Tie-vie kijken, goed en kwaad zien
VOOR DE VROUW
Zoals geloof ik alle emigranten-kindertjes hebben ook de mijne zich de eerste de
beste dag al languit voor het televisie-toestel gestort en kon ik ze er de eerste dagen
alleen van wegsleuren als ze door honger en slaap te uitgeput waren om zich er
tegen te verzetten. Ik heb gelukkig nooit tegen U beweerd, dat ik een model-
opvoedkundige ben en hoog cultureel ontwikkeld en dat maakt het voor mij nu zo
gemakkelijk te bekennen: die Amerikaanse televisie-programma's (de tie-vie zoals
dat heet) zijn verduveld goed en bezorgen je als je er de tijd en behoefte aan
hebt een prettige ontspanning. t
Modepruiken j
Postiches naar maat
POUWELS POUWELS
Wie de hele dag de radio aan heeft staan,
ongeacht of Strawinsky of Johnny Hoes aan de
beurt zijn, is niet wijs. Wie de hele dag de
tie-vie hier heeft aanstaan, ongeacht of Felix
the Cat, Romper Room, Waiting Churches,
Popeye, Troubleshooters of Perry Como op
het scherm zijn, die is ook niet wijs. Of
misschien te ziek om op te staan om de knop
om te draaien. Ik bedoel maar, elke overdaad
is onwijs.
Het is ook niet waar, dat je hier uit 13 kana
len kunt kiezen. Hoogstens 5 of 6 en dat is
voor elke Staat anders. De TV-zendstations
liggen op afstanden als Parijs, Rome, Moskou
en nog verder van elkaar, dus het wordt zoiets
als Amerovisie inplaats van Eurovisie. In de
tv-gidsen staat zwart-omkringd naar welke
stations je kunt kijken.
We kwamen hier aan in de vakantie, de kinde
ren moesten zich dus zelf zien te amuseren.
Geen vriendjes om mee te spelen en veel uit
gaan met ze kon ik ook niet. Ik heb toen
werkelijk die tie-vie een gezegende uitvinding
genoemd, want hoe hebben ze die eerste dagen
genoten van al die tekenfilms, the Lone
Ranger, Our Gang, Lassie, etc. etc. En als ik
af en toe in de kamer kwam en zag hoe ze geno
ten zoals ik jaren geleden heb genoten van
Popeye, Mickey Mouse en die verrukkelijke
knocpartijen bij de cowboy-films dan is er al
weer een reden dat ik dankbaar ben voor het
leven in dit land. Omdat ik er zeker van ben
dat elk moment van vreugde een mens alleen be-
,7 love Luce" met Lucylle Ball, een knetter
gekke huisvrouw en een idem dito vriendin die
in het dagelijkse ochtendprogramma zorgen
voor begin de dag met een lach"
ter kan maken. En elk moment van chagrijnige
ergernis de mens verbittert. Maar er moet zoet
en bitter zijn in dit leven, dus niet teveel van
het goede en dus niet teveel tie-vie.
Kun je normaal genieten van een programma
dat telkens onderbroken wordt door reclame?
Naar mijn idee: neen, niet normaal. Nu, na 3
maanden erger ik me nog telkens aan die
onderbrekingen. Niet aan de „commercials"
(dat zijn die reclame-films of annonces) zelf,
maar om het feit dat ze mijn gespannen aan
dacht breken. Omdat ik alleen naar de goede
programma's kijk, zou ik ze graag 100% willen
genieten en niet bij stukjes en beetjes. Ik heb
echter nog geen mensen ontmoet die niet ge
wend zijn aan die commercials en er bezwaar
tegen hebben. Integendeel, men vindt die on
derbrekingen prettig, omdat er dan even wat
gedronken, gepraat of andere noodzakelijke
dingen gedaan kunnen worden. En als de tele
foon gaat tijdens zo'n onderbreking kun je
gauw het gesprek voeren zonder al te veel
gemist te hebben. Afterall duurt zo'n reclame
praatje maar hoogstens 2 minuten.
,,De Amerikaanse programma's zijn verschrik
kelijk, alleen maar cowboys, vechten, baseball
en boxen!" heb ik vaak moeten horen. Van
wie? Uitsluitend van mensen die, wanneer je
precies vraagt welke programma's ze bedoelen,
altijd een vaag antwoord geven waaruit blijkt
dat ze zich niet de moeite nemen de program
ma's behoorlijk uit te zoeken en te volgen. Als
een titel niet veel zegt, betekent het niet dat
het een waardeloos programma is. Ik zat nog
geen twee weken hier of ik had al drie keer
een schitterend klassiek concert met prominente
solisten, een paar meesterlijke jazz-uitvoeringen
(mag ik alstublieft naast klassiek evenveel van
jazz houden?) en talrijke interessante inter
views met mensen die werkelijk wat te zeggen
hadden, meegemaakt.
