N. MOENS
Matr. I vsd. zm. 1098 D.
(Tong-Tong van 28 februari 1962)
„Mijn dochter en ik, lezeres en lezer van
Tong-Tong, wensen hiermede uiting te geven
aan hun diepe droefheid over het verlies van
onze medebroeder en zusje in onze Tong-
Tong-familie J. JALINK en A. FRANN, die
in dienst van ons aller orgaan Tong-Tong,
uit dit leven werden weggenomen
Wij begrijpen niet waarom ttch deze jonge
levens ten offer moesten vallen aan hun arbeid
voor onze dierbare Tong-Tong.
Wij buigen het hoofd voor hetgeen wij zien
gebeuren zonder te begrijpen. Bij dit ervaren
ontwelt ons uit ons diepste bewustzijn een
zucht, uitdrukking gevend aan wat in ons
leeft:
Zij zijn niet dood, maar rusten in vrede".
W. BURGER
Wij leven in een wereld van enorme span
ningen, van schokkende gebeurtenissen die
ons in een verbijsterend snel tempo overspoe
len, van een grauwe neerdrukkende sleur.
Wij worden onherroepelijk meegetrokken in
de maalstroom van onverschillige oppervlak
kigheid en algemene apathie. Wij missen de
tijd en de moed om een ogenblik tot bezinning
te komen, positie te bepalen, koers te kiezen.
Jachten, jachten... tempo, tempo! We leven
snel, er gebeurt zo veel, zoveel mensen ster
ven.
En dan komt er een brief van meneer Burger,
die je meteen op de plaats rust zet. Die je
dwingt even afstand te nemen, die de Grote
Apathie doorbreekt.
De paar regels treffen door eenvoudige men
selijkheid en diepdoorleefde levensbeschou
wing. Ze doen opeens beseffen dat een verlies
werkelijk een VERLIES betekent. Rt.
Entong hajang roedjak hoeni
rasana koerang oejahana
Entong hajang ka koempeni
Koempeni koerang bèlana.
Verlang niet naar roedjak hoeni.
De smaak is niet zout genoeg.
Verlang niet naar de militairen.
De militairen zijn niet trouw genoeg.
De blik terug - de blik vooruit
Tong-Tong blikt terug op het verleden
niet in sentimenteel en passief heimwee, maar
in een welbewust en georganiseerd streven
om onze mooiste historische tradities uit
Nederlands Indië te consolideren, opdat er
nieuwe waarden in gevonden mogen worden
voor de toekomst.
Tong-Tong blikt ook vooruit: handhaaft en
versterkt de banden met Indische Nederlan
ders over de hele wereld om door uitwisse
ling van nieuwe waarden onze geest te ver
ruimen en onze maatschappij te verrijken.
Door onvermoeid te streven naar invoering
van méér nuttige tropische waarden in Ne
derland. Niet blijven staan bij peper, note-
muskaat en loempia sad ja, maar méér, hoger,
mooier. Het kan. De Indische groep Neder
landers is géén uitstervende groep, maar een
nieuw zuurdesem. Met de leus „Poekoel te-
roes" zullen wij slagen.
Wij hebben veel reacties gekregen op
onze oproep, zoveel dat wij de binnen
gekomen copy over verschillende num
mers in de komende maanden zullen
verdelen.
En het is niet uitgesloten dat U in
augustus de volle portie krijgt, want
dan zullen wij proberen met een spe
ciaal „Kawat"-nummer uit te komen.
Dus nog even geduld, lezers, al duurt
het wat lang, uw bijdragen krijgen een
plaatsje in Tong-Tong.
En hartelijk dank voor uw actieve
reactie!
REDACTIE
5
