De sfeer van Tempo Doeloe in een huis van nu ill „De diepe achtergalerij met die vele open deuren. Iets wits, iets helders met veel zonlicht dat van alle kanten binnenkwam. Het moet vroeg in de ochtend zijn geweest met die schuininvallende zonnestralen, lichte vlekken en langgerekte schaduwen van deuren, van piëdestals, van stoelen, tot zelfs van cheve- lures op de middentafel" Zo beschrijft E. Breton de Nijs (R. Nieuwen- huis) in zijn „Vergeelde portretten" het huis van tante Sophie en oom Tjen. Zo'n huis kon men alleen in ons Indië vinden. Wie kan die sfeer vergeten die in zo'n achterga lerij, voorgalerij hing? Wie, wat maakt die die sfeer? de mensen, de meubels, het huis zelf? of was die sfeer er door de vertrouwd heid van alles tezamen? In de huiskamer va'n Breton de Nijs in Am sterdam staan geen Indische meubels, er zijn geen openstaande jaloezie-deuren, noch schuin invallende zonnestralen of chevelures. Maar toch hangt er dat „iets", waardoor tante Sophie en oom Tjen zich in deze omgeving niet „displaced" zouden voelen. Alleen zouden ze vergeefs wachten op het heetst van de dag, op de siësta, op het ophalen van de krees. De enige kree die hier hangt, is de kree die iedere dag over heel Nederland hangt, de grijze wolkenkree die met geen touw weg te trekken is. Voor die bijzondere huiskamer is Fried Nieu- wenhuis verantwoordelijk. Op de rustige, weloverwogen manier haar eigen, heeft ze een home ingericht zoals dat voor haar en haar man aanvaardbaar is. Ze houdt niet van modern, toch heeft ze modern gedacht bij het kiezen van meubels en de aankleding van het interieur. Hier moeten zich haar jongens, de moderne jeugd, toch ook thuis voelen? In de glimmend gewreven git-zwarte lino- leumvloer weerspiegelt zich alles wat er op staat en daardoor krijgt de kamer diepte en wijdte. De muren zijn in drie bijna-witte De eethoek, met in de hoek de eeuwenoude piëdestal en als enige versiering aan de wand „de Vis" tinten roze, ivoor, groen geverfd en het con trast van wit en zwart schept hoogte. Daar heeft U die hoogte en de diepte van het Indische huis. Er is geen modern bankstel dat de illusie verstoort maar 4 ouderwetse crapeaux en een verrukkelijke ouderwetse canapé. Alles be kleed met een moderne (afwasbare) stof in 4 gedempte tinten: crème, grijs, oud-rose, groen. De canapé is oud-rose, net als het langharige wollen kleed op de grond. Op een wonderlijke manier harmonieert het smeedijzeren tafeltje erbij. Op de schoorsteenmantel staan drie antieke stolpen met kunstbloemen in matte kleuren. „In Hoorn op de kop getikt voor een krats. Je moet altijd boffen met antiek, anders is geen modern bankstel, maar vier ouderwetse crapeaux. het onbetaalbaar", vertelt Fried trots. Ze houdt van scharrelen op het Waterlooplein en ont dekt hier een leuke lijst, daar een oude ver veloze standaard, daar weer een oud tafeltje. Ze ziet er ineens wat in en koopt het. Zo ook met die scheerspiegelstandaard. Dat kon een bloemenstandaard worden. In de lijst van de spiegel hangt nu een ouderwetse soepterrien en daarin groeit een hangplant. Mevrouw Nieuwenhuis laat me twee gebor duurde schilderijtjes zien, in heel fijn petit point uitgewerkte, middeleeuwse taferelen. Zelf gemaakt. De lijsten zijn antiek. Maar er zijn ook twee moderne wandlappen, een kaladi en een kembodja. Modern maar toch zo vertrouwd en Indisch. „Die lamp is echt van tante Sophie geweest", vertelt Fried Nieuwenhuis me. „Het heeft ons hoofdbrekens gekost hem heelhuids hier te krijgen en hem behoorlijk op te hangen want hij is heel zwaar. Maar hij is wel heel mooi hè?" Het is inderdaad een uniek stuk dat door de generaties heen een pronkstuk zal blijven. Het is een Palembangse lamp. Een samenstel van koperen mangistans die aan kettingkjes opgehangen zijn. Hij is zwaar en massief en toch zit er iets in van een moderne mobilé. Dus ook hier weer: antiek-modern. Van een aangrenzende erker is een eethoek gemaakt. Alles is er wit of bijna-wit ge schilderd, tafels, stoelen, opbergruimte. In de hoek bij het raam staat een eeuwenoude pië destal van ijzer. Maar wat vroeger een grauw zwart silhouet moet zijn geweest, is nu een romantisch lichtgroen sierstuk geworden met teerroze bloemknoppen. Met de sierlijke plant- Op de kop getikt voor een krats in-pot erop is deze piëdestal een kleuren- filmpje waard Als enige versiering aan de wand hangt „de Vis". Dat is zo'n porceleinen plantenhanger in de vorm van een karper. Weet U nog dat we er vroeger wel een stuk of drie hadden hangen in de voorgalerij In een soort Chi nees-Delfts blauw of oranje-bruin? We deden die dingen als „ouderwets en mal" van de hand aan de toekang rombeng of op de le- lang, en nu? U zou jaloers worden op de vis van Fried Nieuwenhuis, zoals hij daar Hangt tegen die lichtgroene muur. Aan de huiskamer grenst een vertrek dat af gescheiden is door een goudkleurig velours gordijn. Een spierwitte standaard met een omklapbaar blad (met een ouderwets bloe- menstilleven) breekt even de gele wand. „En daarachter", vraag ik nieuwsgierig. „Voor wat daar achter is, ben ik niet ver antwoordelijk", lacht Fried, dat is domein van Breton de Nijs". Een werkkamer met boeken langs de gehele wand, op de grond, op stoelen. Een enorme tafel bedekt met pa perassen en foto's. Hier werd met liefde en toewijding het fotoboek „Tempo Doeloe" ge maakt. Maar in die huiskamer waar ik zo verliefd op ben, daar houdt de vrouw van Breton de Nijs iets van die tempo doeloe-sfeer vast. LILIAN DUCELLE TEMPO DOELOE Je staat in het portaal van een huis dat je niet kent. Wat zul je zien als de huisdeur opengaat? Het doorsnee moderne meubel-voorschotmeubilair, het meegenomen rotan zitje uit Dja karta... of iets persoonlijkers, iets an ders dan anders dat vertelt over de smaak van de bewoners en hun manier van leven in Holland Het is interessant om goed naar inte rieurs te kijken. Opgeruimde rommel, versletenheid, kwaliteit zijn vaak on belangrijk. Het is de smaak van de huisvrouw, de stemming die er in het gezin heerst, d<e die inrichting spreekt. Eruit MOET spreken. Dat is het interessante. Bent U trots op uw huiskamer, op een bepaald hoekjeHeeft U kans gezien ondanks de voordelige aanbiedingen van duizend interieur-zaken een per soonlijk karakter aan uw huis te ge ven? Dan is het beslist de moeite waard er eens een foto of een de tail-foto) van te maken en naar „My- anct' te sturen. Doen hoor! REDACTIE MYANA 13

Moesson Digitaal Tijdschriftenarchief

Tong Tong | 1962 | | pagina 13