Mama mag ik 'n Muu Muu? Ze hebben me verteld dat een geestelijke de ontwerper van de Muu Muu is geweest. De goede man voelde zich namelijk geroepen de onzedelijkheid van de Hawai- ïaanse enigszins aan banden te leggen en daarvoor decreteerde hij een los gewaad, dat elke vrouw, jong en oud, dik en dun van hals tot kuiten omhulde. oooooooooooooooooooooooooooo g POUWELS POUWELS 1001 Avonturen met de Soetil De Muu Muu, een wijd, recht-toe-recht-aan stuk stof, gerimpeld aan een meestal ronde pas. Een kledingstuk dat alle generaties dient. Nu moet ik toegeven dat ik nog nooit Ameri- ka's 50ste staat betreden heb, doch ik weet dank zij onze succesvolle Hawaiian bands en Joyce Aubrey iets af van de nationale kleder dracht: stroorokje of sarong en leis. Maar nu ik de Muu Muu gezien heb en zie hoe ze stormenderhand alle overige 49 staten ver overt, nu vervaagt het droombeeld van wiegen de heupen, blote schouders en fladderende armen meer en meer. Inplaats daarvan zie ik nu een gebloemde kampeertent met een hoofd van boven en twee voeten van onder die zich sexloos en argeloos voortbeweegt. De Muu Muu is van noodzaak modegril ge worden. De Amerikaanse vrouw tuk op alles wat nieuw is, ook al is het foeilelijk, heeft de Muu Muu een vaste plaats in haar garderobe gegeven. Oma's, moeders, teenagers en net-uit- de wiegekindjes bevinden zich thans in een Muu Muu. Het kledingstuk heeft slechts één maat: de lengte. Voor de wijdte is op het uiterste gerekend, er kan heel wat onder. Wat de prijs is? 1.99 of 3.25 maar ook 8.50 als U dat verkiest. Hangt er van af waar U woont en naar welke winkel U gaat. Sommige vrouwen hebben in een sterke be hoefte naar wat verandering de Muu Muu beknot tot een soort jak dat ze over shorts of strakke rok dragen. Resultaat: een positiepakje. Neen, dan maar een nieuwe Muu Muu ge kocht. Je loopt er mee de tuin in, de straat op en de spuigaten uit. Het is een gemakkelijke dracht, dat wel. Voor de vrouwen die met hun figuur geen raad weten en voor de vrou wen die er wel raad mee weten, maar op dat ogenblik een beetje gemakkelijk willen zijn. Mag ik mijn dochtertje een Muu Muu weige ren? Dan zou ik immers toestemming moeten geven voor een stroorokje en een lei Voor ik naar Amerika ging, heb ik aan ver schillende kennissen gevraagd me wat te ver tellen over de kleding van de Amerikaanse vrouw. Is ze modern, ouderwets, onverschillig? Uw permanent, v.a. 22.O 9 Uw wassen watergolf (4.75) 0 O Uw massage Guerlain O 3 beter verzorgd bij: 8 Frederik Hendriklaan 160, Den Haag 0 O Tel. 553055 O Altijd kreeg ik een ontwijkend, vaag antwoord. Men wist het blijkbaar zelf niet goed. Nu zie ik het dus met eigen ogen. De Amerikaanse vrouw is modern, modieus alleen... de Amerikaanse mode is, door mijn Europese ogen gezien, 3 jaar ten achter. And so what? In New York, San Francisco, Holly wood vindt men wel iets van de laatste Parijse stijl terug, maar voor zover ik in Californië de modewinkels heb bekeken zijn ze nu pas toe aan de rechte pakjes. Nog lang niet de Chanel-lijn, de gerende rok, de vierkante rok van Bohan, de trapeze-lijn van Givenchy. O jé, neen. Iedere keer als ik een étalage voorbij loop denk ik: zouden ze dit er voor de grap hebben neergezet? Maar als ik de passerende vrouwen bekijk, herken ik de strakke lijfjes, de wijde rimpelrok, de doorknoop-jurken met corsages van jaren geleden. Ze zijn dol op broches, corsages, felgekleurde kettingen die net-niet bij de japon passen. Som heb ik even heimwee naar de Bijenkorf, Metz. Heel even maar, want je wordt hier toch overrompeld door de fleurigheid, de geestdrift waarmee de vrouwen hier HUN mode dragen. Wat heerlijk eigenlijk, ze hebben alles nog voor de boeg, de plissees van Griffe, de scarfblouses van Heim, de wijde ruggen van St. Laurent. Laat ze nog maar een paar jaar genieten van strakke lijfjes en voetlange sluike avondjaponnen van zeegroen taft. Het tegenwicht voor dit (naar Europese maat staf) achterzijn: een lawine van nouveauté's op het gebied van huidverzorging, make-up. Voor de teenagers is Amerika een waar para dijs. Ontelbare soorten hairsprays, lotions, crèmes, make-up zalfjes en stiften, zo zalig- ruikend