Er zijn dagen dat ik geen half uur voor mijn
toestel zit, doodeenvoudig omdat er naar mijn
smaak niets genietbaars is. Na 12 uur 's-nachts
komen de oude movies met oude, niet vergeten
favorieten. Ik heb menig middernachtelijk
uurtje opgeofferd aan het opnieuw genieten
van goede films uit de goede oude tijd. Wal
lace Beery, Kay Francis, Ginger Rogers, Fred
Astaire, Richard Dix enz. enz. U kunt ze nog
zien hier op de tie-vie, we hoeven ze nog lang
niet te vergeten, ook al is de stroom van
nieuwe excitements overweldigend. Iedere
week een nieuwe Hitchcock, een nieuwe „Bo
nanza", „The Untouchables", „Naked City",
„Candid Camera", „Ben Casey", „Dr. Kildare",
„The Lucky show" etc. etc. etc. Als ik bedenk
dat ik in Nederland weken lang „kastje moest
kijken", zonder één behoorlijk, bevredigend
programma te zien met als enige evenement
een donderdagavond toneelstuk dat me meestal
te zwaar op de maag lag, (en natuurlijk af en
toe ook heel goede uitzendingen) en een Rudi
Carrell-show als lichtpunt, dan vraag ik me af,
wanneer ik hier binnenkort ondervoed zal
worden.
Want dat is geloof ik met de meeste mensen
het geval: men wil ALLES wat Amerika te
bieden heeft. Men is zolang tekort gedaan dat
men nu beslist niets meer wil missen. En men
raakt doodeenvoudig overvoed. Dus blasé,
dus ontevreden. Dus deugt Amerika niet.
Nu, na 3 maanden geniet ik nog en ik zal
blijven genieten. Van de uitstekende Westerns
zoals „Bonanza", van de uitstekende dokters-
verhalen met Ben Casey als hoofdpersoon, van
„The Lucky show", de belevenissen van een
knettergekke huisvrouw, „Candid Camera",
de verborgen camera die de kostelijke mense
lijke gedragingen registreert en een meesterlijke
opvoedende waarde heeft, van „The lively
ones" een muzikale show met de beste jazz-
artisten die Amerika heeft. Ik zoek mijn pro
gramma's uit, net zoals ik mijn kinderen leer
de programma's uit te zoeken die ze werkelijk
van A tot Z kunnen genieten.
Kijkt U naar de TV of bent U het?
Er is een opvallend kenmerk van al die actie
in de Amerikaanse tie-vie. Het gaat altijd om
Goed en Kwaad. Het Goede krijgt op het eind
meestal zijn beloning of wordt in ieder geval
door de kijker herkend en erkend. Het Kwade
wordt meedogenloos gestraft of overgeleverd
aan het vonnis van de kijker. Ik heb weinig
films of stukken gezien waarin afkeurens
waardige gedragingen worden goedgepraat of
tot eer en glorie van de moderne psychiatrie.
Ik denk aan dit alles terwijl ik geniet van de
gezonde knockpartijen tussen goed en kwaad.
Cowboy's die op veedieven schieten, politie
mannen die met een stel gangsters afrekenen,
ik geniet van gezonde sterke mannen die het
aandurven tegen gemene, maar óók sterke,
gezonde schurken. Mijn kinderen genieten van
Lone Ranger, Jungle Jim, Tarzan, Ivanhoe en
Willem Teil. Ik durf U met de hand op mijn
hart verklaren dat in deze films niets afschrik
wekkends gebeurt, integendeel. Hier een eerlij
ke strijd van Goed en Kwaad. En mochten er
harde klappen vallen: de doden vallen altijd
buiten de 43 centimeter van het scherm.
De kinderen horen voor het eerst kinderpro
gramma's waarin mensen praten met normale,
niet-verdraaide stemmen. Mannen praten als
mannen, vrouwen als vrouwen, kinderen als
(Vervolg op pag. 14)
Wi:illllll!lllllllllllllllllllllllllllllllllllll!l!lllllll!!llllllllllllllllllllllllllllllll!llllllllllllllllllllllllllllllllllllinil|l
g Natuurlijk1
Frederik Hendriklaan 160 - Den Haag
Tel. 55 30 55
luiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiinniiiiiiinniiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
10
