Goed voorbeeld
(Vervolg van pag. 4)
oogmerken ook zich in de gemeenschap
dringen, dicht bij een grote stad en
grote verkeerswegen. Er kunnen „plots"
worden uitgegeven ter grootte van een
flink ouderwets Indisch erf met een
huisje dat opgezet zal worden als „kern
woning", dus met mogelijkheden van
uitbouw naar eigen vermogen of eigen
kunnen. Bij voldoende inschrijving
zouden deze plots kunnen komen in een
prijsklasse van 12.000 tot 15.000.
Er zal dan voldoende ruimte overblijven
om andere dorps-accomodatie te bou
wen en eventueel een hofje en een
pasanggrahan.
Nochtans, dit is dus een groot plan (ook al
gaat het tenslotte maar om een paar honderd
inschrijvers), dat ineens groot aangepakt moet
worden om in alle opzichten een succes te
zijn. Het hoeft zeker geen betoog, dat ik er
ook ga zitten om te helpen (en geholpen te
te worden) waar nodig. Zelfs het periodiek
heen-en-terug gaan naar Spanje heb ik al
ijverig zitten uit te dokteren.
Meer kan ik natuurlijk nog niet zeggen in dit
stadium. Maar als U serieus geïnteresseerd
bent, schrijf me dan een kort briefje: „Ik
ben in de markt'." Soerats merken: „SPANJE"
Aan Tjalie Robinson persoonlijk.
Het is wél een abrupte start voor een verslag
over Zuid Spanje. Terwijl vele lezers misschien
alleen geïnteresseerd zijn in reizen. Toch is
dit ook een karakteristieke start van een artikel
over de Costa del Sol en het leven daar. Want
als een land zó aanspreekt dat het direkt
stimuleert tot het ontwerpen van vestigings
plannen, dan spreekt het vanzelf dat men daar
levenswaarden gevonden heeft die geen en
kele twijfel meer overlaten.
Wederom kan ik vaststellen dat ook deze
reis door Nespanda Tours perfekt was uitge
dacht en uitgevoerd al heb ik van veel
touristische mogelijkheden geen gebruik ge
maakt omdat het leven zelf mij meer boeide
dan de kijk erop vanaf een barkruk of vanaf
een strandstrook. Je komt het leven zelf in
Spanje veel gemakkelijker in dan b.v. in Parijs,
omdat de variaties van goedkoper en toch
waardevol of smaakvol vertier daar groter
zijn. Alleen op het dorpspleintje van Torre-
molinos kan men een hele avond royaal ge
nieten van honderd peseta's (zes gulden) en
Hoofdstraat Torremolinos: net een rijtje petak-winkeltjes in Grisee, Mr.
Cornelis of Kediri (en ook zo stoffig en ook zo goedkoop, onbezorgd
en vriendelijk)
Een typisch straatbeeld in heel Spanje: ouden van dagen of rustende
arbeiders op muurtjes of stoepen of trottoirs keuvelend in het zonnetje.
bent, de eindeloze prachtig blauwe Middel
landse Zee voor je. Of aan de andere kant
de serene bergen van de Sierra Nevada of
Sierra Madre. Voor een Indischman is er geen
enkel probleem: hij is daar driekwart thuis
van de eerste dag af! Misschien een andere
keer weer meer. En als U ook eens gaat
kijken: selamat djalan
TJALIE ROBINSON
P.S. Geloof niet op gezag. Ook hier niet.
Zélf kijken is altijd beter. Als er genoeg
liefhebbers zijn voor een oriëntatietour zou ik
bij Nespanda Tours misschien gedaan kunnen
krijgen dat ze een apart soort reis in elkaar
zetten, waarbij touristisch genoegen gekoppeld
kan worden aan nuttige oriëntering. Schrijf
mij onder motto „SPANJE".
Tegenover Las Flores in Torremolinos is een
eethuisje van pinchito's (gekruide Spaanse
satees) en de goedkoopste zeevoedselgerechten:
ook de onooglijkstemossels en schelpjes
eet je daar per tapadus voor een paar
peseta's op een schoteltje. Wijn 1 peseta per
glas. Elke avond tjokvol, oergezellig. Je ziet
er allerlei mensen (b.v. een Hollands minister
naast een Spaanse vuilnisman) en je hoort er
alle talen. Ook Maleis van Indischgasten
natuurlijk). De Spanjaard ziet zelfs kans die
yr.tschelpjes" die hier op het strand liggen,
te verwerken in een smakelijke paella.
dan werkelijk goede koffie of uitstekende
wijn en uitgebreid goed eten tot men niet
meer kan. Maar ook voor veel minder heeft
men daar zijn plezier tot aan de rand
In een stad als Malaga is het aantal mogelijk
heden uiteraard nog veel groter. Er zijn daar
werkelijk sublieme restaurants, heerlijk vrije
terrasjes met een wijd uitzicht, maar ook
heel leuke steegjes vol verrassingen, een
drukke pasar, een leuke haven. Het hele
geheim van alle touristische plezier zit eigen-
in: plenty goed weer en plenty goed en goed
koop eten en drinken. Verder is er eindeloos
veel te zien, zowel historisch-cultureel als
Ievend-vandaag. Net als bij de koffieboer in
Soerabaja, bij Oen in Semarang of bij Capitol
in Batavia kan je uren soezerig buiten zitten,
maar een paar kwartjes kwijt zijn en een
eindeloze parade aan je zien voorbij trekken
van wonderlijke dingen en mensen: primitieve
ossenkarren, barokke officieren, zigeuners,
kindertjes kluivend op een stang teboe, schil
derachtige processies of muzikale schoenpoet
sers.
En telkens weer, soms plotseling als je een
steeg uitkomt of op een heuvel gekomen
Ik zal U iets veitellen uit Amerika. In een
kleine stad was een heel kleine kerkgemeen
schap. Zónder kandjengbesars: allemaal werk
lui, farmers, winkeliertjes enz. Driehonderd
man. Zij staken de koppen bijeen en tekenden
ieder een bewijs, waarbij zij zich garant stel
den voor 500.(Bij mislukking van het
plan zou men maandelijks een afbetaling
doen en bij dood zou uit de verzekeringssom
de afdoening geschieden). Driehonderd be
wijzen vertegenwoordigden 300 x 500.
150.000. Daarmee ging men naar een bank
en zei: „Doe er op fifty-fifty basis evenzoveel
bij. Met drie ton bouwen wij een Community
Centre, waar wij onze bijeenkomsten houden,
maar dat wij verder verpachten: restaurant,
bar, speeltuin, sportvelden, zwembad, feest
zalen, etc. Uit de inkomsten betalen wij rente
en aflossing terug".
De bank deed mee. Men heeft als kleinste
kerkelijke gemeenschap nu een bloeiend be
drijf. Men is rijk. ZONDER EEN CENT OP
TAFEL. Veel is in Amerika zo gegroeid.
Begrijpt U nu een beetje mijn symphatie voor
Amerika? En begrijpt U hoe ik mij schaam
als ik merk dat wij hier liever voor één bèng-
gol onder andermans paraplu willen zitten
en bènggol terug? En dat, als velen uw voor
beeld volgen, wij niet meer in zo'n minta-
ampoen-positie hoeven te blijven?
Tienduizend Indischgasten kunnen óók (en
méér) dan 300 Amerikaanse boengs. Wij
(oudjes) kunnen met weinig geld enorme
fondsen stichten waar onze nazaten nog vele
decennia trots op kunnen zijn. Als we maar
DOEN. NU!
5