en zaligmakend en zo bespottelijk laag in prijs dat het gewoon niet op kan! Ieder jongmeisje kan zich alles aanschaffen wat ze zich droomt. En de commerciële tv zorgt wel dat de droom geregeld vernieuwd wordtIeder meisje kan zich elk beschikbaar plekje van gezicht en lichaam volsmeren, vol spuiten en weer afwrijven en er uitzien als een filmster. Ze hebben opvallend goed verzorgd, gezond haar. Een heel mal verschijnsel: op ieder uur van de dag lopen vrouwen met krul- ijzers en rollen in het haar. Ze gaan er mee naar de bioscoop, boodschappen doen en zelfs naar de fabriek. Ook de keurig geklede vrou wen in dure wagens. Het is een afschuwelijk gezicht. Maar iedereen doet het. Als de Ame rikaanse vrouw (en de Indische doet al dapper mee) zich in het hoofd heeft gezet dat ze op (Vervolg van pag. 13) je dus niet te bukken om het vuur aan te maken, te kipassen, te blazen door een holle bamboekoker (trompong) of in de pan ie roeren. Ik herinner me dat onze rijstpan en wadjans meestal van ijzer waren, maar er waren ook aarden potten en pannen, waarin bepaalde gerechten gekookt moesten worden, o.a. sajoer nangka, kip met santen, babi ketjap. Als ik nu babi ketjap maak, kleeft de ketjap aan de babi en de saus is nooit dik bruin, zoals vroeger thuis, waar de aarden pan-bodem immers langzaam de warmte doorlaat en dus niet licht de babi ketjap doet aanbranden? Die sambel-brambang-tomaat saus over gebak ken vis noemen wij „saus tamate"Een raar taaltje het Menadonees. ]e moet er geboren en getogen zijn om het lekker toré toré (knappend) te spreken. R. R. Wie schrijft meer gezellige herinneringen op aan „het koken vroeger?" BEBIKA AMBON Lang gewacht, toch gekregen het recept van Bika (of bebika) Ambon. Van mevrouw H. v. S. uit Den Dolder, die zegt dat alle Indische recepten hier ook te maken zijn. Met een klein beetje clementie voor de „echte" smaak natuurlijk. Want wie weet een blad dat ons pisang-blad kan vervangen? Iemand raadde me aan de hortus-beheerder van Linnaeushof aan te schrijven, want daar groeit de pisang. En wat doen ze met de bladeren? Ik weet het niet, misschien drogen en in een herbarium-boekje plakken. Zouden ze een sympathieke geste willen doen aan Myana- lezeressen, ieder een decimeter blad? Maar ajo, onze bika Ambon wacht: Nodig: 1 pond tepoeng beras, 1 geraspte klapper, 1/4 pond Javaanse suiker, zout. De tepoeng goed zeven. De Jav. suiker wordt geraspt of tot stroop gekookt. De santen vermengen met zout, meel en suikerstroop. Als 't meel goed geroerd is, stort men dit over in een pan, waarin een pisangblad (plastic?) is gelegd. Men overdekt het overgegotene weer met een pisangblad dat men eerst met wat olie of boter heeft besmeerd. Doe hierop een plat deksel, kleiner dan de pan, zodat het de koek neerdrukt en bak dit gaar in de oven. Zorgen dat het niet aanbrandt! AMPIANG Is inderdaad van kerak gemaakt. Goed drogen. Behandeling als kroepoek. Bakken en met goela djawa stroop opdienen. N.B. Heeft er wel eens iemand geëxperimen teerd met „puffed rice?" Het is een in Amerika veel gegeten cereal (zoals corn flakes). Uitge zette rijstkorrels die goerih-zoetig smaken. Hier kan dunkt me echte ampiang van gemaakt worden! (-• D. een bepaald tijdstip een goed kapsel moet heb ben, dan zet ze de krulijzers in, basta. Om nog even op de prijs terug te komen van cosmetica. Voor die dure lipstick en die goede crème waar U 2.50 of meer voor betaalt, bent U hier maar 35 of 60 ct. kwijt. Iedere vrouw die 45.aan weekloon thuisbrengt besteedt zeker wel 1.50 aan iets nieuws op haar toilettafel. En daar doet ze niemand te kort mee. Schoenen zijn goedkoop. Wie vertelde dat ze duur zijn? Zijn ze wel sterk? Wat een typisch Hollandse vraag. Sterk, duurzaam, voordelig zijn on-Amerikaanse begrippen. Goedkoop, lekker om te eten of te drinken, prettig om te dragen en veel, vooral véél, dat is hier het voornaamste. Ik geloof niet dat het me zo bar veel moeite zal kosten om mijn Europese maatstaafjes met de eerstvolgende barbeque te verbranden. Ik zal het proberen in ieder geval. Maar een Muu Muu dragen, nooit! LILIAN DUCELLE 14

Moesson Digitaal Tijdschriftenarchief

Tong Tong | 1962 | | pagina 14