Een Paasverrassing
LAS PALM AS
<S)riep
Op een van mijn jachttochten in de buurt van
Lahat, had ik een python van ruim 5 meter
geschoten, en met haar een zestigtal eieren
bemachtigd waarop zij in een holle boom
bezig was te broeden. De eieren werden zeer
voorzichtig tezamen met half vergane blade
ren en mos in een sarong gedaan, die door de
eigenaar, in het vooruizicht een nieuwe daar
voor in de plaats te krijgen, met graagte was
afgestaan. Na de huid van de python te heb
ben gestroopt gingen we zo gauw mogelijk
huiswaarts, daar ik proberen wilde om de
eieren uitgebroed te krijgen. Daartoe werden
ze in twee petroleumblikken gedaan, waar we
tussen de lagen eieren, een mengsel van
zand, natte half vergane bladeren en mos de
den in de hoop dat de broeiwarmte groot ge
noeg zou zijn om er enkele te laten uitkomen.
Ik had nog geen eigen huis, dus werden beide
blikken geplaatst in een hoekje van de zeer
grote badkamer. In de eerste dagen contro
leerde ik nog wel de blikken, maar na een
paar dagen liet ik het over aan de mandoer,
en vergat ernaar te informeren.
Nu liep het tegen de Paasvakantie en een
dag of twee van tevoren kwam er een hele
invasie van kennissen voor wie er geen plaats
meer was in het huis van de A.R. om te
logeren, noch elders.
Op eerste Paasdag zou tout Lahat gaan pic-
niccen ergens aan de Lematang-rivier om dan
meteen te gaan zwemmen. Reeds vroeg waren
de gasten in de Passangrahan op, om tijdig
gereed te zijn voor de tocht.
Opeens werd de vroege morgen verscheurd
door een doordringende gil, gevolgd door
nog een, en toen doodse stilte
Het gegil scheen uit de badkamer te komen
en al spoedig zag men dames en heren in
diverse haastig omgeslagen kledingstukken
zich spoeden naar de badkamer. Men klopte
op de deur, riep „doe open", maar er kwam
geen antwoord. Men besloot dan de deur maar
te forceren en dan zou de moedigste der da
mes naar binnen gaan. Het openbreken van
de deur was een klein kunstje en terwijl we
ruim baan maakten voor de bewuste dame,
wachtten we vol spanning af wat er aan de
hand was. We hadden de dokter laten roepen,
die beloofde direct te zullen komen. Intussen
ging aarzelend de moedige dame in de don
kere spelonk van een badkamer, om bijna
direct gillend weer naar buiten te komen, en
prompt in zwijm te vallen. Ja, wat nu? Ge
lukkig kwam toen juist de dokter aan, die
moedig de badkamer in stapte, nadat hij ge
zien had dat de flauwgevallen redster dank
zij de goede zorgen der dames reeds aan het
bijkomen was.
Een ogenblik later kwam de dokter weer naar
buiten en wees twee heren, waaronder onder
getekende aan, om hem te komen helpen. We
gingen mee naar binnen, en toen zag ik tot
mijn grote schrik een aantal jonge, pas uit het
ei gekropen pythons over de vloer kronkelen.
Ongelukkig genoeg zijn deze heel jonge
pythons al zeer bijtlustig. De badende dame,
had ze bij het aantrekken van haar kimono
ontdekt en had gedacht dat het palingen
waren, dank zij de duisternis die in de bad
kamer zo vroeg nog heerste en zij had er één
met haar voeten opzii geschoven, die prompt
toehapte.
Vandaar haar gillen en flauw vallen toen zij
gewaar werd dat een aantal van deze lugubere
beesten haar omringden en zij bovendien niet
wist of zij al dan niet giftig waren.
Hoe dan ook het was een onverwachte on
prettige verrassing en het kostte mij twee
mooie cadeautjes om de gemoederen van de
beide dames weer wat te kalmeren.
C. H.
Degenen wier namen bij ons bekend
zijn uit brieven en/of uit de ingevulde
kaartjes zullen een gestencild resumé
ontvangen van de bijeenkomst van 7
april j.l. met aanwijzingen wat zij nu
verder moeten doen.
Ook zij, die serieuze interesse hebben
in het plan kunnen zich alsnog op
geven bij de Redactie, of bij de heer
W. H. G. van Santen, Hofdijk 54,
Oegstgeest.
Wij vragen echter wel en dat is
dunkt ons billijk dat niet-abonnees
zich als abonnee van Tong-Tong op
geven
li
Evenals heel Europa wordt Tong-Tong
al sinds weken letterlijk geteisterd door
de griep. Van de toch al kleine staf
ligt regelmatig zo'n 30% „voor Pampus"
Niet gauw mopperen, ja, als er wat
met redactie, administratie of expeditie
niet deugt?
En lombok met bramhang op lidi zet
ten voor mooi weer!
Redactie (het overschot)
l'l!lllllllllllllllllllilllli:illlllllllll!llllllll!lllllllllll!lllll!|l|lllllll|l|!lll!lllllllll!IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIN!l!llllllllll
Uit een haast vergeten koffer een foto van 1906: van het vertrek van een picnic naar Tjiamplas (Bandoeng)Vele namen spreken voor zichzelf.
In de linkse sado v.l.n.r. Tabi Falkenberg, Corrie Cannegieter. Naast deze sado doet uitgeleide: Oma van Lingen-Davelaar. Achter haar met
pet en op blote voeten) Piet tan Lingen. Vóór hem (zonder pet en met schoenen) John Falkenberg. Naast hem ]o Westbroek en naast deze
(met donker matrozenpak) Wim Falkenberg. Schuins achter hem (in sarong, kabaja): Louise van Lingen. Vóór haar (armen gekruist) Frits van
Lingen. Daarnaast achter elkaar staand: Lieske van Lingen, Dirk van Lingen, Harry van Lingen (heer met hoed op). Daarnaast: keurig met
toetoepjasje, pet en horloge-met-ketting, doch zonder schoenen: Guus Bertsch. En tenslotte bij de rechtse sado: Harry van Lingen jr., fan van Lingen
en koetsier Emmèn. Van de jongeman op de tweede sado (met strooien hoed) en het meisje achter de jongen in het donkere matrozenpak
zijn de namen vergeten.
Elke Indischgast herkent in deze namen direct een groot aantal later zeer bekend geworden hoofdambtenaren, hoofdofficieren en topfiguren
uit de sportwereld, in de dertiger jaren min of meer „omkleed" met behoorlijk embonpoint! Maar dit was nog de tijd dat de jongenskiel om de
smalle schoudren gleed, de blote voeten sneller schichten konden dan een hinde, de magere bruine vuisten rap, gespierd en vechtlustig konden
zijn. Minder „flauwe kul", maar véél meer karakter. Ah, domme verblinden die spreken van een „kwijnend heimwee" in Tong-Tong! Elke
kolom tekst, elke foto is een respectvol saluut!
8
